အိုဘားမားဆိုပဲ
အိုဘားမားဆိုပဲ
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႔ ၄၄ ၾကိမ္ေျမာက္ သမၼတေရြးပြဲၾကီးကေတာ့ အခုဆို ေနာက္ဆံုးရက္ေတြကို ေရာက္လာျပီျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႔ မဟာမိတ္ႏိုင္ငံေတြမွာလဲ ဒီသမၼတေရြးပြဲဟာ အေတာ္ေခတ္စားလ်က္ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္ကို မုန္းတဲ့ ႏိုင္ငံေတြဟာလဲ ဒီသမၼတေရြးပြဲက ရလဒ္ကို ၾကည့္ျပီး သူတို႔ရဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးရာမူ၀ါဒေတြကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ Terrorists လို႔ ကမၻာတလႊား သိၾကတဲ့ မြတ္ဆလင္ အစြန္းေရာက္ေတြကလဲ အေမရိကန္ရဲ႔ သမၼတအသစ္ကို အားစမ္းခ်င္ၾကပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဒီလိုဒီလို ေဟာ့ေနတဲ့ သတင္းကို ကေဒါင္းညင္သာကမွ မေရးရင္ ေခတ္ေနာက္က်သြားမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစိ ေတာ့ပစ္တခုျဖစ္တဲ့ election fever ဆိုတာေလးကို က်ေနာ္ရင္ထဲက ခံစားၾကည့္ပါရေစလားဗ်ာ။
အခု ၄၄ ၾကိမ္ေျမာက္ သမၼတေရြးပြဲအတြက္ စုစုေပါင္း ၁၃ ေယာက္ (source: Wiki) ထဲမွာမွ အခု နာမည္ၾကီး ၂ ေယာက္ ဟာ သမၼတရာထူးအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္လ်က္ရွိပါတယ္။ ပထမတေယာက္ကေတာ့ republican party က ဘိုးေတာ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းျဖစ္ျပီး သူဟာ သမၼတရာထူးအတြက္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ သမၼတေရြးပြဲကစျပီး အခုထိ သဲၾကီးမဲၾကီး ယွဥ္ျပိဳင္ေနသူတဦးပါ။ သူဟာ စစ္သားေဟာင္းပီပီ အေတာ္ကို တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ကို ႏိုင္ငံေရးကစားသမားတဦးအျဖစ္ နာမည္ၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ stubborn (ျပန္မေျပာနားမေထာင္) ေတာ္ရုံ လက္မခံတတ္သူမို႔ Maverick ဆိုျပီးလဲ ေခၚပါတယ္။ အခု election မွာေတာ့ သူက underdog (ႏိုင္ဖို႔ ေတာ္ရုံမလြယ္သူ) အျဖစ္ ဆက္လက္နာမည္ၾကီးဆဲပါ။
ဘုိးေတာ္က အေတာ့္ကို အသက္ၾကီးေနပါျပီ။ ၇၀ ေက်ာ္ေနျပီ ျဖစ္ေပမဲ့ သန္တုန္း မာတုန္းေပါ့။ အဲ က်ေနာ္ မၾကိဳက္တာကေတာ့ သူဟာ သူသမၼတျဖစ္ရင္ ဘာေတြ ေကာင္းတာလုပ္ေပးမလဲဆိုတာကို ဦးစားေပး မေျပာဘဲ အိုဘားမားကို တိုက္ခိုက္ေျပာဆိုေ၀ဖန္ေနတာ မ်ားတဲ့အတြက္ပါ။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူေရြးတဲ့ ဆာရာေပလင္ဆိုတဲ့ hockey mom လို႔ ေခၚတဲ့ ဒုသမၼတေလာင္းကိုလဲ မၾကိဳက္ပါ။ သူဟာ ဟီလာရီ ကလင္တန္လို အေတြ႔အၾကံဳရွိတဲ့ အေျပာေကာင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္မဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးသမားအသစ္စက္စက္ကေလးသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မက္ကိန္းအေနနဲ႔ သူ႔ ယွဥ္ျပိဳင္မႈမွာ အားသစ္ေလာင္းတဲ့အေနနဲ႔ ထည့္သြင္းခံခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ေပလင္တေယာက္ မက္ကိန္းအဖြဲ႔နဲ႔ စကားမ်ားတာေတြ ထြက္ထြက္ လာပါေရာလား။
ဂၽြန္မက္ကိန္းဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံအတြက္ အေတာ့္ကို စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။ သူဟာ စစ္သားေကာင္းတေယာက္၊ စစ္သံု႔ပန္းတဦး၊ ဆီးနိတ္အမတ္တေယာက္၊ ဆီးနိတ္မွာ အေတာ့္ကို အတိုက္အခံေျပာဆိုခဲ့တဲ့ အမတ္တေယာက္။ (အမတ္ဆိုတာ အမ်ားေဖာ္လိုလိုက္ အၾကိဳက္ေျပာတာထက္ ကိုယ့္အျမင္ကို ေျပာဆိုတာမ်ိဳးကို က်ေနာ္ ပိုသေဘာက်တယ္။) ဒါေပမဲ့ ဂၽြန္မက္ကိန္းတေယာက္ အခုလို သမၼတရာထူးကို အတင္းကာေရာၾကီး လိုက္ျပိဳင္ေနတာကို မၾကိဳက္မိပါဘူး။ သူဟာ serve ဆိုတာထက္ title တခုကို လိုခ်င္လို႔ လုပ္ေနသလိုၾကီး ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႔ ၇၀ ေက်ာ္ အသက္အရြယ္ရယ္၊ အသက္ၾကီးရက္နဲ႔ အိုဘားမားလို လူငယ္တေယာက္ကို လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားသလို ဘာလိုလို ေ၀ဖန္မႈ၊ အိုဘားမားရဲ႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ ေပၚလစီေတြအေပၚ ေျခထိုးေျပာဆိုတာေတြရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ လံုး၀မၾကိဳက္ပါ။
သူနဲ႔ ျပိဳင္ျပီး ယွဥ္ျပိဳင္သူေနာက္တေယာက္ကေတာ့ အိုဘားမား ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ျဖစ္ျပီး အသက္ ၄၇ ႏွစ္သာသာရွိေသးတဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ လူမည္း အာဖရိကန္တေယာက္ျဖစ္ျပီး သူ႔ဖခင္ဟာ ကင္ညာႏိုင္ငံသားတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကင္ညာအစိုးရရဲ႔ စီးပြားေရးပညာရွင္အျဖစ္ အလုပ္လုပ္သူပါ။ က်ေနာ္ဟာ အုိဘားမားရဲ႔ ေနာက္ေၾကာင္းကို ေလ့လာမိသေလာက္ သူဟာ အေတာ့္ကို စိတ္၀င္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အေဖ ကင္ညာ၊ အေမ အေမရိကန္၊ ေမြးျပီး ၾကီးျပင္းလာတာ အေမရိကန္၊ သူ႔ေဆြမ်ိဳးေတြက ကင္ညာမွာ။ သူဟာ က်ေနာ္ ေတြးခဲ့ဖူးတဲ့ ဂလိုဘယ္ ႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ထဲမွာ ပါေနပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတာက အေမရိကန္လူမ်ိဳးအမ်ားစု (လူျဖဴအစြန္းေရာက္ေတြမပါ)ဟာ အိုဘားမားကို လူမည္းျဖစ္လို႔ သူ႔အေဖက ကင္ညန္ျဖစ္လို႔ စသျဖင့္ မုန္းတီးတာ မရွိပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ အခုေတာ့ အျမင္က်ယ္ျပီလို႔ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၅၀ ၆၀ ၀န္းက်င္မွာ ေပၚခဲ့တဲ့ လူမည္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ မာတင္လူသာကင္းရဲ႔ (I have a dream) ဆိုတဲ့ မိန္႔ခြန္းဟာ အခုခ်ိန္မွာ ရင့္က်က္ အေကာင္အထည္ေပၚျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
မာတင္လူသာကင္းရဲ႔ I have a dream မိန္႔ခြန္းထဲက အၾကိဳက္ဆံုး စာသား
“I have a dream that one day this nation will rise up and live out the true meaning of its creed: ‘We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal.’”
“I have a dream that my four little children will one day live in a nation where they will not be judged by the color of their skin, but by the content of their character.”
(Source: Wiki)
အိုဘားမားရဲ႔ Change We believe in ဆိုတဲ့ စကားလံုးေလးကို က်ေနာ္ တကယ္ကို သေဘာက်ပါတယ္။ Change ဆိုတာ လုိအပ္သလို က်ေနာ္တို႔ အျမဲ ယံုၾကည္ထားရပါမယ္။ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္မလာႏိုင္ဘူးလား။ ျမန္မာျပည္ တေန႔ ေတာင္ကိုရီးယားလို Transform မျဖစ္လာႏိုင္ဘူးလား။ ဒါေတြဟာ Change (ေျပာင္းလဲမႈ) ေတြပါ။ ဒါကို ယံုၾကည္ထားမယ္ဆုိရင္ ခင္ဗ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ဓာတ္က်စရာ အေၾကာင္းမရွိႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစကားတလံုးထဲနဲ႔ အိုဘားမားဟာ က်ေနာ့္ကို ဆြဲယူသြားပါတယ္။
အိုဘားမားဟာ အလြန္ထူးခၽြန္တဲ့ orator (စကားေျပာကၽြမ္းက်င္သူ) အျဖစ္ သူ႔ရဲ႔ campaign (ယွဥ္ျပိဳင္မႈကာလတေလွ်ာက္) နဲ႔ presidential debate ၃ ခုကေန သက္ေသျပသြားခဲ့ပါတယ္။ presidential debate ဆိုတာကေတာ့ သမၼတေလာင္းေတြကို အျငင္းအခံုေျပာဆိုေစျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစကေတာ့ presidential debate ကို က်ေနာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ Robin Williams ရဲ႔ Man Of the Year ကို ၾကည့္ျပီး က်ေနာ္ အေတာ့္ကို သေဘာက်သြားခဲ့ပါတယ္။ (Man of the Year ဟာ အေမရိကန္ သမၼတေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း ရိုက္ထားတာပါ။ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆံုး ရုပ္ရွင္တပုဒ္ပါ။ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။)
ဒီ အျငင္းအခံုေျပာပြဲေတြမွာ အိုဘားမားဟာ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ႔ စကားအတံု႔အလွည့္ေျပာႏိုင္တာ၊ အျပံဳးမပ်က္ဘဲ သူ႔ကို ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္တာေတြဟာ အေတာ္ကို ခက္ခဲတဲ့ personal skills ေတြအျဖစ္ က်ေနာ္ သေဘာက်သြားပါတယ္။ ေနာက္ အိုဘားမားဟာ သူ႔ေပၚလစီေတြကိုု ခ်ျပသြားႏိုင္တယ္။ နားေထာင္သူ၊ၾကည့္ရႈသူေတြကို သူ႔ေပၚလစီေတြကို ၾကိဳက္ေအာင္ စြဲေဆာင္ႏိုင္တယ္။ အခု အေမရိကန္ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးမွာ သူဟာ ကယ္တင္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ရေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာ soft skill တမ်ိဳးေပါ့။ သူဟာ အီရတ္စစ္ပြဲကို အျမန္ဆံုး သိမ္းႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔လဲ ေျပာသတဲ့။
ဒီလူဟာ အခုေတာ့ အေျပာေတြ ေကာင္းတာေပါ့။ လူေတြကလဲ ဒါေၾကာင့္ ယံုတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ တကယ္ သမၼတျဖစ္ခဲ့ရင္ အေျပာတမ်ိဳး အလုပ္တမ်ိဳး လူမ်ိဳးလား ဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမွာေပါ့။ ထိုင္၀မ္က ေက်ာ္ၾကားတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ သမၼတ မာယင္းက်ိဳေတာင္ အခု လူထုက သိပ္လက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ တရုတ္ကို ကပ္လြန္းလို႔တဲ့။ ထားပါေတာ့။ အိုဘားမားရဲ႔ Change ဆိုတာေကာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရးကို တကယ္ လတ္ဆတ္တဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေပးႏိုင္ပါ့မလား။ အေမရိကန္ရဲ႔ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ဆီးနိတ္ကေကာ အိုဘားမားနဲ႔ အဆင္ေျပပါ့မလား။
အိုဘားမားရဲ႔ Yes I can ဆိုတဲ့ အျပံဳးဟာ အခုမီဒီယာတိုင္းမွာ ပါပါတယ္။ သူဟာ over promise မျဖစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ ဆီးနိတ္အမတ္အျဖစ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မႈေတြဟာ အနာဂတ္အတြက္ သက္ေသအျဖစ္ ယူဆမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဟာ အေျပာေကာ အလုပ္ေကာ ေကာင္းတဲ့ ႏို္င္ငံေရးသမားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စကၤာပူက ဘဘလီကြမ္ယူကေတာ့ သူ႔ကို prefer မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ထားပါေတာ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိုဘားမားကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ မဲေပးစရာ မလိုတဲ့အတြက္ မေပးပါဘူး။ ေပးလဲ မေပးသင့္ဘူးေလ။ က်ေနာ္က အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ပဲ မဲေပးစရာ လုိတယ္ေလ။ ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာကေတာ့ လူ႔ထံုးစံပဲ။ သူက အေမရိကန္မို႔လို႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ မၾကိဳက္ရဘူးဆိုတာကေတာ့ အစြန္းေရာက္တာေပါ့ေနာ္။ လူျဖဴ အစြန္းေရာက္၊ လူမည္း အစြန္းေရာက္၊ ဒီၾကားထဲမယ္ ဗမာအစြန္းေရာက္ေတြလဲ ရွိေသးတယ္။
အိုဘားမားရဲ႔ နာမည္အျပည့္အစံုက Barack Hussein Obama တဲ့။ ဟူစိန္ဆိုတဲ့ နာမည္ၾကားတာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြက မြတ္စလင္လို႔ ထင္ပါေရာလား။ အိုဘားမားကေတာ့ ခရစ္ယာန္တေယာက္ျဖစ္ပါသတဲ့။ အဲ မြတ္စလင္တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေကာ အေမရိကန္ေတြ ၾကိဳက္ၾကပါဦးမလား။ က်ေနာ္ကေတာ့ ၾကိဳက္ဦးမွာပါ။ မြတ္စလင္ဆိုေပမဲ့ သူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းအေပၚ အက်ိဳးေဆာင္ႏိုင္ရင္ သူဟာ ႏိုင္ငံသားေကာင္း တေယာက္ပဲေလ။ စကားမစပ္ ခရစ္ယာန္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မြတ္စလင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္ တျခားဘာသာအေပၚ ေလးစားရမွာေပါ့။ မေလးစားဘဲ အတင္းၾကီး သြတ္သြင္းတာေတြ၊ ေသြးေဆာင္တာေတြကေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ ထားပါေတာ့။ က်ေနာ့္မွတ္ခ်က္ေလးပါ။
ကဲ နက္ျဖန္ဆို ေရြးေကာက္ပြဲေန႔ပဲဗ်။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ဆက္လုပ္ဦးမယ္ဗ်ာ။ ေနာက္မွ ေတြ႔တာေပါ့။
ကေဒါင္းညင္သာ
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://kadaung.net/?feed=rss2. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.