ရင္ခြင္တစ္စံု
ေၾကာက္ဖ်ား ဖ်ားေနပါျပီ မၾကီးေရ..လို႔ ေျပာတာလည္း မရ . မအားလို႔ ပါဆိုေတာ့လည္း ေအးေဆးေပါ့ဆိုေတာ့ ေအာင္မယ္ေလး ဒီပို႔ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ ေရွာင္လို႔ မရေတာ့့ပါလားဆိုျပီး ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ( အေနာ္က အရမ္း ရွက္တတ္တာ ) ေရးလိုက္ရတယ္။ ဒီက ရည္းစားမရွိ လူပ်ိဳအျဖစ္ လုပ္စားမလို႔ကို မၾကီး လုပ္တာနဲ႕ လုပ္စားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ဟီးဟီး။ ကဲ…လက္ေရွာင္ ေပါက္ေကာင္ေဖာ္မယ္။ အသည္းငယ္သူမ်ား မဖတ္ရ။
ကၽြန္ေတာ့္ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာ ဘယ္သူအပ္ထားမွန္း မသိတဲ့ နစ္ေလးတစ္ခုက လက္ခံေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာေလး ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိေပမဲ့ လက္ခံခဲ့တယ္ ( ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ) ။
"ယူက ဘယ္သူလဲမသိဘူး……ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ကို ရသြားတာလဲ"
"ဟင္ … ဒီလိုပါပဲ"
သူေျပာျပဖို႔ အခက္ေတြ႕ေနတယ္ဆိုတာ နားလည္လိုက္ပါတယ္။ သူမ်ားမေျပာခ်င္တာကို အတင္းေမးတဲ့ အလိုက္မသိတတ္တဲ့လူက ကမာၻေပၚမွာ အဆိုးဆံုးပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္မေမးေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ဘာသာ ဘယ္ကရရ .. အေၾကာင္းရွိလို႔ အပ္ထားတာပဲေနမွာေပါ့ ဆိုျပီး သူဘယ္ကလဲ ၊ ဘာလုပ္တာလဲ ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲစတဲ့ အြန္လိုင္းေလာကရဲ႕ ေမးရိုးေမးစဥ္ ေမးခြန္းေတြေမးခဲ့ေပမဲ့ သူမကေတာ့"ဒီလိုပါပဲ" ဆိုျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလႊဲသြားတတ္တယ္။ မထူးပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္ေမးတာ သူ မေျဖေတာ့လည္း သူေမးတာ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရေတာ့မွာေပါ့။
သူမနဲ႔စျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
"ဟဲလုိ…ဟုတ္ကဲ့ရွင့္..ေျပာပါ"
တစ္ကယ္ကို အဲေလာက္ယာဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔စြာေျပာလာမယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမယ္ မသိျဖစ္သြားတယ္။ သူမနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြအားလံုး သူမက လူၾကီးဆန္ဆန္ နဲ႕ ႏူးညံ့စြာပဲ ေျပာခဲ့တာ သတိထားမိတယ္။
အဲလိုနဲ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလာတာနဲ႔အမွ် တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ပိုျပီး နားလည္လာၾကသလို အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူမ မွာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာရင္၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ရွိလာရင္ ကၽြန္ေတာ္က သူမအတြက္ ႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိလာရင္ သူမက အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပျပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ သူမနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ေနက် ညေတြတိုင္းကို အျမန္ဆံုး ေရာက္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ညေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ နစ္ေလးဖြင့္ျပီး သူမကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ သူမလည္း ကၽြန္ေတာ္လိုပဲေနမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမ မအားရင္ မလာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေမလ္းေလးေတာ့ ခ်န္ထားျမဲပါပဲ။ အဲလို သူမ မလာျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လို႔ ၊ ဘာကိုင္ရမယ္ မသိေတာ့ဘူး။ စာပဲ က်က္ရမလို၊ ထပဲ ေအာ္ျပစ္ရမလိုလို၊ အိပ္ပဲ အိပ္လိုက္ရမလိုလိုနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာၾကီးနဲ႔ တစ္ခုခု လိုေန သလိုၾကီးခံစားလာရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ သူမကို အရမ္းခင္လို႔ အခုေလာက္ထိ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ သူမကို ခ်စ္ေနမိတာလား။
အခ်စ္ဆိုတာ ရင္းႏွီးမႈကေန စလာတာ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္ေနမိျပီလား။ မခ်စ္ေသးဘူးလားဆိုတာ ေသခ်ာ စဥ္းစားမရခဲ့ဘူး။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ သူမ မရွိရင္ မေနတတ္ျဖစ္ေနျခင္းပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ျပီး ၆လ အၾကာ ( ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ရက္ ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ) မွာ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲေန႔မွာ အမွတ္တရေလး ျဖစ္သြားေအာင္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ သူမကို Propose လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ကယ္တမ္း သူမနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လို မွ ေျပာမထြက္ဘူး။ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္လာသလို၊ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြလည္း ေအးလာတယ္။ ကိုယ္က မဟုတ္တာ လုပ္ေတာ့မွာကိုး။။။ အျဖဴေရာင္သူငယ္ခ်င္းဘဝကေန ခ်စ္သူဘဝကို ကူးေျပာင္းေပးဖို႔ ဘယ္လို အင္အားနဲ႔ ေျပာရမွာလဲ။ သူမကေရာ ဘယ္လို ထင္မလဲ။ စိတ္ဆိုးသြားရင္ အရမ္းခင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး ဘဝေတာင္ မရေတာ့မွာ အရမ္းစိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္။
"မင္းကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စာေလးက အဆင္သင့္ ရိုက္ျပီးသား Enter ေလး ႏွိပ္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ ရင္အခုန္ဆံုးပါလို႔ ေျပာရင္ မမွားဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ သူမ ဘာေတြ ေျပာေနတယ္ ဆိုတာလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ကိုပဲ တစ္ေယာက္တည္း ရူးေနတာ။ Enter ေလး ႏွိပ္မယ္လုပ္ျပီး မွ ရိုက္ထားတာေလးကို ဖ်က္ျပစ္လိုက္၊ ျပန္ေရးလိုက္တဲ့ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေတာ့ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စာေလး ျပန္ေရး.. ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ Enter ကို မ်က္လံုး မွိတ္ျပီး ရိုက္ခ်လိုက္တယ္ ။ ( အဲလို သတၱိေကာင္းတာ )
"ေကာင္မေလး … နင္ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားျပီလား"
မေန႔ညက သူမကို ခ်စ္တယ္ေျပာျပီး ေနာက္ေန႔မနက္ သူမဆီ ဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။
"ဟင့္အင္"
"ဟာ .. ဒါဆို စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ ဟုတ္လား" ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သိတယ္ မလား လူလည္ ခ်က္ေဖာင္းပဲေလ ရလာတဲ့ အခြင့္အေရးကို အမိအရ ယူတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့…မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္ လြဲခဲ့တယ္ေလ။
"မဟုတ္ပါဘူး … ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ဆိုးေနတာပါ"
"ဟမ္.. ဘာျဖစ္လို႔လည္း"
"ေအာ္ … အဲလို ေျပာျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ကပဲ အေနအထိုင္မတတ္ခဲ့လို႔လားလို႔ပါ"
"ယူ႔မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူး … ရည္းစားစကားအေျပာခံရေအာင္ အေနအထိုင္မတတ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္မိပါတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ မနည္းရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ ရည္းစား စကားေျပာခံရတာ အဲလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ရမယ့္ အရာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကိုယ္ ဘယ္လိုပဲ ေနေန စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူကေတာ့ ေျပာလာမွာပဲေလဆိုျပီး ေတြ႔ကရာေလွ်ာက္ေျပာျပီး ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ (ကိုယ္က Propose လုပ္ထားတဲ့ သူကိုးးးးးးးးးးးးး။ )
ေနာက္ဆံုး သူမဆီက စဥ္းစားေပးပါ့မယ္ဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားနဲ႕ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ ေပးမွာလဲ လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျပန္လာရင္ေပးပါ့မယ္တဲ့ ။ ေသစမ္းဟဲ့ ... နႏၵိယ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာကို ျပန္ဖို႔က ၂ ႏွစ္ ခဲြေတာင္ က်န္ေသးတယ္။ အဲေလာက္ၾကီးေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေလဆိုျပီး သူမနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း ေစ်းဆစ္တယ္။ သူမကလည္း ေခါင္းမာတယ္။ တစ္ျပာသားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။ ေစ်းဝယ္သလို မေလွ်ာ့ေပးရင္ မယူေတာ့ဘူး ဆုိျပီး လွည့္ျပန္သြားလို႔ကလည္း မရနဲ႔ (အညာစကားနဲ႔ ေျပာရရင္) ေတာ္ေတာ္ ဂြက်ေနျပီ။
ေနာက္ဆံုး ဇနကထံုး ႏွလံုးမူျပီး မေလွ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႔ ေစ်းဆစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္ ၆လ အၾကာမွာပဲ သူမဆီက အေျဖကို ရခဲ့တယ္။
အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တာလည္း တစ္ႏွစ္ျပည္ျပီး သြားပါျပီ။ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ ရွိသလို၊ ျပသာနာျဖစ္တဲ့ ေန႔ေတြလည္း ရွိခဲ့တာပါပဲ။ သံေယာဇဥ္ အရမ္းၾကီးျပီး အေလးအနက္ထားတတ္ တဲ့ သူမ၊ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားျပီး မာနမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ အရာရာက လြဲမွားစြာ ရွိေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားျပီး နားလည္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ ပိုျပီး နားလည္ေပးခဲ့တယ္။ ျပသာနာ တစ္ခု ျဖစ္လာရင္ ႏွစ္ေယာက္တူတူ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚမွာ သူမ အရမ္း နားလည္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္တဲ့ သူမရဲ႕ အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့
အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္သလို၊ သူမ အေပၚမွာ ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္အတြက္လည္း သူမ ေက်နပ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေျပာင္းလဲ သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကုိယ္ေၾကာင့္ မင္း နာက်င္ခဲ့ရတဲ့့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္. ဒါေပမဲ့ မင္းကို္ နာက်င္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ကိုယ့့္္မွာ တစ္စိုးတစ္စိ မွ မရွိပါဘူး။
ကိုယ္ကေတာ့ မင္းဆီက ရခဲ့တဲ့ အရာ အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကား အပါအဝင္ မင္းေပးခဲ့တဲ့ အရာ အားလံုးဟာ ကိုယ့္အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြပါပဲ။ ထာဝရ အတြက္ပါ။ ကိုယ့္ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မင္းအေပၚကို အျပစ္မျမင္ရက္ခဲ့ပါဘူး။ (သူက ဘာအျပစ္မွ မွ မလုပ္တာ။ လုပ္တာက ကၽြန္ေတာ္ :P )
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ သူမ အျပင္မွာ ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရမယ့္ေန႔ေလးမွာေတာ့ …ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ ေက်းငွက္ေလးေတြရဲ႕ သံျပိဳင္ဆုေတာင္းေလးေတြ နဲ႔ သာယာလွပေနပါလိမ့္မယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂ်ီေတာ့ အပ္ရျခင္းမွာ သူမ ညီမက ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ထဲမွာ ရွိေနလို႔ ဘယ္လို သူလဲ ဆိုတာ Checking လိုက္ဖို႔အတြက္ပါတဲ့။ (ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ သိခဲ့ရတာ ) ဇာတ္လမ္းရွည္မွာ ဆိုးလို႔ ခ်စ္သူဘဝ အေၾကာင္းကို အတိုခ်ံဳးေရးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ ဂ်ီေတာ့ထဲမွာ ဘယ္သူအပ္ထားမွန္း မသိတဲ့ နစ္ေလးတစ္ခုက လက္ခံေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနတာေလး ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္း မသိေပမဲ့ လက္ခံခဲ့တယ္ ( ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိခ်င္လို႔ ) ။
"ယူက ဘယ္သူလဲမသိဘူး……ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ကို ရသြားတာလဲ"
"ဟင္ … ဒီလိုပါပဲ"
သူေျပာျပဖို႔ အခက္ေတြ႕ေနတယ္ဆိုတာ နားလည္လိုက္ပါတယ္။ သူမ်ားမေျပာခ်င္တာကို အတင္းေမးတဲ့ အလိုက္မသိတတ္တဲ့လူက ကမာၻေပၚမွာ အဆိုးဆံုးပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္မေမးေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ဘာသာ ဘယ္ကရရ .. အေၾကာင္းရွိလို႔ အပ္ထားတာပဲေနမွာေပါ့ ဆိုျပီး သူဘယ္ကလဲ ၊ ဘာလုပ္တာလဲ ၊ အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲစတဲ့ အြန္လိုင္းေလာကရဲ႕ ေမးရိုးေမးစဥ္ ေမးခြန္းေတြေမးခဲ့ေပမဲ့ သူမကေတာ့"ဒီလိုပါပဲ" ဆိုျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲလႊဲသြားတတ္တယ္။ မထူးပါဘူး..ကၽြန္ေတာ္ေမးတာ သူ မေျဖေတာ့လည္း သူေမးတာ ကၽြန္ေတာ္ေျဖရေတာ့မွာေပါ့။
သူမနဲ႔စျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
"ဟဲလုိ…ဟုတ္ကဲ့ရွင့္..ေျပာပါ"
တစ္ကယ္ကို အဲေလာက္ယာဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔စြာေျပာလာမယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမယ္ မသိျဖစ္သြားတယ္။ သူမနဲ႔ စကားေျပာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြအားလံုး သူမက လူၾကီးဆန္ဆန္ နဲ႕ ႏူးညံ့စြာပဲ ေျပာခဲ့တာ သတိထားမိတယ္။
အဲလိုနဲ သူမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ ေန႔တိုင္းေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလာတာနဲ႔အမွ် တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း ပိုျပီး နားလည္လာၾကသလို အရမ္းခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ သူမ မွာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာရင္၊ ဝမ္းနည္းစရာေတြ ရွိလာရင္ ကၽြန္ေတာ္က သူမအတြက္ ႏွစ္သိမ့္ေပးတဲ့၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္စရာေတြ ရွိလာရင္ သူမက အက်ိဳးအေၾကာင္းရွင္းျပျပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးခဲ့တယ္။
"သူငယ္ခ်င္းဘဝဆိုတာ အျဖဴေရာင္ခ်ယ္ထားတဲ့ အိပ္မက္ေလးပါ"
သူငယ္ခ်င္းဘဝမွာ ကၽြန္ေတာ္အရမ္းေပ်ာ္ခဲ့တယ္။ သူမနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ေနက် ညေတြတိုင္းကို အျမန္ဆံုး ေရာက္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ညေရာက္ျပီဆိုတာနဲ႔ နစ္ေလးဖြင့္ျပီး သူမကို ေစာင့္ေနမိတယ္။ သူမလည္း ကၽြန္ေတာ္လိုပဲေနမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမ မအားရင္ မလာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေမလ္းေလးေတာ့ ခ်န္ထားျမဲပါပဲ။ အဲလို သူမ မလာျဖစ္တဲ့ ေန႔ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုပ္လို႔ ၊ ဘာကိုင္ရမယ္ မသိေတာ့ဘူး။ စာပဲ က်က္ရမလို၊ ထပဲ ေအာ္ျပစ္ရမလိုလို၊ အိပ္ပဲ အိပ္လိုက္ရမလိုလိုနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာၾကီးနဲ႔ တစ္ခုခု လိုေန သလိုၾကီးခံစားလာရတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ သူမကို အရမ္းခင္လို႔ အခုေလာက္ထိ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနတာလား။ ဒါမွ မဟုတ္ သူမကို ခ်စ္ေနမိတာလား။
အခ်စ္ဆိုတာ ရင္းႏွီးမႈကေန စလာတာ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္ေနမိျပီလား။ မခ်စ္ေသးဘူးလားဆိုတာ ေသခ်ာ စဥ္းစားမရခဲ့ဘူး။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲမွာ သူမ မရွိရင္ မေနတတ္ျဖစ္ေနျခင္းပါပဲ။
"ေကာင္မေလးေရ..ငါ့ရင္ဘတ္ထဲမွာ ျငိမ္ျငိမ္ေလး ထိုင္ေနပါကြာ။ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္လာေအာင္ မကစားပါနဲ႔"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ျပီး ၆လ အၾကာ ( ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၄ ရက္ ၊ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ) မွာ သူမနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲေန႔မွာ အမွတ္တရေလး ျဖစ္သြားေအာင္ ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ သူမကို Propose လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ကယ္တမ္း သူမနဲ႔ ေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ ဘယ္လို မွ ေျပာမထြက္ဘူး။ ရင္ေတြ အရမ္းခုန္လာသလို၊ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြလည္း ေအးလာတယ္။ ကိုယ္က မဟုတ္တာ လုပ္ေတာ့မွာကိုး။။။ အျဖဴေရာင္သူငယ္ခ်င္းဘဝကေန ခ်စ္သူဘဝကို ကူးေျပာင္းေပးဖို႔ ဘယ္လို အင္အားနဲ႔ ေျပာရမွာလဲ။ သူမကေရာ ဘယ္လို ထင္မလဲ။ စိတ္ဆိုးသြားရင္ အရမ္းခင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေလး ဘဝေတာင္ မရေတာ့မွာ အရမ္းစိုးရိမ္ေနခဲ့တယ္။
"မင္းကို ကိုယ္အရမ္းခ်စ္တယ္" ဆိုတဲ့ စာေလးက အဆင္သင့္ ရိုက္ျပီးသား Enter ေလး ႏွိပ္ဖို႔ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝမွာ ရင္အခုန္ဆံုးပါလို႔ ေျပာရင္ မမွားဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ သူမ ဘာေတြ ေျပာေနတယ္ ဆိုတာလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ အေတြးနဲ႔ ကိုယ္ကိုပဲ တစ္ေယာက္တည္း ရူးေနတာ။ Enter ေလး ႏွိပ္မယ္လုပ္ျပီး မွ ရိုက္ထားတာေလးကို ဖ်က္ျပစ္လိုက္၊ ျပန္ေရးလိုက္တဲ့ ဂနာမျငိမ္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေတာ့ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီး တာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စာေလး ျပန္ေရး.. ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ Enter ကို မ်က္လံုး မွိတ္ျပီး ရိုက္ခ်လိုက္တယ္ ။ ( အဲလို သတၱိေကာင္းတာ )
"ေကာင္မေလး … နင္ ငါ့ကို စိတ္ဆိုးသြားျပီလား"
မေန႔ညက သူမကို ခ်စ္တယ္ေျပာျပီး ေနာက္ေန႔မနက္ သူမဆီ ဖုန္းဆက္ခဲ့တယ္။
"ဟင့္အင္"
"ဟာ .. ဒါဆို စိတ္မဆိုးဘူးေပါ့ ဟုတ္လား" ကၽြန္ေတာ္ကလည္း သိတယ္ မလား လူလည္ ခ်က္ေဖာင္းပဲေလ ရလာတဲ့ အခြင့္အေရးကို အမိအရ ယူတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့…မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္ လြဲခဲ့တယ္ေလ။
"မဟုတ္ပါဘူး … ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ဆိုးေနတာပါ"
"ဟမ္.. ဘာျဖစ္လို႔လည္း"
"ေအာ္ … အဲလို ေျပာျဖစ္ေအာင္ ကိုယ္ကပဲ အေနအထိုင္မတတ္ခဲ့လို႔လားလို႔ပါ"
"ယူ႔မွာ ဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူး … ရည္းစားစကားအေျပာခံရေအာင္ အေနအထိုင္မတတ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္မိပါတယ္"
ကၽြန္ေတာ္ မနည္းရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ ရည္းစား စကားေျပာခံရတာ အဲလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္တင္ရမယ့္ အရာ မဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ကိုယ္ ဘယ္လိုပဲ ေနေန စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူကေတာ့ ေျပာလာမွာပဲေလဆိုျပီး ေတြ႔ကရာေလွ်ာက္ေျပာျပီး ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ (ကိုယ္က Propose လုပ္ထားတဲ့ သူကိုးးးးးးးးးးးးး။ )
ေနာက္ဆံုး သူမဆီက စဥ္းစားေပးပါ့မယ္ဆိုတဲ့ လက္သံုးစကားနဲ႕ ႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။ ဘယ္ေတာ့ ေပးမွာလဲ လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ျပန္လာရင္ေပးပါ့မယ္တဲ့ ။ ေသစမ္းဟဲ့ ... နႏၵိယ ကၽြန္ေတာ္ ျမန္မာကို ျပန္ဖို႔က ၂ ႏွစ္ ခဲြေတာင္ က်န္ေသးတယ္။ အဲေလာက္ၾကီးေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေလဆိုျပီး သူမနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း ေစ်းဆစ္တယ္။ သူမကလည္း ေခါင္းမာတယ္။ တစ္ျပာသားမွ မေလွ်ာ့ဘူး။ ေစ်းဝယ္သလို မေလွ်ာ့ေပးရင္ မယူေတာ့ဘူး ဆုိျပီး လွည့္ျပန္သြားလို႔ကလည္း မရနဲ႔ (အညာစကားနဲ႔ ေျပာရရင္) ေတာ္ေတာ္ ဂြက်ေနျပီ။
ေနာက္ဆံုး ဇနကထံုး ႏွလံုးမူျပီး မေလွ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႔ ေစ်းဆစ္တာေၾကာင့္ ေနာက္ ၆လ အၾကာမွာပဲ သူမဆီက အေျဖကို ရခဲ့တယ္။
အခုဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တာလည္း တစ္ႏွစ္ျပည္ျပီး သြားပါျပီ။ ခ်စ္သူ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ ရွိသလို၊ ျပသာနာျဖစ္တဲ့ ေန႔ေတြလည္း ရွိခဲ့တာပါပဲ။ သံေယာဇဥ္ အရမ္းၾကီးျပီး အေလးအနက္ထားတတ္ တဲ့ သူမ၊ ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စားျပီး မာနမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ အရာရာက လြဲမွားစြာ ရွိေနေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေကာင္းဆံုး ၾကိဳးစားျပီး နားလည္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
"ခ်စ္သူဘဝဆိုတာ တစ္သက္လံုး စိတ္ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေလ့က်င့္ေနတဲ့ ကာလပါပဲ"
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ ပိုျပီး နားလည္ေပးခဲ့တယ္။ ျပသာနာ တစ္ခု ျဖစ္လာရင္ ႏွစ္ေယာက္တူတူ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေပၚမွာ သူမ အရမ္း နားလည္ေပးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္တဲ့ သူမရဲ႕ အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့
အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္သလို၊ သူမ အေပၚမွာ ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အခ်စ္အတြက္လည္း သူမ ေက်နပ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ခ်စ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေျပာင္းလဲ သြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကုိယ္ေၾကာင့္ မင္း နာက်င္ခဲ့ရတဲ့့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္. ဒါေပမဲ့ မင္းကို္ နာက်င္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵ ကိုယ့့္္မွာ တစ္စိုးတစ္စိ မွ မရွိပါဘူး။
ကိုယ္ကေတာ့ မင္းဆီက ရခဲ့တဲ့ အရာ အားလံုးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခ်စ္တယ္ ဆိုတဲ့ စကား အပါအဝင္ မင္းေပးခဲ့တဲ့ အရာ အားလံုးဟာ ကိုယ့္အတြက္ လက္ေဆာင္ေတြပါပဲ။ ထာဝရ အတြက္ပါ။ ကိုယ့္ဘဝမွာ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မင္းအေပၚကို အျပစ္မျမင္ရက္ခဲ့ပါဘူး။ (သူက ဘာအျပစ္မွ မွ မလုပ္တာ။ လုပ္တာက ကၽြန္ေတာ္ :P )
"ေကာင္မေလးေရ … မင္းကိုေပးဖို႔
ငါ့မွာ ရင္ခြင္တစ္စံုပဲ ရွိပါတယ္။
မင္း ပင္ပန္းေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္မွာ နားခုိပါ။
မင္း ဝမ္းနည္းေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္ထဲမွာ ငိုေၾကြးျပစ္လိုက္ပါ။
မင္း အားငယ္ေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္က…ႏွစ္သိမ့္ေပးပါလိမ့္မယ္။
မင္း စိတ္ညစ္ေနရင္
အဲဒီ ရင္ခြင္က..ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးလိမ့္မယ္။
အဲဒီ ရင္ခြင္က…
မင္းအတြက္ အင္အားေတြ ေမြးထုတ္ေပးမယ့္ ေနရာတစ္ခု
အဲဒီ ရင္ခြင္က…
မင္းအတြက္ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ရင္ခြင္တစ္စံုပါ
အဲဒီ ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့…
မင္းကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္တစ္ခုပဲရွိတယ္။"
ငါ့မွာ ရင္ခြင္တစ္စံုပဲ ရွိပါတယ္။
မင္း ပင္ပန္းေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္မွာ နားခုိပါ။
မင္း ဝမ္းနည္းေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္ထဲမွာ ငိုေၾကြးျပစ္လိုက္ပါ။
မင္း အားငယ္ေနရင္…
အဲဒီ ရင္ခြင္က…ႏွစ္သိမ့္ေပးပါလိမ့္မယ္။
မင္း စိတ္ညစ္ေနရင္
အဲဒီ ရင္ခြင္က..ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လုပ္ေပးလိမ့္မယ္။
အဲဒီ ရင္ခြင္က…
မင္းအတြက္ အင္အားေတြ ေမြးထုတ္ေပးမယ့္ ေနရာတစ္ခု
အဲဒီ ရင္ခြင္က…
မင္းအတြက္ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ရင္ခြင္တစ္စံုပါ
အဲဒီ ရင္ခြင္ထဲမွာေတာ့…
မင္းကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္တစ္ခုပဲရွိတယ္။"
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ သူမ အျပင္မွာ ဆံုေတြ႔ခြင့္ ရမယ့္ေန႔ေလးမွာေတာ့ …ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ ေက်းငွက္ေလးေတြရဲ႕ သံျပိဳင္ဆုေတာင္းေလးေတြ နဲ႔ သာယာလွပေနပါလိမ့္မယ္။
"ယေန႔မွ စ၍ ၾကင္သူႏွစ္ဦးအေပၚတြင္ ဘုရားသခင္ ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ"
မွတ္ခ်က္။ ။ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဂ်ီေတာ့ အပ္ရျခင္းမွာ သူမ ညီမက ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ထဲမွာ ရွိေနလို႔ ဘယ္လို သူလဲ ဆိုတာ Checking လိုက္ဖို႔အတြက္ပါတဲ့။ (ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာမွ သိခဲ့ရတာ ) ဇာတ္လမ္းရွည္မွာ ဆိုးလို႔ ခ်စ္သူဘဝ အေၾကာင္းကို အတိုခ်ံဳးေရးလိုက္ပါတယ္။
လူရႊင္ေတာ္
သူ႕နာမည္က ကိုခၽြန္တြန္း။ လူေတြ အားလံုးက သူ႕နာမည္ရင္းကို မသိေတာ့ပဲ nick name ပဲ သိၾကတယ္။ သူ႔အလုပ္အကိုင္က ဇာတ္ပဲြ ကပဲြေတြ မွာ လူရႊင္ေတာ္လုိက္လုပ္တယ္။ ခၽြန္တြန္းဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ လူရႊင္ေတာ္ နာမည္လို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ျမိဳ႕ေလးမွာ ရွားရွားပါးပါး လူရႊင္ေတာ္ ဆိုလို႔ ကိုခၽြန္တြန္းတစ္ေယာက္ပဲ ရွိလို႕ သူ႔ကို လူေတြအားလံုးက ခ်စ္ၾကတယ္။ သူကလည္း လူရႊင္ေတာ္ပီသစြာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ အခါတိုင္း ဟာသေလးေတြ ေႏွာေႏွာျပီး ေျပာတတ္ေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္းပါတဲ့ စကားဝိုင္းတိုင္းက တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
ကိုခၽြန္တြန္းက လူပ်ိဳတစ္ေယာက္ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕မွာ သားတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ဇနီးလုပ္တဲ့ သူက မီးတြင္းထဲမွာပဲ ဆံုးသြားေတာ့ သူ႔သားအတြက္ သူကပဲ အေမ၊ သူကပဲ အေဖေပါ့။ လူရႊင္ေတာ္ဆိုေတာ့ ျမိဳ႕မွာ သိပ္ေနရတယ္ မရွိဘူး။ ဇာတ္ပဲြရွိတဲ့ ျမိဳ႕ရြာေတြကိုလိုက္ျပီးကျပေဖ်ာ္ေျဖရတယ္။သားျဖစ္သူ လူမမယ္ အရြယ္တုန္းကေတာ့ သူ႕သားေလးကို ျပစ္ျပီး မသြားရက္ေတာ့ ျမိဳ႕ထဲမွာပဲ ရတဲ့ အလုပ္ေတြကို ၾကံဳရာ က်ပန္းလုပ္ျပီး သားအဖႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဝမ္းစာရွာခဲ့ရတယ္။ သူ႕သား ၾကီးလာမွသာ သားျဖစ္သူကို အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ ဆီမွာ အပ္ထားခဲ့ျပီး လူရႊင္ေတာ္ အလုပ္ကို တစ္ေက်ာ့ျပန္လုပ္ခဲ့ရတယ္။
ကိုခၽြန္တြန္းက အတန္းပညာ မတတ္ခဲ့ပါဘူး။ ပညာမတတ္လို႔ ဥစၥာရွိလားဆိုေတာ့လည္း သားအဖႏွစ္ေယာက္ေနဖို႔အတြက္ အိမ္ေလး တစ္လံုးက လြဲျပီး ဘာမွ မရွိဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုခၽြန္တြန္း စိတ္မညစ္သလို၊ ဝမ္းလည္းမနည္းခဲ့ဘူး။ သူ႕မွာ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ ဟာသ ဥာဏ္ရွိတယ္။ အခုလည္း သူ႕ရဲ႔ေမြးရာပါ ပညာရပ္နဲ႔ပဲ သူ႕သားေလးကို ဆယ္တန္းေအာင္,ေအာင္သင္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။ကိုခၽြန္တြန္းက လူရႊင္ေတာ္ တစ္ေယာက္ပီသစြာ လူမ်ားေတြကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္သလို၊သူကိုယ္တိုင္လည္းေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ ဘာကို မွ ဆုပ္ကိုင္မထားသလို၊ဘာမွလည္းေမွ်ာ္ကိုးမထားခဲ့ဘူး။အဲဒါေတြအားလံုးဟာ သူ႕သားေလး မေမြးခင္ထိလို႔ ေျပာရင္ ပိုမွန္မယ္ထင္တယ္။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့သူ႕သားေလး ရလာျပီး ကတည္းက သူ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ရွိလာခဲ့တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာပီျပင္လာခဲ့တယ္။ အဲဒါ သူ႕သားကို အတန္းပညာေတြ တတ္တဲ့ ပညာတတ္ၾကီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ပဲ။
ဒါေပမဲ့... သူ႕သားကေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္း လူရႊင္ေတာ္ အလုပ္လုပ္တဲ့အတြက္ ဂုဏ္မယူခဲ့သလို၊သေဘာလည္း မက်ခဲ့ဘူး။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔အတြက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ ကိုယ့္အေဖက လူရႊင္ေတာ္ပါလို႔ ေျပာရမွာကို သိမ္ငယ္တယ္လို႔လည္း ခံစားရတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အတြက္ ကုန္ၾကစရိတ္ေတြ မ်ားလာတာနဲ႔ အမွ် ကိုခၽြန္တြန္းရဲ႕လူရႊင္ေတာ္ ကျပလို႔ ရတဲ့ ဝင္ေငြေလးက မေလာက္မင ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ လူရႊင္ေတာ္ ဘဝဆိုတာလည္း ၁၂ရာသီလံုး ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနရတာ မဟုတ္ေတာ့ အားတဲ့ရက္ေတြမွာ ကိုခၽြန္တြန္း ၾကံဳရာ က်ပန္းအလုပ္ လုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႕အတြက္ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပါမ်ားတဲ့အတြက္ အလုပ္ေပးမယ့္ သူေတြ မ်ားေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အရမ္းခင္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြက သူတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ေတြလုပ္တာနဲ႔ စာရင္၊သားအဖႏွစ္ေယာက္ လုပ္မယ္ဆုိ ပိုျပီး အသက္ရႈေခ်ာင္တာေပါ့။သားလည္း အရြယ္ေရာက္ေနျပီပဲ။ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္ေလးေတြလုပ္ခိုင္းပါလားလို႔ အၾကံေပးမိရင္ကိုခၽြန္တြန္း ဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုေတာ့ "က်ဳပ္သားက ပညာတတ္ေလဗ်ာ. ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာတဲ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး အလုပ္ဆိုတာလည္း သူမ်ားခိုင္းတာ လုပ္ေပးရတာပဲမလားဗ်။ က်ဳပ္သားကသူမ်ားခိုင္းတာကိုလုပ္ဖို႔အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားေတြကို ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို လက္ညိႈးထိုးျပီး ခုိင္းရမယ့္သူဗ်.ဟဲ..ဟဲ""ျပီးေတာ့ဗ်ာ...လူရႊင္ေတာ္ တစ္ေယာက္ဘဝမွာ မလုပ္တတ္တာမရွိသလို၊ မလုပ္ႏိုင္တာလည္း မရွိပါဘူး။ က်ဳပ္သားတစ္ေယာက္ ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ေတာ့ က်ဳပ္ၾကိဳးစားေပးႏုိင္ပါတယ္"
လူေတြအားလံုး ကိုခၽြန္တြန္းရဲ႕ မိဘ ေမတၱာကို နားလည္ေပးႏိုင္ၾကေပမဲ့ ၊ သူ႕သားကိုေတာ့ နားလည္မေပးႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ အခုဆိုရင္ ကိုခၽြန္တြန္း အသက္က ၄၀ေက်ာ္လို႔ ၅၀နားကပ္ေနျပီ။ ကိုခၽြန္တြန္းကလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ ဆိုေပမဲ့ ဇရာအရေတာ့ ပင္ပန္းလာတာ အမွန္ပဲေလ။ ဒါကို တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႕သားအတြက္ မသိစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ သိသိၾကီးနဲ႔ ဥေပကၡာ ျပဳထားျခင္းပဲလား။
ကံၾကမၼာဆိုတာကလည္း အခက္သား။ ကံဆိုးမ သြားရာ ၊ မိုးက လိုက္ရြာတတ္သလို၊ အခုလည္း ကိုခၽြန္တြန္း အေပၚ က်ေရာက္လာတယ္။ အဲေန႕က သားလုပ္သူ ေက်ာင္းပိတ္တုန္း အိမ္ျပန္လာျပီး သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆီ အလည္သြားရင္း၊ ေသာက္ၾကစားၾကနဲ႔ ညမိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ ျပန္မလာေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္း မွာ သားျပန္အလာကို ေစာင့္မယ္ဆိုျပီး အိမ္အျပင္ဘက္က တန္းလ်ားေလးေပၚမွာ အိပ္ရင္းေစာင့္ေနလိုက္တာ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ ညာဘက္အျခမ္းက လႈပ္လို႔မရေတာ့ဘူး။ ကိုခၽြန္းတြန္း ေလျဖတ္သြားတယ္။ ( အဲေန႕က သူ႕ေစာင့္ေနတဲ့ သားကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အိမ္မွာမူးျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္ )
နီးစပ္ရာ ေဆးျမီးတိုေတြနဲ႔ ကုေပမယ့္လည္း ျဖစ္ခ်ိန္တန္လို႔ ျဖစ္လာရတဲ့ ကိုခၽြန္တြန္းရဲ႕ ေရာဂါက ေပ်ာက္မသြားခဲ့ဘူး။ ျဖစ္ခါစကလို အဆိုးၾကီး မဟုတ္ေတာ့ပဲ.. လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္ ဆိုေပမဲ့ညာဘက္ေျခေထာက္ တစ္ဘက္ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ တရြတ္တိုက္ ဆဲြေနသလို၊ ညာဘက္လက္ကလည္း ေဘးမွာ တြဲေလာင္း တြဲေလာင္း က်ေနတယ္။
ကိုခၽြန္တြန္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္။ သူ အသက္ရွင္ေနေသး သေရြ႕ သူ႕သားကို ပညာတတ္ေအာင္ သင္ေပးမယ္။ သူ႔သား ေက်ာင္းျပီးဖို႔ကလည္း တစ္ႏွစ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေလ။ဘာျဖစ္လို႔ သားကို ေက်ာင္းျပီးေအာင္ မထားႏိုင္ရမွာလဲဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ၊ ကုိခၽြန္တြန္းအတြက္ အင္အားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ မနက္က် သားစိတ္နဲ႔ တက္ၾကြေနတဲ့ ကုိခၽြန္တြန္း တစ္ေယာက္ အရင္ကထက္ ပိုျပီး လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ စကားေျပာရင္ေတာ့ ဝူးဝါး ဝူးဝါးနဲ႔ သိပ္မသဲကြဲဘူး။
ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားၾကီးကေတာ့ ေလျဖတ္ေနတဲ့ အေဖ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြ လုပ္ေပးရမွာ ရွက္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေက်ာင္းဖြင့္ရင္ စာေတြက ခက္ေတာ့မွာမို႔ ၾကိဳျပီး ေလ့လာထားရမယ္ဆိုျပီး ေက်ာင္းကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကိုခၽြန္တြန္း...နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ဒါေပမဲ့...သူကအေဖပဲေလ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္မိဘဝတၱရား
ေက်ရမွာေပါ့။
ေနာက္ မၾကာခင္ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ လူရႊင္ေတာ္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကိုခၽြန္တြန္းကို ေဘာလံုးကြင္း၊သေဘာၤဆိပ္၊ရုပ္ရွင္ရံုနဲ႕လူစည္ကားရာ ေနရာေတြမွာ ကြမ္းယာဗန္းေလးကို လည္ပင္းမွာ ခ်ိတ္ျပီးလိုက္လံ ေရာင္းေနတာ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။
အရင္ကလို သြက္သြက္လက္လက္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ေပမဲ့ ၊ မပ်က္စီးေသးတဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ တစ္ပိုင္းကေတာ့ သားအတြက္ တက္ၾကြေနတုန္းပါပဲ။ ဝူးဝူး ဝါးဝါး အသံနဲ႕တဲြေလာင္းက်ေနတဲ့ ညာဘက္ လက္တစ္ဘက္က သူ႔အတြက္ ကျပေဖ်ာ္ေျဖစရာ ပစၥည္းေတြမ်ားလား။
အရင္ လူေကာင္းပကတိ ဘဝမွာေတာင္ သားအတြက္ ပိုက္ဆံကို အလုပ္မ်ိဳးစံုလုပ္ျပီး ရွာခဲ့ရတာ။ အခုလို လူရႊင္ေတာ္လည္း မလုပ္ႏိုင္ က်ပန္းအလုပ္က်လည္း အလုပ္မေရြးမလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကိုခၽြန္တြန္းအတြက္ အရင္ကထက္ပိုျပီး ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ မနက္မိုးလင္းျပီဆိုတာနဲ႔ ကြမ္းယာဗန္းေလး လည္ပင္းမွာ ဆဲြျပီး ထြက္၊ ျမိဳ႕အႏွံ႕ (ၾကိတ္ဝိုင္းေတြ ပါမက်န္) လိုက္လံေရာင္းခ်ျပီး။ ညက်ေတာ့ ရုပ္ရွင္ရံုနဲ႕ဗီြဒီယိုရံုေတြက သူ႔အတြက္ ေျပာင္းဘူးဖုတ္၊ေျမပဲေလွာ္ တို႔ ေရာင္းစရာေနရာေတြေပါ့။
ရြာက လူေတြကေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္းရဲ႕ မိဘေမတၱာကို ေလးစားသလို၊ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ပိုက္ဆံရွာေနရတဲ့ သူ႕ကို သနားတဲ့အတြက္ သူေရာင္းသမွ်ေတြကို မစားခ်င္တာေတာင္ ဝယ္စားေပးခဲ့ၾကတယ္။ပိုက္ဆံကို လုပ္ႏိုင္သေလာက္ ရွာ၊ ရွာႏိုင္သမွ် စုေနတဲ့ ကိုခၽြန္တြန္းရဲ႔ စားဝတ္ေနေရးကလည္း အိမ္နီးနားခ်င္းေတြ တစ္ခါတစ္ရံေပးတတ္တဲ့ ထမင္းၾကမ္းေလး တစ္ခဲ၊ဟင္းေလးတစ္ခြက္နဲ႔ ျပီးခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြ ရွိသလို၊ အျပင္မွာပဲ မုန္႔ေလးပဲေလး ဝယ္စားျပီး တင္းတိမ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႕ေတြေလး မေရတြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေဘးလူေတြကေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္း အတြက္ တက္တစ္ေခါက္ေခါက္၊ အံတစ္ၾကိတ္ၾကိတ္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ကာယကံရွင္ ကိုခၽြန္တြန္းကေတာ့ မၾကာခင္မွာ ဘဲြ႔ဝတ္စံုၾကီးဝတ္ျပီး ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္လာေတာ့မယ့္ သူ႔သားရဲ႔ ရုပ္ပံုလႊာကို ျမင္ေယာင္ရင္း တက္ၾကြေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကိုခၽြန္တြန္းတစ္ေယာက္ ဘဲြ႕ဝတ္စံုၾကီး ဝတ္ျပီး၊ ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္သြားတဲ့ သူ႔သားကို ေတြ႔ခြင့္မရလိုက္ရွာဘူး။ ပူျပင္းလွတဲ့ အညာေႏြရဲ႕ ေန႔လယ္ခင္းတစ္ခုမွာ ကိုခၽြန္တြန္းကို လမ္းေပၚမွာ လဲက်ေနတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ သူ႔ေဘးမွာလည္း ကြမ္းယာဗန္းေလးထဲက အရာေတြက ဟုိတစ္စ ဒီတစ္စ ျပန္႔က်ဲေနတယ္။ကိုခၽြန္တြန္း ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာ ျပတ္သြားတာတဲ့။
အသက္နဲ႔ရင္းျပီး သားကို ပညာတတ္ၾကီး ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ေတာ့ ကိုခၽြန္တြန္း ေက်နပ္ခဲ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္နဲ႔ ရင္းျပီး ရယူခဲ့ရတဲ့ ပညာအေမြကေရာ သားျဖစ္သူအတြက္ တန္ခဲ့ရဲ႕လား။
စုန္ေရ ဆန္ေရ
"အေဖၾကီးေရ...ဒီမွာ သားသား အက္အက္ေတြ ပါခ်လို႔ အႏွီးအသစ္လဲရေအာင္ ယူခဲ့ေပးပါေတာ္"
ရင္ခြင္ထဲမွာ တအီအီ ငိုေနတဲ့ သားကို ေခ်ာ့ရင္း ေဒၚျမတစ္ေယာက္ လင္ေတာ္ေမာင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"ေအးေအး..လာျပီလာျပီ။၊ဒါေနာက္ဆံုးတစ္ထည္ပဲေနာ္ ။ အားလံုးက အေပေတြခ်ည္းပဲ။ဒီေန႔တင္ကို နင့္သားသံုးတာ အႏွီး၅ထည္ရွိေနျပီ"
"အင္းပါရွင္...ရွင္ကလည္း ကေလးပဲ ဘယ္သိဦးမွာလဲ။ ပါခ်င္ရင္ပါမွာေပါ့။ သား အိပ္ေပ်ာ္ သြားရင္ ေပေနတဲ့ အႏွီးေတြ အားလံုး ကၽြန္မ ေလွ်ာ္မလို႔ပါပဲ။ ကဲပါ..ရွင့္လက္ထဲက အႏွီးေပး.ေပး"
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုလွလက္ထဲက အႏွီးကို လွမ္းယူျပီး သားေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ေပၾကံေနတဲ့ တင္ပါးကိုသုတ္သင္ေပးလိုက္တယ္။
"ဒါနဲ႔ အေမၾကီး .. ခုနကလည္း သားသား ရႈးေတြေပါက္ခ်လို႔ အက်ီ ၤေတြစိုေနတယ္ဆို သြားလဲလိုက္ေလ"
"ရပါတယ္...မလဲေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္မသားက ကၽြန္မ သူ႔ကို ခ်စ္၊မခ်စ္သိခ်င္လို႔ အခ်စ္စမ္းတာပါ။"
သားေမာင္ရဲ႔ ပါးျပင္ရဲရဲေလးကို ေမႊးၾကဴရင္း ကိုလွကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"ေနာ္..သားသားရယ္ သားသားက ေမေမ့ကို အခ်စ္စမ္းတာမလား။"
မိခင္တစ္ေယာက္အတြက္ သူ႕သားရဲ႔ရႈးနံ႕ဆိုတာ ေရေမႊးတစ္မ်ိဳးပါပဲလို႔ ေျပာမ်ားေျပာတတ္ရင္ျပန္မ်ားေျပာမလားမသိ။
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာေသာအခါ
"သား"
ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး လွန္အိပ္ေနရာမွ အနားေရာက္လာတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ကိုတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္တယ္။
"ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ အေမ"
"အ..ေမ..ေလ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႕ အိပ္ရာေပၚမွာပဲ က်င္ငယ္စြန္႔မိလို႔ပါကြယ္"
"ဟာဗ်ာ...အေမတို႕ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ သတိထားပါဆိုတာလည္း မရဘူး။နည္းနည္းေလးေတာ့ သတိေလးထားဦးမွေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္လည္း အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကို ေခၚျပီး အနားမွာခ်ေပးထားတဲ့ ဆီးအိုးထဲထိ ေရာက္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပါ့။"
"ေအးပါ သားရယ္..ေနာက္ဆို အေမထိန္းပါ့မယ္။သားကို အလုပ္ေတြ ပိုရႈပ္ေအာင္လုပ္မိတဲ့ အတြက္ အေမေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္"
"မိတူးေရ...မိတူး...နင့္အေမၾကီးအတြက္ ထမီအေဟာင္းတစ္ထည္ ယူခဲ့စမ္းပါ။ ျပီးရင္ တစ္ခါတည္းလဲေပးလိုက္ေနာ္။ ဟုတ္ျပီလား"
အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကို ေအာ္ေျပာရင္း ထြက္ခြာသြားတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ... ။
ရင္ခြင္ထဲမွာ တအီအီ ငိုေနတဲ့ သားကို ေခ်ာ့ရင္း ေဒၚျမတစ္ေယာက္ လင္ေတာ္ေမာင္ကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
"ေအးေအး..လာျပီလာျပီ။၊ဒါေနာက္ဆံုးတစ္ထည္ပဲေနာ္ ။ အားလံုးက အေပေတြခ်ည္းပဲ။ဒီေန႔တင္ကို နင့္သားသံုးတာ အႏွီး၅ထည္ရွိေနျပီ"
"အင္းပါရွင္...ရွင္ကလည္း ကေလးပဲ ဘယ္သိဦးမွာလဲ။ ပါခ်င္ရင္ပါမွာေပါ့။ သား အိပ္ေပ်ာ္ သြားရင္ ေပေနတဲ့ အႏွီးေတြ အားလံုး ကၽြန္မ ေလွ်ာ္မလို႔ပါပဲ။ ကဲပါ..ရွင့္လက္ထဲက အႏွီးေပး.ေပး"
ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုလွလက္ထဲက အႏွီးကို လွမ္းယူျပီး သားေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ေပၾကံေနတဲ့ တင္ပါးကိုသုတ္သင္ေပးလိုက္တယ္။
"ဒါနဲ႔ အေမၾကီး .. ခုနကလည္း သားသား ရႈးေတြေပါက္ခ်လို႔ အက်ီ ၤေတြစိုေနတယ္ဆို သြားလဲလိုက္ေလ"
"ရပါတယ္...မလဲေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္မသားက ကၽြန္မ သူ႔ကို ခ်စ္၊မခ်စ္သိခ်င္လို႔ အခ်စ္စမ္းတာပါ။"
သားေမာင္ရဲ႔ ပါးျပင္ရဲရဲေလးကို ေမႊးၾကဴရင္း ကိုလွကို ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။
"ေနာ္..သားသားရယ္ သားသားက ေမေမ့ကို အခ်စ္စမ္းတာမလား။"
မိခင္တစ္ေယာက္အတြက္ သူ႕သားရဲ႔ရႈးနံ႕ဆိုတာ ေရေမႊးတစ္မ်ိဳးပါပဲလို႔ ေျပာမ်ားေျပာတတ္ရင္ျပန္မ်ားေျပာမလားမသိ။
ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာေသာအခါ
"သား"
ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ေလး လွန္အိပ္ေနရာမွ အနားေရာက္လာတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ကိုတိုးတိုးေလးေခၚလိုက္တယ္။
"ဘာလိုခ်င္လို႔လဲ အေမ"
"အ..ေမ..ေလ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႕ အိပ္ရာေပၚမွာပဲ က်င္ငယ္စြန္႔မိလို႔ပါကြယ္"
"ဟာဗ်ာ...အေမတို႕ကေတာ့ လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ။ ကိုယ့္ကုိကုိယ္ သတိထားပါဆိုတာလည္း မရဘူး။နည္းနည္းေလးေတာ့ သတိေလးထားဦးမွေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း အားတာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုရင္လည္း အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကို ေခၚျပီး အနားမွာခ်ေပးထားတဲ့ ဆီးအိုးထဲထိ ေရာက္ေအာင္ေတာ့ လုပ္ေပါ့။"
"ေအးပါ သားရယ္..ေနာက္ဆို အေမထိန္းပါ့မယ္။သားကို အလုပ္ေတြ ပိုရႈပ္ေအာင္လုပ္မိတဲ့ အတြက္ အေမေတာင္းပန္ပါတယ္ကြယ္"
"မိတူးေရ...မိတူး...နင့္အေမၾကီးအတြက္ ထမီအေဟာင္းတစ္ထည္ ယူခဲ့စမ္းပါ။ ျပီးရင္ တစ္ခါတည္းလဲေပးလိုက္ေနာ္။ ဟုတ္ျပီလား"
အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကို ေအာ္ေျပာရင္း ထြက္ခြာသြားတဲ့ သားေတာ္ေမာင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ... ။
တန္ဖိုးရွိေသာ ထို (၁၀) ရက္
ဘာေရးလို႔ ေရးရမယ္မသိ ၊ ဝမ္းစာ နည္းတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ေတာ့ မၾကီးက တက္လိုက္တာ ေရးစရာ ပို႕ေလးတစ္ခု ရသြားတာေပါ့။့ နာမည္ၾကီး မင္းသမီး မၾကီး (မဝါ)ကိုယ္တိုင္က တက္တာဆိုေတာ့ ဂုဏ္ေတာင္ရွိေသး ...ေႏွာ္။
တက္လိုက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ကလည္း ၾကည့္ဦး ... မေသခင္ ၁၀ ရက္ အလိုမွာ ဘာေတြလုပ္မလဲတဲ့။ ေမးလည္း ေမးတတ္ပေလ။ ဘယ္ေတာ့ေသမယ္ဆိုတာ မသိတာကို ေသဖို႔ ၁၀ရက္အလို ဆိုျပီး ကြက္တိကို ေမးထားတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေလးရဲ႔ သေဘာကေတာ့ေသမွာကို ကိုယ္က ၾကိဳသိတဲ့ အေနနဲ႔ ေရးရမွာ ... ဆိုေတာ့ကာ ...
ကၽြန္ေတာ္သာ... ေသဖို႔ ၁၀ရက္ပဲလိုေတာ့တယ္လို႔ သိခဲ့ရမယ္ဆိုရင္...
ပထမရက္
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုကေနျပီး ေဖေဖ၊ေမေမ ရွိတဲ့ အိမ္ေလးကို ေရာက္ေအာင္ ျပန္သြားမယ္။မိဘေတြအေပၚမွာ ကာယကံ၊ဝစီကံ၊မေနာကံတစ္ခုခုနဲ႔(မရည္ရြယ္ပဲ)ျပစ္မွား ဘူးခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္မယ္။ျပီးရင္ေဖေဖ၊ေမေမတို႔ အနားမွာေနျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပဳစုေပးမယ္။ ညအိပ္ရာဝင္တိုင္း ကန္ေတာ့အိပ္မယ္(ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ဆိုတာ မသိေစရပဲ )။
ဒုတိယရက္
ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလး၂ေယာက္နဲ႔ ညီမေလးတို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြအားလံုး လိုက္လုပ္ေပးမယ္။ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ေနရင္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ ညတိုင္းကစားေနက်ၾကက္ေတာင္ရိုက္မယ္။ တစ္ေယာက္တည္း လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သြားထုိင္ျပီး ေသာက္ေနက် လၻက္ရည္ေလးတစ္ခြက္ကို အခ်ိန္ယူျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေလး ေမာ့ေသာက္ရင္းနဲ႔ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို အားရပါးရ ရိႈက္ဖြာျပစ္မယ္။
တတိယရက္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြအားလံုးနဲ႔ အဝတ္အစားေတြ အားလံုးကို မရွိဆင္းရဲသားေတြ လုိက္ေပးမယ္။ အေၾကြးေတြ အားလံုး လိုက္ဆပ္မယ္။(ဆပ္လို႔ရမယ့္အရာေတြ)
စတုတၳရက္
နဖူးျပင္ေလးတစ္စံုကို တစ္ဝၾကီး နမ္းရိႈက္ျပီး ေက်ာခိုင္းသြားမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးဆီ လိုက္လည္မယ္။ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းပုန္းေနက် မူၾကိဳေက်ာင္းေလးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ Table Tenis ရိုက္မယ္။(လာဖမ္းမဲ့ ဆရာေတြ မရွိေတာ့ ရင္ခုန္စရာေတာ့ ေကာင္းမယ္ မထင္ဘူး)
ပဥၥမရက္
သူတို႔ေတြနဲ႔ ေသာင္ျပင္တစ္ခုေပၚမွာ ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္မယ္။( ေျခကုန္လက္ပန္း က်တဲ့အထိ )။ ညမွာ ..သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဂစ္တာတီးေနက် လမ္းဆံုတစ္ခုရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ အျပင္းစားသီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုျပစ္မယ္။ ေနာက္ဆံုး ...ခင္ဝမ္းရဲ႕" ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ " သီခ်င္းကို ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာပက္လက္လန္အိပ္ျပီး ဆိုမယ္။( အဲဒီအခ်ိန္ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းမယ္)
ဆဌမရက္
တရားစခန္းဝင္မယ္။ တရားေခြေတြ နာမယ္။ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။
သတၳမရက္
.........................................................................................................................
အဌမရက္
.........................................................................................................................
နဝမရက္
........................................................................................................................
ဒသမရက္
*တိုး.. တိတ္ .. ျငင္ .. သာ .. စြာ .. ပါ .. ပဲ*
အခုေရးျပီးမွ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ငါေနဖုိ႔ ၁၀ရက္ပဲ လိုေတာ့တယ္လို႔ သိလိုက္ရေတာ့ ငါ့အတြက္ လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပါလား။ လုပ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုပ္ခြင့္ရမယ့္ အခ်ိန္ဆိုတာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို နည္းလြန္းေနတယ္ေလ။ တစ္ျခား လုပ္စရာေတြ ဆိုတာကို ခဏေဘးမွာထားျပီး ကိုယ့္မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အတူေနရဖို႔၊ မိဘေတြကို ျပန္လည္ ျပဳစုဖို႔ အတြက္ေတာင္မွ ငါ့အတြက္ ၁၀ရက္ေလးပဲ ရပါလား ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။ ဒါေတာင္ မဝါက သေဘာေကာင္းျပီး ၁၀ရက္ ၾကိဳသိခြင့္ေပးထားလို႔။ တစ္ကယ္တမ္း အျပင္မွာေတာ့ ၁၀ရက္ မေျပာနဲ႔ ၁ရက္ကေလးေတာင္မွ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၾကိဳတင္သိဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ တစ္ကယ္လည္း ကုိယ္ဘယ္ေန႔ေသမယ္ဆိုတာ ကို မသိလိုက္ရပဲျဗဳန္းစားၾကီးသာ ေသသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ( ၁ရက္ေလးေတာင္မွ ) မိဘေတြကို ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္မရေတာ့ပါလား ဆိုတဲ့ အသိက ...
အခု အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ျပီး၊ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆပ္သြားမွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြဆိုတာေတာင္ ဘာမွ မမာမက်န္းမျဖစ္ပဲ ၊ လူေကာင္းပကတိကေန ထြက္ခြာသြားရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳးပါ။ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ လဲေနရမယ္။ ျပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားရမယ္ဆိုရင္.....ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေနမလဲ??? ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ တစ္ခုကလဲြျပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။???
တက္လိုက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ကလည္း ၾကည့္ဦး ... မေသခင္ ၁၀ ရက္ အလိုမွာ ဘာေတြလုပ္မလဲတဲ့။ ေမးလည္း ေမးတတ္ပေလ။ ဘယ္ေတာ့ေသမယ္ဆိုတာ မသိတာကို ေသဖို႔ ၁၀ရက္အလို ဆိုျပီး ကြက္တိကို ေမးထားတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေလးရဲ႔ သေဘာကေတာ့ေသမွာကို ကိုယ္က ၾကိဳသိတဲ့ အေနနဲ႔ ေရးရမွာ ... ဆိုေတာ့ကာ ...
ကၽြန္ေတာ္သာ... ေသဖို႔ ၁၀ရက္ပဲလိုေတာ့တယ္လို႔ သိခဲ့ရမယ္ဆိုရင္...
ပထမရက္
ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာတစ္ခုကေနျပီး ေဖေဖ၊ေမေမ ရွိတဲ့ အိမ္ေလးကို ေရာက္ေအာင္ ျပန္သြားမယ္။မိဘေတြအေပၚမွာ ကာယကံ၊ဝစီကံ၊မေနာကံတစ္ခုခုနဲ႔(မရည္ရြယ္ပဲ)ျပစ္မွား ဘူးခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါလို႔ ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္မယ္။ျပီးရင္ေဖေဖ၊ေမေမတို႔ အနားမွာေနျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပဳစုေပးမယ္။ ညအိပ္ရာဝင္တိုင္း ကန္ေတာ့အိပ္မယ္(ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ဆိုတာ မသိေစရပဲ )။
ဒုတိယရက္
ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလး၂ေယာက္နဲ႔ ညီမေလးတို႔ လုပ္ခ်င္တာေတြအားလံုး လိုက္လုပ္ေပးမယ္။ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ေနရင္ေတာ့..ကၽြန္ေတာ္တို႔ ညီအစ္ကိုေတြ ညတိုင္းကစားေနက်ၾကက္ေတာင္ရိုက္မယ္။ တစ္ေယာက္တည္း လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ သြားထုိင္ျပီး ေသာက္ေနက် လၻက္ရည္ေလးတစ္ခြက္ကို အခ်ိန္ယူျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေလး ေမာ့ေသာက္ရင္းနဲ႔ စီးကရက္တစ္လိပ္ကို အားရပါးရ ရိႈက္ဖြာျပစ္မယ္။
တတိယရက္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြအားလံုးနဲ႔ အဝတ္အစားေတြ အားလံုးကို မရွိဆင္းရဲသားေတြ လုိက္ေပးမယ္။ အေၾကြးေတြ အားလံုး လိုက္ဆပ္မယ္။(ဆပ္လို႔ရမယ့္အရာေတြ)
စတုတၳရက္
နဖူးျပင္ေလးတစ္စံုကို တစ္ဝၾကီး နမ္းရိႈက္ျပီး ေက်ာခိုင္းသြားမယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးဆီ လိုက္လည္မယ္။ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းပုန္းေနက် မူၾကိဳေက်ာင္းေလးထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ Table Tenis ရိုက္မယ္။(လာဖမ္းမဲ့ ဆရာေတြ မရွိေတာ့ ရင္ခုန္စရာေတာ့ ေကာင္းမယ္ မထင္ဘူး)
ပဥၥမရက္
သူတို႔ေတြနဲ႔ ေသာင္ျပင္တစ္ခုေပၚမွာ ေဘာလံုးခ်ိန္းကန္မယ္။( ေျခကုန္လက္ပန္း က်တဲ့အထိ )။ ညမွာ ..သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ဂစ္တာတီးေနက် လမ္းဆံုတစ္ခုရဲ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ အျပင္းစားသီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုျပစ္မယ္။ ေနာက္ဆံုး ...ခင္ဝမ္းရဲ႕" ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္ " သီခ်င္းကို ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာပက္လက္လန္အိပ္ျပီး ဆိုမယ္။( အဲဒီအခ်ိန္ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ အရမ္းေကာင္းမယ္)
ဆဌမရက္
တရားစခန္းဝင္မယ္။ တရားေခြေတြ နာမယ္။ စိတ္ကို တည္ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။
သတၳမရက္
.........................................................................................................................
အဌမရက္
.........................................................................................................................
နဝမရက္
........................................................................................................................
ဒသမရက္
*တိုး.. တိတ္ .. ျငင္ .. သာ .. စြာ .. ပါ .. ပဲ*
အခုေရးျပီးမွ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ငါေနဖုိ႔ ၁၀ရက္ပဲ လိုေတာ့တယ္လို႔ သိလိုက္ရေတာ့ ငါ့အတြက္ လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးပါလား။ လုပ္ခ်င္တာေတြနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လုပ္ခြင့္ရမယ့္ အခ်ိန္ဆိုတာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို နည္းလြန္းေနတယ္ေလ။ တစ္ျခား လုပ္စရာေတြ ဆိုတာကို ခဏေဘးမွာထားျပီး ကိုယ့္မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အတူေနရဖို႔၊ မိဘေတြကို ျပန္လည္ ျပဳစုဖို႔ အတြက္ေတာင္မွ ငါ့အတြက္ ၁၀ရက္ေလးပဲ ရပါလား ဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲ။ ဒါေတာင္ မဝါက သေဘာေကာင္းျပီး ၁၀ရက္ ၾကိဳသိခြင့္ေပးထားလို႔။ တစ္ကယ္တမ္း အျပင္မွာေတာ့ ၁၀ရက္ မေျပာနဲ႔ ၁ရက္ကေလးေတာင္မွ သာမန္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ၾကိဳတင္သိဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။ တစ္ကယ္လည္း ကုိယ္ဘယ္ေန႔ေသမယ္ဆိုတာ ကို မသိလိုက္ရပဲျဗဳန္းစားၾကီးသာ ေသသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ ( ၁ရက္ေလးေတာင္မွ ) မိဘေတြကို ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္မရေတာ့ပါလား ဆိုတဲ့ အသိက ...
အခု အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ျပီး၊ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ဆပ္သြားမွ ေတာ္ကာက်မယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ေရးထားတယ္ဆိုတဲ့ ဆႏၵေတြဆိုတာေတာင္ ဘာမွ မမာမက်န္းမျဖစ္ပဲ ၊ လူေကာင္းပကတိကေန ထြက္ခြာသြားရမယ့္ အေနအထားမ်ိဳးပါ။ မက်န္းမမာျဖစ္ျပီး ကုတင္ေပၚမွာ လဲေနရမယ္။ ျပီးေတာ့ မနက္ျဖန္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခြာသြားရမယ္ဆိုရင္.....ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုေနမလဲ??? ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ တစ္ခုကလဲြျပီး ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။???
ညီေလး ဖတ္ဖို႔ (၂)
ညီေလးေရ...မင္း အိမ္မွာ ေဖေဖနဲ႔ ခဏခဏ စကားမ်ားၾကတယ္ဆို။ ဘာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိေနလို႔လဲ။ ေဖေဖက မင္းအေပၚမွာ ေနရာတကာလိုက္ျပီး တားဆီးပိတ္ပင္ေနလို႔လား။ ေဖေဖက ေအးေအးေနတဲ့သူပါ။ ျပီးေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြ အေၾကာင္းလည္း သိသလို၊ နားလည္း နားလည္ေပးတတ္ပါတယ္။ ကိုကို႔အထင္ေျပာရရင္ေတာ့မင္းအရင္ တစ္ႏွစ္ ေက်ာင္းမတက္လိုက္ရပဲ ပုတ္သြားတဲ့ အတြက္ ေဖေဖ အရမ္းစိုးရိမ္သြားတယ္ ထင္တယ္။ မင္းကိုလည္း အၾကီးႏွစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္၊ေတာ္ေစခ်င္ တတ္ေစခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ ညီေလး ဘာပဲလုပ္လုပ္ အားမရေနတာျဖစ္မွာပါ။ဒီလိုပဲ ညီေလးရ မိဘဆိုတာ သားသမီးတိုင္းကုိ အျမင့္ဆံုးဆိုတာေတြ ပဲ ျဖစ္ေစခ်င္ၾကတာ၊ ေျပာရရင္ မိဘတိုင္းက သားသမီးေတြနဲ႔ ပက္သက္လာရင္ အရမ္းေလာဘၾကီးတာေပါ့ကြာ။ အဲဒါေတာ့ သူတို႔မွာ အျပစ္မရွိဘူးကြ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ေမြးထုတ္ထားတဲ့ သားသမီး မေျပာနဲ႔၊ ကိုကိုေတာင္မွ မင္းကို အျမင့္ၾကီးထိ ျဖစ္ေစခ်င္တာဆိုေတာ့ ေဖေဖ၊ေမေမတို႔ ေမွ်ာ္လင့္တယ္ဆိုတာ သဘာဝ က်ပါတယ္။အဲဒါကိုေတာ့ညီေလး နားလည္ေပးေစခ်င္တယ္။ ေနာက္တစ္ခု ကိုကို ေတြးၾကည့္ရသေလာက္ မင္းေဖေဖ့ကို အျမင္မၾကည္တာေလးေတြ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ ပညာမတတ္ခဲ့ေပမဲ့ မင္းကို ပညာတတ္ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ေျပာဆို၊ဆံုးမေနတယ္ဆိုတာ နားလည္ေပးပါ။သားတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လို ေျပာရမယ္ ၊ ဘယ္လိုဆံုးမရမယ္ဆိုတာ ေဖေဖ မသိခဲ့တဲ့အတြက္လည္း မင္းကို ဆံုးမတဲ့ စကားလံုးေတြ မွားခ်င္မွားေနလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဖေဖ့ရင္ထဲက ေစတနာမမွားဘူးဆိုတာ တစ္ခ်ိန္က် မင္းနားလည္လာမွာပါ။ ေနာက္တစ္ခုကအိမ္ေထာင္ဦးစီး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မိသားစုကို ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မထားေပးႏိုင္တာ၊စီးပြားမရွာေပးႏိုင္တာအတြက္လည္း မင္းေဖေဖ့ကို ျပစ္မွားမယ္ဆို မင္း အမ်ားၾကီးမွားသြားလိမ့္မယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ ... ေဖေဖက ကိုကိုတို႔ မိသားစုကို ခ်မ္းသာေအာင္ စီးပြားမရွာေပးႏိုင္ဘူးဆိုတာ ဒါေပမဲ့ ကိုကိုတို႔အတြက္ အၾကင္နာေတြေပးခဲ့တယ္။ ဘယ္တုန္းကမ်ား ကိုကိုတို႕ကို ရိုက္ခဲ့ဘူးသလဲ။ ညီေလးတို႔ အရြယ္မွာ ဝတ္ခ်င္၊စားခ်င္တာ မွန္ပါတယ္။ မိဘဆိုတာေတာ့ ကုိယ့္သားသမီးကို အေကာင္းဆံုးေတြခ်ည္း ဆင္ေပးခ်င္တဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ကိုကိုတို႔ မိသားစုအတြက္ ေဖေဖအလုပ္လုပ္ခဲ့တာေတြ အေၾကာင္းကိုကိုကို မွတ္မိသေလာက္ေျပာျပခ်င္တယ္။ ကိုကိုတို႔ ငယ္ငယ္က... ဖက္စပ္တစ္ခုမွာေဖေဖ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့တယ္။ ဖက္စပ္ေတြ မရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္က် ဦးေလးတစ္ေယာက္ဆီမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့ျပန္တယ္။ အျခားျမိဳ႔မွာ သြားအလုပ္လုပ္ေနရေပမဲ့ နီးနီးေလးဆိုေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါေလာက္ အိမ္ကို ေဖေဖ ျပန္ျပန္လာတတ္တယ္။ ေဖေဖ ျပန္လာ တိုင္း ကိုကို႕တို႔အတြက္ အက်ၤ ီ၊ မုန္႕၊ကစားစရာ ေလးေတြ ပါပါလာျမဲမိုိ႕ေဖေဖ့ကို အသာေလး အလုပ္လုပ္ျပီး ပိုက္ဆံေတြအမ်ားၾကီးရခဲ့တာလို႕ ထင္ခဲ့မိေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အလုပ္ၾကမ္း အလုပ္ကို ( ကၽြဲပုခံုး ) ထေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတာေလ။ကိုယ္ကုိကိုယ္ေတာ့ ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ျပီး မစားမေသာက္နဲ႔ သားသမီးေတြကိုေတာ့ လွေအာင္ဆင္၊ဝေအာင္ ေကၽြးခဲ့တာပါ။ ေဖေဖ့မွာ ဥာဏစြမ္းအားမရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ကာယစြမ္းအားသံုးျပီး ရွာေဖြခဲ့ရတယ္။စက္ဘီးတစ္စင္းေနာက္မွာ ငပိ၊ငေျခာက္၊အဝတ္အစားေတြတင္ျပီး ရြာေတြကို သြားေရာင္းခဲ့ရေသးတယ္။ သီးႏွံေပၚခ်ိန္က် ျပန္သြားျပီး ပိုက္ဆံ၊ဂ်ံဳ၊ႏွမ္းစတာေတြ ကို အဝတ္အထည္ေတြ အစား ျပန္ေကာက္လာျပီး ျမိဳ႕ က်မွျပန္ေရာင္းေပါ့။မင္းေမြးလာျပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ဦးေလးတစ္ေယာက္ ရဲ႔ ကားမွာ ကိုယ္စားလွယ္ဆိုျပီး လိုက္ခဲ့ေသးတယ္။ ေနာက္ သစ္လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ေကာင္းတယ္ဆိုေတာ့လည္းသစ္လုပ္ငန္းဆိုတာကို လုပ္လိုက္ျပန္ေရာ။ အလုပ္ဆိုတာလည္း လုပ္တိုင္းေတာ့ ဘယ္ေအာင္ျမင္ႏိုင္မလဲကြာ။ ေဖေဖက ရိုးတယ္၊ေအးတယ္၊အားနာတတ္တယ္။ေဖေဖနဲ႔တူတူလုပ္ခဲ့တဲ့ သူေတြက အခုဆို ခ်မ္းသာေနၾကျပီး ေဖေဖက် မခ်မ္းသာဘူးဆိုျပီး မင္းစိတ္ထဲမွာ ဘဝင္မက်မျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ။ ရိုးသားတဲ့ ေဖေဖ့အတြက္ မင္းဂုဏ္ယူလိုက္စမ္းပါ။ျပီးေတာ့ ... အလုပ္တစ္ခုကို အရိပ္ေလးေအာက္မွာ ေခၽြးမထြက္ရပဲ ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားၾကီး ခ်မ္းသာေနတဲ့ သူေတြရဲ႔ သားသမီးေတြထက္ ပညာမရွိလုိ႕ ကာယအားကိုးနဲ႔အလုပ္မ်ိဳးစံုကို နဖူးက ေခၽြး၊ ေျခမက်ေအာင္ လုပ္ျပီး ဆင္းရဲရတဲ့ မင္းအေဖရဲ႔ သားျဖစ္ရတာ မိဘေမတၱာကို ပိုခံစားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ခ်မ္းသာတာ မခ်မ္းသာတာေတာ့ကံတရားေပါ့။ ဒါေၾကာင့္...ေဖေဖ၊ေမေမ တို႕က သူတို႔ေတြ ပညာမတတ္ခဲ့လို႔ ၊အခုလိုပင္ပန္းရလို႔၊ ကိုကိုတို႔ အားလံုးကို ပညာတတ္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တာေပါ့။ေဖေဖနဲ႔ေမေမ တာဝန္ေက်ပါတယ္ကြာ။ အခုေလာက္ေျပာရင္ မင္းလည္း နားလည္မယ္လို႔ ကိုကို ထင္ပါတယ္။မင္းကို သားလိမၼာတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္၊ သားတစ္ေယာက္ ပီသေစခ်င္တယ္။
ကိုကို
ညီေလး ဖတ္ဖို႔ ( ၁ )
ညီေလးေရ...အခုဆို မင္း ၁၀ တန္းေအာင္တာ ၂ ႏွစ္ရွိသြားျပီေနာ္။ ပထမႏွစ္ မတက္လုိက္ရလို႔ တစ္ႏွစ္ပုတ္သြားတဲ့အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ႏွေမ်ာမိတယ္။ အင္း...ဒီႏွစ္ေတာ့ မင္းက တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ အားလံုး အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေလာင္းၾကီးဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့ကြာ။ မင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ညီေလး။
အခု အိမ္မွာ မင္းက မိဘေတြ ေျပာတဲ့စကားဆို နားမေထာင္ဘူး။ ျပန္ျပန္ေျပာတယ္လို႔ ကိုကို ၾကားေနရတယ္။ အဲအတြက္ေတာ့ ကိုကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုကို သိထားတဲ့ ကိုကို႕ညီေလးက ဟုိး...ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လိမၼာတယ္။ မိဘ စကားဆိုလည္း နားေထာင္တတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုလိုေျပာင္းလဲသြားတာလည္း ဆိုျပီး ကိုကို စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ မင္းတို႔ အရြယ္တုန္းကကိုကို လုပ္ခဲ့တာ ၊ ေတြးခဲ့တာေတြ နဲ႔ ျပန္ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တိက်တဲ့ အေျဖမဟုတ္ေပမဲ့ အနီးစပ္ဆံုး အေျဖေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္။ ညီေလးတို႔ အရြယ္ အထူးသျဖင့္ ၁၀တန္း ဆိုတဲ့ ဘဝရဲ႔ မွတ္တိုင္တစ္ခု ကို ေက်ာ္လြားျပီးတဲ့ လူငယ္တိုင္းမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာ သဘာဝေလးေတြကို သတိထားမိတယ္။ ၁၆ ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ လူငယ္တိုင္းဟာ ကိုယ့္ကိုကုိယ့္ လူၾကီးျဖစ္ျပီလို႔ သတ္မွတ္ျပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးခ်င္လာတယ္။ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဟီးရိုးတစ္ေယာက္လို႔ ခံယူလာတတ္တယ္။"ငါလည္းအခု အရြယ္ေရာက္ေန ျပီ။ အမွား ၊ အမွန္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ေနပါျပီ" ဆိုတဲ့ အသိစိတ္က အျမင္မေတာ္လို႔ ဆံုးမလာတဲ့ မိဘေတြရဲ႔ စကားကို ဖီဆန္ဖို႔ အစပ်ိဳးလာတယ္လို႔ ကိုကိုထင္တယ္။ ညီေလးကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ကိုကိုမေျပာပါဘူး။ ကိုကို ကုိယ္တိုင္လည္း ညီေလး အရြယ္တုန္းက ကိုယ္လုပ္တာမွ အမွန္၊ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္လာျပီးတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဘယ္ဟာက လုပ္သင့္တယ္၊ မလုပ္သင့္ဘူး။ ဘယ္ဟာကမွားတယ္၊ မွန္တယ္ ဆိုတာ ခဲြျခားႏုိင္ျပီ။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို အျမင္မေတာ္လို႔ မွားေနတယ္ထင္လို႔ ေျပာလာတဲ့ လူၾကီးမိဘေတြကို ေနရာတကာလိုက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္။ အဲေလာက္ေတာ့ ငါလည္း စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ဆိုျပီး မဟုတ္မခံ ခ်င္တဲ့ စိတ္က လူၾကီးေတြကိုအရြဲ႕တိုက္ခ်င္လာတယ္။ မိဘေတြ ေရွ႔မွာဆို တမင္ကိုပဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြလုပ္ျပတယ္။ အခု ကိုကို က အဲအရြယ္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ျပီး တျဖည္းျဖည္း အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် အရင္ကထက္ ပိုျပီး စဥ္းစားတတ္လာသလို ၊ အဲတုန္းက ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိရင္လည္း .ေအာ္ အရင္က ကိုယ့္ကိုကုိယ္ လူၾကီးျဖစ္ျပီလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အသက္အရြယ္တစ္ခုက အခု ငါ့အသက္အရြယ္နဲ႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တစ္ကယ့္ကေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိပါေသးလားလို႔ စဥ္းစားမိျပီး၊အဲအခ်ိန္ကဆံုးမခဲ့တဲ့ မိဘေတြ အေပၚကိုလည္း ပိုျပီး နားလည္တတ္လာတယ္။ ညီေလးအေနနဲ႔ အခု ကိုကိုေျပာတာေတြကို နားလည္ရင္မွ နားလည္ဦးမယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြက ညီေလးကို သင္ေပးသြားမွာပါ။ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ အခုေျပာေနတာလည္းဆို
ေတာ့အမွားကို အမွားမွန္း မသိခင္မွာ အမွားေတြ လုပ္ျပီး ဘဝႏြံထဲမွာ ညီေလးကို နစ္မသြားေစခ်င္လို႔ပါ။ ညီေလးတို႔ အရြယ္က ရင္ခုန္တတ္စ အရြယ္၊ အခ်စ္သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ကို ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ ေစာေစာစီးစီး ပညာမစံုခင္မွာ အိမ္ေထာင္က်သြားတာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မင္း ဘဝမွာ အမ်ားၾကီး ျဖတ္သန္းဖို႔က်န္ပါေသးတယ္ ။ အခုမွ မင္းက ဘဝေျပးလမ္းေပၚကို ေျခစခ်တဲ့သူေလးပါ။ဘဝေျပးလမ္းေပၚ ေျခခ်ႏိုင္ယံုနဲ႔ လူျဖစ္ျပီလို႔ မသတ္မွတ္ႏိုင္သလို ပန္းတိုင္လည္းမေရာက္ေသးဘူး။မင္းကို ကိုကို၊ ညီညီတို႔ထက္ ပိုျပီး ေတာ္ေစခ်င္တယ္။ ကိုကို႔ထက္ ညီညီ ပိုေတာ္သလို ညီ႔ညီ႔ထက္လည္း မင္းကို ပိုျပီး ေတာ္ေစခ်င္တယ္။တတ္ေစခ်င္တယ္။အေဖ့ထက္သား ပိုေတာ္ သလို၊ အကိုထက္ ညီက ပိုေတာ့မွ အဲဒီ မိသားစု၊ အဲဒီ အသိုင္းအဝိုင္းက ပိုပိုျပီးျမင့္မားလာမွာေပါ့။ မင္းလည္းအရြယ္ေရာက္ေနျပီပဲကြာ။စဥ္းစားတတ္မွာပါ။ကိုကိုအခုေျပာေနတာေတြအားလံုးက မင္းအေပၚမွာ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆရာၾကီးေလသံနဲ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလုိ၊ မင္း မွားေနပါတယ္လို႔ လည္း မဆိုလိုပါဘူး။ မင္းလည္း စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္ေနျပီပဲ။ကိုကိုအခုေျပာေနတာေတြအားလံုးကမင္းအတြက္
ဆိုတာမင္းနားလည္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
အခု အိမ္မွာ မင္းက မိဘေတြ ေျပာတဲ့စကားဆို နားမေထာင္ဘူး။ ျပန္ျပန္ေျပာတယ္လို႔ ကိုကို ၾကားေနရတယ္။ အဲအတြက္ေတာ့ ကိုကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ ကိုကို သိထားတဲ့ ကိုကို႕ညီေလးက ဟုိး...ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လိမၼာတယ္။ မိဘ စကားဆိုလည္း နားေထာင္တတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔ အခုလိုေျပာင္းလဲသြားတာလည္း ဆိုျပီး ကိုကို စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ မင္းတို႔ အရြယ္တုန္းကကိုကို လုပ္ခဲ့တာ ၊ ေတြးခဲ့တာေတြ နဲ႔ ျပန္ယွဥ္ျပီး စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ တိက်တဲ့ အေျဖမဟုတ္ေပမဲ့ အနီးစပ္ဆံုး အေျဖေတာ့ ရခဲ့ပါတယ္။ ညီေလးတို႔ အရြယ္ အထူးသျဖင့္ ၁၀တန္း ဆိုတဲ့ ဘဝရဲ႔ မွတ္တိုင္တစ္ခု ကို ေက်ာ္လြားျပီးတဲ့ လူငယ္တိုင္းမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့သေဘာ သဘာဝေလးေတြကို သတိထားမိတယ္။ ၁၆ ႏွစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ လူငယ္တိုင္းဟာ ကိုယ့္ကိုကုိယ့္ လူၾကီးျဖစ္ျပီလို႔ သတ္မွတ္ျပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးခ်င္လာတယ္။ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ဟီးရိုးတစ္ေယာက္လို႔ ခံယူလာတတ္တယ္။"ငါလည္းအခု အရြယ္ေရာက္ေန ျပီ။ အမွား ၊ အမွန္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္ေနပါျပီ" ဆိုတဲ့ အသိစိတ္က အျမင္မေတာ္လို႔ ဆံုးမလာတဲ့ မိဘေတြရဲ႔ စကားကို ဖီဆန္ဖို႔ အစပ်ိဳးလာတယ္လို႔ ကိုကိုထင္တယ္။ ညီေလးကို အျပစ္ရွိတယ္လို႔ ကိုကိုမေျပာပါဘူး။ ကိုကို ကုိယ္တိုင္လည္း ညီေလး အရြယ္တုန္းက ကိုယ္လုပ္တာမွ အမွန္၊ ဒီအသက္အရြယ္ ေရာက္လာျပီးတဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕ ဘယ္ဟာက လုပ္သင့္တယ္၊ မလုပ္သင့္ဘူး။ ဘယ္ဟာကမွားတယ္၊ မွန္တယ္ ဆိုတာ ခဲြျခားႏုိင္ျပီ။ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ကို အျမင္မေတာ္လို႔ မွားေနတယ္ထင္လို႔ ေျပာလာတဲ့ လူၾကီးမိဘေတြကို ေနရာတကာလိုက္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္။ အဲေလာက္ေတာ့ ငါလည္း စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ဆိုျပီး မဟုတ္မခံ ခ်င္တဲ့ စိတ္က လူၾကီးေတြကိုအရြဲ႕တိုက္ခ်င္လာတယ္။ မိဘေတြ ေရွ႔မွာဆို တမင္ကိုပဲ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြလုပ္ျပတယ္။ အခု ကိုကို က အဲအရြယ္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ျပီး တျဖည္းျဖည္း အသက္ၾကီးလာတာနဲ႔ အမွ် အရင္ကထက္ ပိုျပီး စဥ္းစားတတ္လာသလို ၊ အဲတုန္းက ကိုယ္လုပ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိရင္လည္း .ေအာ္ အရင္က ကိုယ့္ကိုကုိယ္ လူၾကီးျဖစ္ျပီလုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အသက္အရြယ္တစ္ခုက အခု ငါ့အသက္အရြယ္နဲ႔ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တစ္ကယ့္ကေလးတစ္ေယာက္ပဲရွိပါေသးလားလို႔ စဥ္းစားမိျပီး၊အဲအခ်ိန္ကဆံုးမခဲ့တဲ့ မိဘေတြ အေပၚကိုလည္း ပိုျပီး နားလည္တတ္လာတယ္။ ညီေလးအေနနဲ႔ အခု ကိုကိုေျပာတာေတြကို နားလည္ရင္မွ နားလည္ဦးမယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔အေတြ႔အၾကံဳေတြက ညီေလးကို သင္ေပးသြားမွာပါ။ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ အခုေျပာေနတာလည္းဆို
ေတာ့အမွားကို အမွားမွန္း မသိခင္မွာ အမွားေတြ လုပ္ျပီး ဘဝႏြံထဲမွာ ညီေလးကို နစ္မသြားေစခ်င္လို႔ပါ။ ညီေလးတို႔ အရြယ္က ရင္ခုန္တတ္စ အရြယ္၊ အခ်စ္သူရဲေကာင္း တစ္ေယာက္ျဖစ္ရတာ ကို ဂုဏ္ယူတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ ေစာေစာစီးစီး ပညာမစံုခင္မွာ အိမ္ေထာင္က်သြားတာမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ မင္း ဘဝမွာ အမ်ားၾကီး ျဖတ္သန္းဖို႔က်န္ပါေသးတယ္ ။ အခုမွ မင္းက ဘဝေျပးလမ္းေပၚကို ေျခစခ်တဲ့သူေလးပါ။ဘဝေျပးလမ္းေပၚ ေျခခ်ႏိုင္ယံုနဲ႔ လူျဖစ္ျပီလို႔ မသတ္မွတ္ႏိုင္သလို ပန္းတိုင္လည္းမေရာက္ေသးဘူး။မင္းကို ကိုကို၊ ညီညီတို႔ထက္ ပိုျပီး ေတာ္ေစခ်င္တယ္။ ကိုကို႔ထက္ ညီညီ ပိုေတာ္သလို ညီ႔ညီ႔ထက္လည္း မင္းကို ပိုျပီး ေတာ္ေစခ်င္တယ္။တတ္ေစခ်င္တယ္။အေဖ့ထက္သား ပိုေတာ္ သလို၊ အကိုထက္ ညီက ပိုေတာ့မွ အဲဒီ မိသားစု၊ အဲဒီ အသိုင္းအဝိုင္းက ပိုပိုျပီးျမင့္မားလာမွာေပါ့။ မင္းလည္းအရြယ္ေရာက္ေနျပီပဲကြာ။စဥ္းစားတတ္မွာပါ။ကိုကိုအခုေျပာေနတာေတြအားလံုးက မင္းအေပၚမွာ အကိုၾကီးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ဆရာၾကီးေလသံနဲ႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္သလုိ၊ မင္း မွားေနပါတယ္လို႔ လည္း မဆိုလိုပါဘူး။ မင္းလည္း စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္ေနျပီပဲ။ကိုကိုအခုေျပာေနတာေတြအားလံုးကမင္းအတြက္
ဆိုတာမင္းနားလည္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
ညီေလးရဲ႔ ကိုကို
Tag
တူမငယ္ေလး Dream က တက္ထားပါတယ္ ဦးစြမ္းေရ ဆိုတုန္းက ရမလားဆိုျပီး ရႈိင္း
ေနေသးတယ္။ ဟင္...မေရးေသးဘူးလားလို႔ မ်က္ရည္ေလး စမ္းတမ္း စမ္းတမ္းနဲ႔ေျပာ
လာေတာ့ ေအာ္..မျဖစ္ေသးပါဘူး ဟဲ့..ဒီတစ္ခါ မေရးေသးရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဆို လမ္း
လယ္ေခါင္ ေျခဆင္း၊ ေျခးခ်င္းပြတ္ျပီး ငိုရခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီးအေျပးအလြားေရးလိုက္ရတယ္။
အေျပးအလြား ေရးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျဖစ္သလို ေရးထားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လို
ေရးရမယ္။ ဘာေတြေရးရမယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ ဆီလိုက္ၾကည့္ျပီးေရးခဲ့တာပါ။ၾကည့္
တုန္းကေတာ့ ေအာ္..ကိုယ့္အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးျပရမွာပဲ ေအးေဆးပါဆိုျပီး ထင္ခဲ့
တာ တစ္ကယ္လည္းေရးေရာ.အၾကိဳက္ဆံုးအရာကေနစျပီးထစ္ေနေတာ့ပဲတစ္ေယာက္
နဲ႔ တစ္ေယာက္ တက္ၾက ၊သြားၾက၊လာၾကနဲ႔တစ္ကယ္ကိုေပ်ာ္စရာၾကီးပါပဲဗ်ာ။ေျပးတမ္း
လိုက္တမ္း ကစားေနတာပါပဲ။ တူမငယ္ Deamေရ...ဦးစြမ္းေရးျပီး သြားျပီဆုိေတာ့မငိုနဲ႔
ေတာ့ေနာ္ .. တစ္တစ္ .ေအာ္ ငိုထားတာ ႏွပ္ေတြကိုထြက္လို႔ပါလားကြယ္ရိႈ႕။သုတ္လိုက္
ပါဦးဗ်ာ အဟား.။
ေနေသးတယ္။ ဟင္...မေရးေသးဘူးလားလို႔ မ်က္ရည္ေလး စမ္းတမ္း စမ္းတမ္းနဲ႔ေျပာ
လာေတာ့ ေအာ္..မျဖစ္ေသးပါဘူး ဟဲ့..ဒီတစ္ခါ မေရးေသးရင္ ေနာက္တစ္ခါ ဆို လမ္း
လယ္ေခါင္ ေျခဆင္း၊ ေျခးခ်င္းပြတ္ျပီး ငိုရခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီးအေျပးအလြားေရးလိုက္ရတယ္။
အေျပးအလြား ေရးတယ္ဆိုေပမဲ့ ျဖစ္သလို ေရးထားတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လို
ေရးရမယ္။ ဘာေတြေရးရမယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြ ဆီလိုက္ၾကည့္ျပီးေရးခဲ့တာပါ။ၾကည့္
တုန္းကေတာ့ ေအာ္..ကိုယ့္အေၾကာင္းေလးေတြ ေရးျပရမွာပဲ ေအးေဆးပါဆိုျပီး ထင္ခဲ့
တာ တစ္ကယ္လည္းေရးေရာ.အၾကိဳက္ဆံုးအရာကေနစျပီးထစ္ေနေတာ့ပဲတစ္ေယာက္
နဲ႔ တစ္ေယာက္ တက္ၾက ၊သြားၾက၊လာၾကနဲ႔တစ္ကယ္ကိုေပ်ာ္စရာၾကီးပါပဲဗ်ာ။ေျပးတမ္း
လိုက္တမ္း ကစားေနတာပါပဲ။ တူမငယ္ Deamေရ...ဦးစြမ္းေရးျပီး သြားျပီဆုိေတာ့မငိုနဲ႔
ေတာ့ေနာ္ .. တစ္တစ္ .ေအာ္ ငိုထားတာ ႏွပ္ေတြကိုထြက္လို႔ပါလားကြယ္ရိႈ႕။သုတ္လိုက္
ပါဦးဗ်ာ အဟား.။
နာမည္ - ကိုစြမ္း
ရင္းႏွီးသူေတြကေတာ့ ဒီလိုေခၚတယ္ - စြမ္းၾကီး
ေနရာ - မိခင္ရင္ခြင္နဲ႔ အေဝး
ဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - ဂဏန္းေလးေတြ ႏွိပ္လိုက္ပါ
အၾကိဳက္ဆံုး အရာ - အိမ္ေခါင္မိုးေပၚ က်လာတဲ့ မိုးစက္ေလးေတြ အသံကို နားေထာင္ရင္း ေစာင္ျခံဳေလးထဲမွာ ဝတၱဳဖတ္ေနရတာ ( ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႔ )
အၾကိဳက္ဆံုး စာအုပ္ - ေဖျမင့္ရဲ႕ "အေျပာင္ေျမာက္ဆံုး ဘဝတစ္ခုတည္ေဆာက္ျခင္း"
အေရာင္ကေတာ့ - အျပာႏု နဲ႔ ေအးခ်မ္းတဲ့ အေရာင္ႏုေလးေတြကို ၾကိဳက္တယ္
အစားအစာ - လၻက္ အရမ္းၾကိဳက္တယ္။
သီခ်င္းက်ေတာ့ - တိုက္ဆိုင္တာေလးေတြဆို ပိုခံစားလို႕ေကာင္းတယ္
ဘဝ စတိုင္ အေနနဲ႔ - စိတ္ထဲမွာ ရွင္းရွင္းေလး ေနရတာမ်ိဳးပါ
ဝါသနာ - ေယာင္ေျခာက္ဆယ္
အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - မရွိပါ
အခ်စ္ဆံုးတစ္ေယာက္ - ရွိပါတယ္ ( ေမေမ ) :P
အေလးစားဆံုးပုဂၢိဳလ္ - ေလးစားထိုက္ သူမွန္သမွ်
အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း - အနားတြင္ မရွိပါ
နားလည္ေပးႏိုင္ဆံုးသူ - အမ်ားၾကီးပါ
အမုန္းဆံုးသူကေတာ့ - မရွိပါဘူး။
ရင္အခုန္ဆံုးအခ်ိန္ - ေခြးလိုက္ဆဲြလို႔ လြတ္ေအာင္ ေျပးေနရတဲ့ အခ်ိန္
အေၾကာက္ဆံုး - အထင္လြဲခံရမွာ
အေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ - ခရီးလမ္းမွာ ဒုကၡအုိးၾကီးလြယ္ထားရတုန္း ကားရပ္သြားခ်ိန္။ :D
အမွတ္တရေန႔ - မႏၱေလးေတာင္ေျခမွာေပါ့ဗ်ာ ( ဆိုင္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲလို႔ ) :P
ဆုေတာင္းတာေတာ့ - ပိုက္ဆံျပတ္ေနခ်ိန္ အိမ္က ပိုက္ဆံအျမန္ ေရာက္ပါေစ။
အခ်စ္ဆိုတာ - ရယူျခင္းမွ မဟုတ္ပဲ မဏိစႏၵာ ..အာ...ဟာ...... :D
အမုန္းဆိုတာ - မရွိေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခု
အလြမ္းကေတာ့ - လူတိုင္းမွာ ရွိၾကစျမဲပါပဲ
သံေယာဇဥ္ - ဘိန္းနဲ႔တူတယ္. ( စဲြျပီးရင္ ျဖတ္ဖို႔ မလြယ္လို႔ )
ဘဝ ဆိုတာ - ဘကုန္းေရဘ ဝလံုးေရဝ
သူငယ္ခ်င္း - ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မွာ မျမင္ခ်င္ေယာင္မေဆာင္ပဲ ၊ မိမိရွိရာ ထည့္တိုးဝင္လာတတ္သူ
ခ်စ္သူဆိုတာ - ပါးစပ္နဲ႔ဂစ္တာတီးျပီး သီခ်င္းဆုိျပရင္ေတာင္ ျပံဳးျပံဳးေလးနားေထာင္တတ္တယ္။
လက္ဆဲြေဆာင္ပုဒ္ - ေတာ့ မရွိဘူး . ၾကိဳက္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေတြေတာ့ ရွိတယ္။
အေျပာခ်င္ဆံုး စကားတစ္ခြန္း - with malice toward none, with charity for all.
ကိုယ့္ကိုကုိယ္ေတာ့ - ငပ်င္းလို႔ ထင္တယ္။ :)
အိုးပုတ္ဂ်ိဳးရုပ္
ဘဝတစ္ခုရဲ႔ အစပ်ိဳးခ်ိန္ေလးကို
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေလးေတြ အျဖစ္
မင္းအတြက္ ဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္။
တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ၾကီးနဲ႔အတူ
ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
စြဲမက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့
ေခတ္ေပၚ အသစ္အဆန္းေတြအားလံုး
င့ါေနရာမွာ အစားသံုးျပီး
မင္း ေပ်ာ္လို႔ရပါတယ္။
ငါကိုယ္တိုင္......
ဖန္တီးေပးအပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ေပမဲ့့
မင္း ေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး
ငါ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္က ငါ့ဘဝကို
မင္းအတြက္ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔
စိတ္တိုင္းက် ပံုသြင္းခံခဲ့တာကိုလည္း
သတိမရပဲ .....
ေဂ်ာင္ထိုးထားလို႔လည္း ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့......
ေျခေထာက္နဲ႔ေတာ့ ကန္မသြားပါနဲ႔ကြာ.
ရင္နာလို႔ပါ။
#PS#
ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေလးေတြ အျဖစ္
မင္းအတြက္ ဖန္တီးေပးခဲ့ပါတယ္။
တိုးတက္လာတဲ့ ေခတ္ၾကီးနဲ႔အတူ
ၾကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
စြဲမက္၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့
ေခတ္ေပၚ အသစ္အဆန္းေတြအားလံုး
င့ါေနရာမွာ အစားသံုးျပီး
မင္း ေပ်ာ္လို႔ရပါတယ္။
ငါကိုယ္တိုင္......
ဖန္တီးေပးအပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိခဲ့ေပမဲ့့
မင္း ေပ်ာ္ေနတာကို ၾကည့္ျပီး
ငါ ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ခ်ိန္က ငါ့ဘဝကို
မင္းအတြက္ဆိုတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔
စိတ္တိုင္းက် ပံုသြင္းခံခဲ့တာကိုလည္း
သတိမရပဲ .....
ေဂ်ာင္ထိုးထားလို႔လည္း ရပါတယ္။
ဒါေပမဲ့......
ေျခေထာက္နဲ႔ေတာ့ ကန္မသြားပါနဲ႔ကြာ.
ရင္နာလို႔ပါ။
#PS#
ကၽြန္ေတာ္ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာဆန္ဆန္ စာစုေလးမ်ားအား ကဗ်ာ ဟု level တပ္ထား ပါ
ေသာ္လည္း ကဗ်ာဟု မရည္ရြယ္ပါ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မေရးဖဲြ႔
တတ္ပါ။ ထိုေၾကာင့္ ကဗ်ာlevelရွိ (ကၽြန္ေတာ္ေရးသားေသာ) စာစုေလးမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ္
ေရးတတ္သလို ေရးသားထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႔ ဂုဏ္နဲ႔ မညီညႊတ္ခဲ့ရင္
ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။
ေသာ္လည္း ကဗ်ာဟု မရည္ရြယ္ပါ။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မေရးဖဲြ႔
တတ္ပါ။ ထိုေၾကာင့္ ကဗ်ာlevelရွိ (ကၽြန္ေတာ္ေရးသားေသာ) စာစုေလးမ်ားသည္ကၽြန္ေတာ္
ေရးတတ္သလို ေရးသားထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႔ ဂုဏ္နဲ႔ မညီညႊတ္ခဲ့ရင္
ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။
ျမန္မာဝီကီပီဒီယာ
ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုတ္သံုး ျမန္မာဝီကီပီဒီယာ အေၾကာင္းကို ၾသဂုတ္လ ( ၇ ) ရက္ေန႔ထုတ္ အင္တာနက္ ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ကိုစည္သူေအာင္ နဲ႔ အိုင္တီသမား ကိုအိုကီစံ တို႔ က စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ျပီး ကိုဘလူးဖီးနစ္ က ပူးေပါင္းကူညီခဲ့ပါတယ္။
ကိုဘလူးဖီးနစ္ဆီ အလည္သြားတုန္း အင္တာနက္ဂ်ာနယ္ဆိုတာေလး ေတြ႔တာနဲ႔ ျမန္မာသားတိုင္း ပါဝင္ကူညီႏိုင္ေအာင္၊ အကိုၾကီးဆီက ေတာင္းျပီး ေဖာ္ျပေပးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ရင္ခြင္
ဟိုး..အေနာက္ဆီမွာ မႈန္ပ်ပ် ျမင္ေနရတဲ့ ရွင္မေတာင္..ေတာင္၊ အနားယူဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ေရႊအိုေရာင္ ေနမင္းၾကီးတို႔ရဲ႔ အလွ၊ခ်င္းတြင္းျမစ္ရဲ႔တသြင္သြင္စီးဆင္းေနတဲ့
ေရစီးသံနဲ႔အတူ အိပ္တန္းျပန္ ငွက္ေလးေတြရဲ႔ ေအာ္သံေတြနဲ႔အတူ ညေနခင္းေလးတစ္ခုဟာ အရမ္းလွပေနတယ္။သူ တစ္ေယာက္တည္း။ဟုတ္တယ္။သူတစ္ေယာက္
တည္းပါပဲ။ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားျပီလဲ ဆိုတာေတာင္ သူ႕ကိုယ္သူ မသိေတာ့ဘူး။ ညေနခင္းရဲ႔ အလွေတြထဲမွာ သူ႔စိတ္ေတြ မိန္းေမာသြား
လို႔လား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔မ်က္အိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး သူ႔မ်က္ဝန္းတစ္စံုကလည္း တစ္ေနရာတည္းကို စိုက္ၾကည့္ေန
တယ္။ ေသခ်ာတယ္ ။ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့.............တိတ္ဆိတ္စြာ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ။ မင္းတို႔ေလးေတြျပန္လာပါေတာ့။
ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကေနျပီး သူခ်စ္တဲ့ သူတို႔ေလးေတြတစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ထြက္ခြာသြားတိုင္း သူနာက်င္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ကာလေတြ ဘယ္
လိုပဲ ေျပာင္းလဲသြား ေျပာင္းလဲသြား သူကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္က ထြက္ခြာသြားတဲ့ သူတို႔ေလးေတြကို သတိရေန၊တမ္းတေနတုန္းပါ။သူ႔ရင္ခြင္က ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာသြားမဲ့
သူက ဘယ္သူဆိုတာလည္း အခုခ်ိန္ထိ သူမသိရိုးအမွန္ပါ။
မေပးစြမ္းႏိုင္ေတာ့လို႔လား။ ဟားးးးးးးးးး ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း သူ႔စိတ္ကို တစ္ခဏတာ အနားေပးဖို႔ လွည့္စားလိုက္တယ္။ ေဟာ...အခုလည္း တစ္ေယာက္၊
သူ႔ရင္ခြင္ကေန ထြက္ခြာဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနျပန္ျပီ။ ဒီတစ္ခါမွာလည္း သူ႔ ဆႏၵအတိုင္း မသြားဖို႔၊ တားျမစ္ခဲ့ေပမဲ့ ထြက္ခြာသြားၾကတဲ့ သူေတြရဲ႔စကားလံုးေတြနဲ႔တစ္ထပ္တည္း
က်တဲ့ စကားေတြ သူထပ္ၾကားခဲ့ရျပန္တယ္။ မင္းတို႔ေလးေတြ ေျပာတဲ့ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊ဘဝတိုးတက္ေရး...............စတဲ့ စတဲ့ ( အေရးေပါင္း ) မ်ားစြာကို ငါ နား
မလည္ ခဲ့ပါဘူး။ ငါ့အတြက္လည္း အဲဒါေတြမလုိအပ္ပါဘူး။ ငါ့အတြက္လိုအပ္တာ၊ အေရးၾကီးတာ ငါခ်စ္တဲ့ မင္းတို႔ေလးေတြကို အျမဲတမ္း ငါ့ရင္ခြင္မွာ ေထြးေပြ႔ထားဖို႔
တစ္ခု တည္းရယ္ပါ။ မင္းတို႔ ဘဝေလးေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ လွပလာဖို႔အတြက္ ဒီတစ္ခါလည္း ငါ့ႏွလံုးသားကို လမ္းအျဖစ္ခ်ခင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
မျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ မင္းတို႔ေတြ တနယ္တေၾကးမွာ အဆင္ေျပေနတယ္။ ေအာင္ျမင္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း င့ါရင္ခြင္က ထြက္ခြာသြားတဲ့မင္းတို႔
အတြက္ ငါကိုယ္တိုင္ ဂုဏ္ယူမိခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ပညာေရးနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္လို႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားဆိုတဲ့ ငါဘယ္လိုမွ လုိက္မမွီတဲ့ အရပ္ေဒသမွာေတာင္ ပညာ
ေတြ သြားသင္ေနရတယ္ၾကားျပန္ေတာ့လည္း ငါ ေမြးရက်ိဳးနပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုျပီး ေက်နပ္မိပါတယ္လို႔ ဝန္ခံပါရေစ။ တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္လည္း ၾကိဳးစားရင္း က်ဆံုးသြားတဲ့
အခ်ိဳ႔အတြက္လည္း ငါ...ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ မင္းတို႔ေတြ ေအာင္ျမင္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ က်ဆံုးသြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ။မင္းတို႔အေပၚမွာ
ထားတဲ့ င့ါရဲ႔ ေမတၱာ၊အၾကင္နာေတြက ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရရဲ႔ စီးဆင္းမႈနဲ႔ အတူ ထာဝရ မေျပာင္းလဲပါဘူး။
အပင္ျမင့္ေလ ေလတိုက္ခံရေလဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း အျမင့္မွာ ေနခ်င္တယ္၊တည္ျမဲေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေလတိုက္တဲ့ ဒဏ္ကိုေတာ့ ခံႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
ၾကိဳးစားရင္း က်ဆံုးေနတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း...လဲရင္ျပန္ထပါ။ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေလာက ၾကီးကို ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ။ မင္းတို႕ကို သူအလဲ
ထိုးတဲ့အခါတိုင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးအားယူျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေနလိုက္စမ္းပါ။ မင္းရဲ႔ ဇြဲနဲ႔ သတၱိအတြက္ ေနာက္ဆံုး သ႔ူ ရႈံးနိမ့္သြားပါလိမ့္မယ္။
>>>>>>>>>>
မင္းတို႔ေတြ ပင္ပန္းေနတဲ့အခါ၊ အနားယူလိုတဲ့ အခါတိုင္း ငါ့ကိုေတာ့ သတိရေပးၾကပါ။ အခ်ိန္ရတယ္ဆိုရင္လည္း င့ါဆီကို တစ္ခါတစ္ေခါက္ေလာက္ ျပန္လာၾကပါဦး။
မင္းတို႔အတြက္ ငါ့အိမ္တံခါးကို အျမဲဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေပမဲ့ ငါ့အိမ္ေလးက မင္းတို႔ ရွိတုန္းကလိုပဲ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားသလိုငါကိုယ္တိုင္လည္း
ရင္ခြင္ေအာက္က သူေတြကို ျပဳစုေပးရင္း က်န္းက်န္းမာမာရွိေနဆဲပါ။
ေရစီးသံနဲ႔အတူ အိပ္တန္းျပန္ ငွက္ေလးေတြရဲ႔ ေအာ္သံေတြနဲ႔အတူ ညေနခင္းေလးတစ္ခုဟာ အရမ္းလွပေနတယ္။သူ တစ္ေယာက္တည္း။ဟုတ္တယ္။သူတစ္ေယာက္
တည္းပါပဲ။ ထိုင္ၾကည့္ေနမိတာ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားျပီလဲ ဆိုတာေတာင္ သူ႕ကိုယ္သူ မသိေတာ့ဘူး။ ညေနခင္းရဲ႔ အလွေတြထဲမွာ သူ႔စိတ္ေတြ မိန္းေမာသြား
လို႔လား။ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး ။ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔မ်က္အိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနျပီး သူ႔မ်က္ဝန္းတစ္စံုကလည္း တစ္ေနရာတည္းကို စိုက္ၾကည့္ေန
တယ္။ ေသခ်ာတယ္ ။ သူ႔ရင္ထဲမွာေတာ့.............တိတ္ဆိတ္စြာ ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ။ မင္းတို႔ေလးေတြျပန္လာပါေတာ့။
>>>>>>>>>>
နာက်င္မႈဆိုတာ ခဏခဏၾကံဳေတြ႔လာရရင္ ထံုသြားျပီး ခံႏိုင္ရည္ ရွိတတ္တယ္လို႔ သူၾကားဘူးခဲ့တယ္။ အဲဒီစကားက သူ႔အတြက္ေတာ့ ရာႏႈန္းျပည့္ အမွားၾကီးပါပဲ။ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ကေနျပီး သူခ်စ္တဲ့ သူတို႔ေလးေတြတစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ထြက္ခြာသြားတိုင္း သူနာက်င္ခဲ့ရတယ္။ အခ်ိန္ကာလေတြ ဘယ္
လိုပဲ ေျပာင္းလဲသြား ေျပာင္းလဲသြား သူကေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္က ထြက္ခြာသြားတဲ့ သူတို႔ေလးေတြကို သတိရေန၊တမ္းတေနတုန္းပါ။သူ႔ရင္ခြင္က ေနာက္ဆံုးထြက္ခြာသြားမဲ့
သူက ဘယ္သူဆိုတာလည္း အခုခ်ိန္ထိ သူမသိရိုးအမွန္ပါ။
>>>>>>>>>>
မင္းတို႔ေလးေတြ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါ့ရင္ခြင္ကေန ထြက္ခြာသြားၾကတာလဲကြာ။ မင္းတို႔အေပၚမွာ ငါတာဝန္မေက်ခဲ့လို႔လား။ ငါ့ရင္ခြင္က မင္းတို႔အတြက္ ေႏြးေထြးမႈေတြမေပးစြမ္းႏိုင္ေတာ့လို႔လား။ ဟားးးးးးးးးး ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း သူ႔စိတ္ကို တစ္ခဏတာ အနားေပးဖို႔ လွည့္စားလိုက္တယ္။ ေဟာ...အခုလည္း တစ္ေယာက္၊
သူ႔ရင္ခြင္ကေန ထြက္ခြာဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနျပန္ျပီ။ ဒီတစ္ခါမွာလည္း သူ႔ ဆႏၵအတိုင္း မသြားဖို႔၊ တားျမစ္ခဲ့ေပမဲ့ ထြက္ခြာသြားၾကတဲ့ သူေတြရဲ႔စကားလံုးေတြနဲ႔တစ္ထပ္တည္း
က်တဲ့ စကားေတြ သူထပ္ၾကားခဲ့ရျပန္တယ္။ မင္းတို႔ေလးေတြ ေျပာတဲ့ ပညာေရး၊စီးပြားေရး၊ဘဝတိုးတက္ေရး...............စတဲ့ စတဲ့ ( အေရးေပါင္း ) မ်ားစြာကို ငါ နား
မလည္ ခဲ့ပါဘူး။ ငါ့အတြက္လည္း အဲဒါေတြမလုိအပ္ပါဘူး။ ငါ့အတြက္လိုအပ္တာ၊ အေရးၾကီးတာ ငါခ်စ္တဲ့ မင္းတို႔ေလးေတြကို အျမဲတမ္း ငါ့ရင္ခြင္မွာ ေထြးေပြ႔ထားဖို႔
တစ္ခု တည္းရယ္ပါ။ မင္းတို႔ ဘဝေလးေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ လွပလာဖို႔အတြက္ ဒီတစ္ခါလည္း ငါ့ႏွလံုးသားကို လမ္းအျဖစ္ခ်ခင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
>>>>>>>>>>
အေဝးမွာ ေရာက္ေနတဲ့ မင္းတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ငါ့ကို သတိရေန၊ လြမ္းေနတယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးေတြ ငါျပန္ၾကားရတဲ့ အခါမ်ားဆို ငါ့ရင္ထဲမွာ ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးမိပါတယ္။ မင္းတို႔ေတြ တနယ္တေၾကးမွာ အဆင္ေျပေနတယ္။ ေအာင္ျမင္ေနတယ္ ဆိုရင္လည္း င့ါရင္ခြင္က ထြက္ခြာသြားတဲ့မင္းတို႔
အတြက္ ငါကိုယ္တိုင္ ဂုဏ္ယူမိခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆိုရင္ ပညာေရးနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္လို႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားဆိုတဲ့ ငါဘယ္လိုမွ လုိက္မမွီတဲ့ အရပ္ေဒသမွာေတာင္ ပညာ
ေတြ သြားသင္ေနရတယ္ၾကားျပန္ေတာ့လည္း ငါ ေမြးရက်ိဳးနပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုျပီး ေက်နပ္မိပါတယ္လို႔ ဝန္ခံပါရေစ။ တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္လည္း ၾကိဳးစားရင္း က်ဆံုးသြားတဲ့
အခ်ိဳ႔အတြက္လည္း ငါ...ေျပာမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ မင္းတို႔ေတြ ေအာင္ျမင္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ က်ဆံုးသြားရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ။မင္းတို႔အေပၚမွာ
ထားတဲ့ င့ါရဲ႔ ေမတၱာ၊အၾကင္နာေတြက ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရရဲ႔ စီးဆင္းမႈနဲ႔ အတူ ထာဝရ မေျပာင္းလဲပါဘူး။
>>>>>>>>>>
ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြကို ငါတစ္ခုေတာ့ မွာပါရေစ။ ဘယ္လုိ အေျခေန၊ဘယ္လို အဆင့္အတန္းမွာပဲ ရွိေန၊ရွိေနပါေစ။ မိမိကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ ေျမၾကီးကို မေမ႔ပါနဲ႔။အပင္ျမင့္ေလ ေလတိုက္ခံရေလဆိုတဲ့ စကားအတိုင္း အျမင့္မွာ ေနခ်င္တယ္၊တည္ျမဲေနခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေလတိုက္တဲ့ ဒဏ္ကိုေတာ့ ခံႏိုင္စြမ္းရွိေအာင္ ၾကိဳးစားပါ။
ၾကိဳးစားရင္း က်ဆံုးေနတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း...လဲရင္ျပန္ထပါ။ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ေလာက ၾကီးကို ျပံဳးျပံဳးေလးပဲ ရင္ဆိုင္လိုက္ပါ။ မင္းတို႕ကို သူအလဲ
ထိုးတဲ့အခါတိုင္း အတတ္ႏိုင္ဆံုးအားယူျပီး ျပံဳးျပံဳးေလးေနလိုက္စမ္းပါ။ မင္းရဲ႔ ဇြဲနဲ႔ သတၱိအတြက္ ေနာက္ဆံုး သ႔ူ ရႈံးနိမ့္သြားပါလိမ့္မယ္။
>>>>>>>>>>
မင္းတို႔ေတြ ပင္ပန္းေနတဲ့အခါ၊ အနားယူလိုတဲ့ အခါတိုင္း ငါ့ကိုေတာ့ သတိရေပးၾကပါ။ အခ်ိန္ရတယ္ဆိုရင္လည္း င့ါဆီကို တစ္ခါတစ္ေခါက္ေလာက္ ျပန္လာၾကပါဦး။
မင္းတို႔အတြက္ ငါ့အိမ္တံခါးကို အျမဲဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြၾကာလာေပမဲ့ ငါ့အိမ္ေလးက မင္းတို႔ ရွိတုန္းကလိုပဲ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားသလိုငါကိုယ္တိုင္လည္း
ရင္ခြင္ေအာက္က သူေတြကို ျပဳစုေပးရင္း က်န္းက်န္းမာမာရွိေနဆဲပါ။
>>>>>>>>>>
ကၽြန္ေတာ့္ေမြးရပ္ေျမ ( ေရစၾကိဳျမိဳ႔ ) ေလးကို သတိရလို႔ ပို႔ေလးတစ္ခုအျဖစ္ဖန္တီးထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေမြးရပ္ေျမႏွင့္ ေဝးကြာေနသူတိုင္းအတြက္ ရည္ရြယ္ပါသည္။ျမန္မာဟီရိုး
ျမန္မာဟီရိုးဝက္ဆိုက္ႏွင့္ျမန္မာဟီးရိုးဖိုရမ္ အတြက္ ေၾကာ္ျငာေလးေတြပါ ခင္ဗ်ာ။ မည္သူမဆို လြတ္လပ္စြာ ( အဟီး ) ကူးယူေဖာ္ျပျပီး ေၾကာ္ျငာေပးႏိုင္ပါသည္။
ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပံုႏွစ္ခုကို အသံုးျပဳလို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အားနည္းခ်က္၊လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိရင္လည္း ေျပာဆို ညႊန္ျပေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီဆိုက္ေတြ
မွာ စာမူေတြေရးခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ေမးလ္ျဖင့္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားမွလည္း မိမိတို႔နဲ႔ နီးစပ္ရာ၊ နီးစပ္ရာမ်ားကို လက္တို႔ျပီး
ေျပာၾကားေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။
http://www.myanmarhero.org/
http://www.myanmarhero.org/forum/
ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ပံုႏွစ္ခုကို အသံုးျပဳလို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အားနည္းခ်က္၊လိုအပ္ခ်က္မ်ားရွိရင္လည္း ေျပာဆို ညႊန္ျပေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အဲဒီဆိုက္ေတြ
မွာ စာမူေတြေရးခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ေမးလ္ျဖင့္ဆက္သြယ္ႏိုင္ပါသည္။ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားမွလည္း မိမိတို႔နဲ႔ နီးစပ္ရာ၊ နီးစပ္ရာမ်ားကို လက္တို႔ျပီး
ေျပာၾကားေပးပါလို႔ ေတာင္းဆိုပါရေစ။
http://www.myanmarhero.org/
http://www.myanmarhero.org/forum/
ျပံဳးရံုပဲျပံဳးပါ
ဒုတိယပိုင္းဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။ ရင္ခုန္စြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနပါ :D ။
PS- ဘယ္သူေရးဆဲြထားတဲ့ ကာတြန္းေလးေတြမွန္း မသိပါ ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စက္ထဲမွာေတြ႔လို႔ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။သိရွိသူမ်ား ေျပာျပသြားပါ
ခင္ဗ်ာ။
PS- ဘယ္သူေရးဆဲြထားတဲ့ ကာတြန္းေလးေတြမွန္း မသိပါ ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စက္ထဲမွာေတြ႔လို႔ကူးယူေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။သိရွိသူမ်ား ေျပာျပသြားပါ
ခင္ဗ်ာ။
ဝါးတီးဗ်ိဳ႔
ကဲ...ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ကို လာလည္တဲ့ အကို၊အမ၊ညီ၊ညီမတို႔ကို ဒီေန႔အတြက္ ဝါးတီးေလးရွိတဲ့ဆီ ညႊန္လိုက္ဦးမယ္။ ဒါေလးကို ႏွိပ္ျပီး အျမန္ဆံုးသြားစားေနာ္ ။ အခ်ိန္မမွီရင္ ကၽြန္ေတာ့္တာဝန္မပါဘူး။ ဘီယာေသာက္တတ္တဲ့သူေတြအတြက္ ဘီယာတိုက္
တယ္။ ( အျမည္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးဗ် ) ဘီယာမေသာက္တဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ပါတဲ့ခင္ဗ်ာ ( ဦးရာလူစံနစ္ ) ။ လက္ေဆာင္ေပးျခင္း ေတာ့ လံုးဝ
( လံုးဝ ) လက္မခံပါတဲ့ ( ေပးမယ့္သူမရွိမွန္းသိလို႔ )။ ဂ်ပန္က သူေတြကိုေတာ့ သူ႔ ဂ်ီေမးကေနဆက္သြယ္လိုက္ပါတဲ့။ အျပင္မွာ လုိက္လံ ေကၽြးေမြးပါ့မယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ေအာ္...ကၽြန္ေတာ္ေရးတာကို အကုန္လိုက္ဖတ္ေနတယ္ ။ ဒုကၡပါပဲ ။ ဟုိမွာ .... ကုန္ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္သြားစားေလ ... သြား။ သူ႔ဆီကေနျပန္လာမွ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ေခါက္ဝင္လာခဲ့ေနာ္။ မလာရင္ ေနာက္တစ္ခါ အခုလို ဝါးတီးေတြ ညႊန္မျပေတာ့ဘူး။
ညီမေလး မီဂူမိ ရဲ႔ ့ ၂လျပည့္ေမြးေန႔မွသည္ ( ဘေလာ့ )....သားသား၊ မီးမီးေတြရတဲ့ အထိ ဘေလာ့ေလး ဆက္လက္တည့္တ့ံႏိုင္ပါေစလို႔....
တယ္။ ( အျမည္းကေတာ့ နည္းနည္းေလးဗ် ) ဘီယာမေသာက္တဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အခ်ိဳရည္ပါတဲ့ခင္ဗ်ာ ( ဦးရာလူစံနစ္ ) ။ လက္ေဆာင္ေပးျခင္း ေတာ့ လံုးဝ
( လံုးဝ ) လက္မခံပါတဲ့ ( ေပးမယ့္သူမရွိမွန္းသိလို႔ )။ ဂ်ပန္က သူေတြကိုေတာ့ သူ႔ ဂ်ီေမးကေနဆက္သြယ္လိုက္ပါတဲ့။ အျပင္မွာ လုိက္လံ ေကၽြးေမြးပါ့မယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ေအာ္...ကၽြန္ေတာ္ေရးတာကို အကုန္လိုက္ဖတ္ေနတယ္ ။ ဒုကၡပါပဲ ။ ဟုိမွာ .... ကုန္ေတာ့မယ္ ျမန္ျမန္သြားစားေလ ... သြား။ သူ႔ဆီကေနျပန္လာမွ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တစ္ေခါက္ဝင္လာခဲ့ေနာ္။ မလာရင္ ေနာက္တစ္ခါ အခုလို ဝါးတီးေတြ ညႊန္မျပေတာ့ဘူး။
ညီမေလး မီဂူမိ ရဲ႔ ့ ၂လျပည့္ေမြးေန႔မွသည္ ( ဘေလာ့ )....သားသား၊ မီးမီးေတြရတဲ့ အထိ ဘေလာ့ေလး ဆက္လက္တည့္တ့ံႏိုင္ပါေစလို႔....
ေသခ်ာၾကည့္ပါ
အနက္ေရာင္ အစက္ေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ပါလဲ။
ေရျပင္ညီမ်ဥ္းေတြ တစ္ေျပးညီထဲလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆင္ေျခေလ်ာေတြလား။
ေရျပင္ညီမ်ဥ္းေတြ တစ္ေျပးညီထဲလား ၊ ဒါမွမဟုတ္ ဆင္ေျခေလ်ာေတြလား။
အလယ္ဗဟိုမွတ္ေလးကို စိုက္ၾကည့္ျပီး ေခါင္းေလးကို ေရွ႔တိုး၊ ေနာက္ဆုတ္ေလး လုပ္ၾကည့္ပါ။
အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိတာေလးေတြကို ေဖာ္ျပေပးထားတာပါ။
ေစ်းတန္းေလွ်ာက္သူ
အမွန္တစ္ကယ္ ဒီေစ်းတန္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ေျခစခ်တာ ၂၀၀၇ ဒီဇင္ဘာလမွာပါ။ အဲတုန္းက ေစ်းတန္းေလးမွာ ဆိုင္ေလးေတြကလည္း ဟိုတစ္စ ဒီတစ္စေပါ့။ ဆိုင္ေလးဖြင့္တာမွ တစ္လေတာင္ မၾကာပါဘူး။ အခ်ိန္မေပးႏိုင္တာနဲ႔ ဆိုင္ေလးကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ပိတ္ျပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ခဲ့ရေပမဲ့ ဒီ ေစ်းတန္းေလးကို
တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။ ဆံုျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း ၂၀၀၈ ဧျပီလထဲမွာ ဆိုင္ေလးျပန္လည္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္
ေအာင္ လုပ္မယ္ဟဲ့ဆိုျပီး ဆိုင္ေလးကို ပႏၷက္ျပန္ရိုက္၊ အမွန္တစ္ကယ္ သံုးစြဲသူေတြ လိုအပ္မယ္ထင္တာေလးေတြကို ခင္းက်င္းျပသရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းတန္း
ထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
**********
ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ ေန႔က အဲဒီလူကို ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတယ္။ အဲေန႔က ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ လူကလည္း တက္ၾကြလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူမ်ား ေစ်းဦး
ေပါက္ လာဝယ္မလဲဆိုျပီး ဆိုင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ေစ်းဝယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း...ျဗဳန္းဆိုျပီး အဲဒီလူ ေရာက္လာတယ္။
"မဂၤလာပါ"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ"
"ကဲ ..ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ေလး ဆက္ခင္းလိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းတန္းထဲကို တစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္ခြာသြားတဲ့ အႏွီပုဂိၢဳတ္ရဲ႔ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း...ေၾကာင္ေနမိတယ္။
**********
တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကလည္း အရင္ကထက္ ပိုပိုျပီး စည္ကားလာတယ္။ စားသံုးသူေတြ၊ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ၾကက္ပ်ံမက်ေအာင္ မစည္ကားေသးေပမဲ့
အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ စည္ကားလာတဲ့ အတြက္ေတာ့ ေစ်းတန္းေလးအတြက္ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ေစ်းဆိုင္မွာ အေရာင္းပါးတဲ့ အခါမ်ိဳး တစ္ျခားေဘးက
အသိမိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ဆိုင္ေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေစ်းတန္းထဲမွာ ဆိုင္အသစ္
ေလးတိုးလို႔ သြားၾကည့္မယ္ဟဲ့ လို႔ ၾကိမ္းဝါးရံုပဲ ရွိေသးတယ္။ ထို ပုဂၢိဳလ္က ေရာက္ျပီးသြားျပီ။ ေအာ္...ေစ်းတန္းထဲမွာ သူမသိတဲ့ ဆိုင္ေရာ ရွိေသးရဲ႔လား။
**********
တစ္ညေနခင္း ဆိုင္မွာလည္း အေရာင္းပါးသြားတုန္း အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီး ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ( လက္ဗလာ ခ်ည္းသက္သက္ ) နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးရယ္
ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက သိသိသာသာေတာ့ ညွိဳးငယ္ေနတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ "
" ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လည္း "
" အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ "
" ေအာ္... "
" ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုင္ေလး ပိတ္လိုက္ရေပမဲ့ ဒီေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ ေရာက္ေနဦးမွာပါဗ်ာ "
**********
အခုဆို သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီပဲ။ သူ႔လို ဆိုင္ေပါက္ေစ့လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္သတဲ့ သူမရွိေတာ့လို႔ ေစ်းတန္းေလးထဲမွာ တစ္ခုခု
ေတာ့ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပဲေလ။ ေစ်းတန္းထဲက လူေတြလည္း ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားေပမယ့္ သူနဲ႔
ေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း ဘယ္ေတာ့ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္မွာလဲ။ ေစ်းတန္းေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သူလည္း ဆိုင္ေလးကို ပိတ္ခဲ့ရေပမယ့္ သူ သံေယာဇဥ္ရွိေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ေရာက္ျမဲေရာက္ေနတုန္း၊ အရင္ကလိုပဲ ျပံဳးရယ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေတြ လိုက္ေျပာေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း ေက်နပ္ခဲ့ရေသးတယ္။
**********
တစ္ေန႔ ... သူ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ေပါက္ခ် ( လမ္းေလွ်ာက္ ) လာျပီး စကားေတြေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
" ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ပါလားဗ်ာ "
" ေတာ္ပါျပီဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆိုင္ေလးကို ဝါသနာပါလြန္းလို႔ သာ ဖြင့္ခဲ့ရတာ၊ အခုလို ဆိုင္ပိတ္ဖို႔ အထိ ျပႆနာေလးေတြ ရွိလာေတာ့ အိမ္သူသက္ထားကလည္း
မဖြင့္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေအာ္. ဒါဆိုဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ဝယ္ထားတာရွိတယ္။ဆိုင္ကလည္း အသစ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မတင္ရေသးဘူး။ ေစ်းေရာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ေနရင္ အဲဒီမွာ လုပ္ေပးပါလား (အရည္အခ်င္း ကို သိလို႔ ) "
" ကၽြန္ေတာ္က အဲလို ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ "
" ဗ်ာ ( ေျပာမိတာ မွားျပီထင္တယ္ ) "
" ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ၾကားဘူးမွာေပါ့ ။ လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ မလုပ္ပဲ ေျပာရံု ေျပာေနတာေလာက္ကို သေဘာမက်ဘူးဗ်.
သူမ်ားကို အျပစ္ ထိုင္တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ရြာမွာ အရက္သမားက ရြာသူႀကီးကို ထိုင္ဆဲ ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" လုပ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္က တစ္ကယ္ လုပ္ေနရင္ အဲဒီလူက သူမ်ားကို အျပစ္ မတင္တတ္ေတာ့ဘူး။ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာသလိုဆိုရင္ သီလ မလံုတဲ့ လူေတြ က သီလ အေၾကာင္း ေဟာ မွာ သိပ္ေၾကာက္ ၾကတာ "
" ဟုတ္ကဲ့ ( သြားျပီ..တရားေတြ ေဟာေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ) "
" သူ႔ေနရာမွာ ငါသာ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးဝင္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ( ဆိုင္လား မဆိုင္လား မသိဘူး။ ၾကားဘူးတာေတြ ေျပာေပးရတာပဲ )
" အင္း... ကၽြန္ေတာ္ လည္း မၾကာခင္မွာ ရြာျပန္ေတာ့မယ္ "
" ေအာ္ "
" ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဘူးတာေလး ေျပာျပမယ္ "
" ဟုတ္..ေျပာပါ ( တားလို႔လည္း ရမွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ) "
" ကၽြန္ျဖစ္ ရမွာကုိ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ မခံစားရတဲ့ လူေတြဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ထုိက္တယ္လို႔ ... (အမည္မသိ) စာဆို တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္ဗ် "
" ေအာ္ "
" ဓမၼက အဓမၼကို ေအာင္ႏိုင္ၿမဲ ျဖစ္သည္ ... ဓမၼ အစစ္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါသည္လို႔လည္း ဖတ္ဘူးတယ္ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ... အကိုက စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္တာပဲ "
" စာကေတာ့ ေတြ႕တာ အကုန္ဖတ္တယ္။ ရသေလာက္ ပညာယူရတာေပါ့။ ဘယ္ေနရာက မဆို ပညာရတယ္ေလ .. "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ကဲဗ်ာ ..စကားလည္း ေကာင္းေနလိုက္တာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ထိုင္လိုက္ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ "
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာျပီး ထထြက္သြားတဲ့ ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ...
**********
အကိုၾကီး ကိုစိုးထက္က ကိုကလိုေစးထူး ဘေလာ့မွာ ေရးသလိုေလး ေရးေပးပါဆိုလို႔ သူနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးေတြကို အမွတ္တရ အျဖစ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ရည္ရြယ္ ေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ပို႔ကိုလည္း ကိုကလိုေစးထူး ရဲ႔ အိုင္ဒီယာအတိုင္း ကူးခ်ပါသည္။
တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တယ္။ ဆံုျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း ၂၀၀၈ ဧျပီလထဲမွာ ဆိုင္ေလးျပန္လည္ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္
ေအာင္ လုပ္မယ္ဟဲ့ဆိုျပီး ဆိုင္ေလးကို ပႏၷက္ျပန္ရိုက္၊ အမွန္တစ္ကယ္ သံုးစြဲသူေတြ လိုအပ္မယ္ထင္တာေလးေတြကို ခင္းက်င္းျပသရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းတန္း
ထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
**********
ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ ေန႔က အဲဒီလူကို ထူးထူးျခားျခား မွတ္မိေနတယ္။ အဲေန႔က ဆိုင္အသစ္စဖြင့္တဲ့ေန႔ဆိုေတာ့ လူကလည္း တက္ၾကြလို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဘယ္သူမ်ား ေစ်းဦး
ေပါက္ လာဝယ္မလဲဆိုျပီး ဆိုင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ၾကီးထိုင္ျပီး ဟိုၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ေစ်းဝယ္သူကို ေမွ်ာ္ေနတုန္း...ျဗဳန္းဆိုျပီး အဲဒီလူ ေရာက္လာတယ္။
"မဂၤလာပါ"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ကဲ့ မဂၤလာပါ"
"ကဲ ..ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ေလး ဆက္ခင္းလိုက္ပါဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ေစ်းတန္းထဲကို တစ္ပတ္ေလာက္ ပတ္လိုက္ဦးမယ္"
"ဗ်ာ...ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့"
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္ခြာသြားတဲ့ အႏွီပုဂိၢဳတ္ရဲ႔ ေက်ာျပင္ကို ေငးၾကည့္ရင္း...ေၾကာင္ေနမိတယ္။
**********
တစ္ေျဖးေျဖးနဲ႔ ေစ်းတန္းေလးကလည္း အရင္ကထက္ ပိုပိုျပီး စည္ကားလာတယ္။ စားသံုးသူေတြ၊ ေလ့လာသူေတြနဲ႔ ၾကက္ပ်ံမက်ေအာင္ မစည္ကားေသးေပမဲ့
အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ စည္ကားလာတဲ့ အတြက္ေတာ့ ေစ်းတန္းေလးအတြက္ ေက်နပ္ခဲ့ရတယ္။ ေစ်းဆိုင္မွာ အေရာင္းပါးတဲ့ အခါမ်ိဳး တစ္ျခားေဘးက
အသိမိတ္ေဆြေတြရဲ႔ ဆိုင္ေတြကို သြားေရာက္လည္ပတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာလည္း ေစာေစာက ေျပာခဲ့တဲ့ အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီးကို ေတြ႔ရတတ္တယ္။ ေစ်းတန္းထဲမွာ ဆိုင္အသစ္
ေလးတိုးလို႔ သြားၾကည့္မယ္ဟဲ့ လို႔ ၾကိမ္းဝါးရံုပဲ ရွိေသးတယ္။ ထို ပုဂၢိဳလ္က ေရာက္ျပီးသြားျပီ။ ေအာ္...ေစ်းတန္းထဲမွာ သူမသိတဲ့ ဆိုင္ေရာ ရွိေသးရဲ႔လား။
**********
တစ္ညေနခင္း ဆိုင္မွာလည္း အေရာင္းပါးသြားတုန္း အႏွီပုဂၢိဳလ္ၾကီး ဆိုင္းမဆင့္ ဘံုမဆင့္ ( လက္ဗလာ ခ်ည္းသက္သက္ ) နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ျပံဳးရယ္
ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာက သိသိသာသာေတာ့ ညွိဳးငယ္ေနတယ္။
" ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ပိတ္ေတာ့မယ္ဗ်ာ "
" ဗ်ာ...ဘာျဖစ္လို႔လည္း "
" အဆင္မေျပတာေလးေတြ ရွိတယ္ဗ်ာ "
" ေအာ္... "
" ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုင္ေလး ပိတ္လိုက္ရေပမဲ့ ဒီေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ ေရာက္ေနဦးမွာပါဗ်ာ "
**********
အခုဆို သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ ၾကာေနျပီပဲ။ သူ႔လို ဆိုင္ေပါက္ေစ့လိုက္ျပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္သတဲ့ သူမရွိေတာ့လို႔ ေစ်းတန္းေလးထဲမွာ တစ္ခုခု
ေတာ့ လိုအပ္ေနတာ အမွန္ပဲေလ။ ေစ်းတန္းထဲက လူေတြလည္း ဟိုတစ္စု ဒီတစ္စုနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာေနခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ဆိုင္ေလး ပိတ္ထားေပမယ့္ သူနဲ႔
ေတြ႔တဲ့ အခါတိုင္း ဘယ္ေတာ့ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္မွာလဲ။ ေစ်းတန္းေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ သူလည္း ဆိုင္ေလးကို ပိတ္ခဲ့ရေပမယ့္ သူ သံေယာဇဥ္ရွိေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကိုေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ေရာက္ျမဲေရာက္ေနတုန္း၊ အရင္ကလိုပဲ ျပံဳးရယ္ျပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေလးေတြ လိုက္ေျပာေနတာကို ေတြ႔ရေတာ့လည္း ေက်နပ္ခဲ့ရေသးတယ္။
**********
တစ္ေန႔ ... သူ ကၽြန္ေတာ္ဆီ ေပါက္ခ် ( လမ္းေလွ်ာက္ ) လာျပီး စကားေတြေတာ္ေတာ္ေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။
" ဆိုင္ျပန္ဖြင့္ပါလားဗ်ာ "
" ေတာ္ပါျပီဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္ ဒီဆိုင္ေလးကို ဝါသနာပါလြန္းလို႔ သာ ဖြင့္ခဲ့ရတာ၊ အခုလို ဆိုင္ပိတ္ဖို႔ အထိ ျပႆနာေလးေတြ ရွိလာေတာ့ အိမ္သူသက္ထားကလည္း
မဖြင့္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး "
" ေအာ္. ဒါဆိုဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ဝယ္ထားတာရွိတယ္။ဆိုင္ကလည္း အသစ္ဆိုေတာ့ ဘာမွ မတင္ရေသးဘူး။ ေစ်းေရာင္းခ်င္တဲ့ စိတ္ကို ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ေနရင္ အဲဒီမွာ လုပ္ေပးပါလား (အရည္အခ်င္း ကို သိလို႔ ) "
" ကၽြန္ေတာ္က အဲလို ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးလည္း မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်။ "
" ဗ်ာ ( ေျပာမိတာ မွားျပီထင္တယ္ ) "
" ဟုတ္တယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား ၾကားဘူးမွာေပါ့ ။ လူေျပာမသန္ လူသန္မေျပာဆိုတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က အလုပ္ မလုပ္ပဲ ေျပာရံု ေျပာေနတာေလာက္ကို သေဘာမက်ဘူးဗ်.
သူမ်ားကို အျပစ္ ထိုင္တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ။ ရြာမွာ အရက္သမားက ရြာသူႀကီးကို ထိုင္ဆဲ ေနသလိုမ်ိဳးေပါ့ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ "
" လုပ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္က တစ္ကယ္ လုပ္ေနရင္ အဲဒီလူက သူမ်ားကို အျပစ္ မတင္တတ္ေတာ့ဘူး။ဘုန္းႀကီးေတြ တရားေဟာသလိုဆိုရင္ သီလ မလံုတဲ့ လူေတြ က သီလ အေၾကာင္း ေဟာ မွာ သိပ္ေၾကာက္ ၾကတာ "
" ဟုတ္ကဲ့ ( သြားျပီ..တရားေတြ ေဟာေတာ့မယ္ ထင္တယ္ ) "
" သူ႔ေနရာမွာ ငါသာ ဆိုတဲ့ အေတြးေလးဝင္ေပးရင္ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ ( ဆိုင္လား မဆိုင္လား မသိဘူး။ ၾကားဘူးတာေတြ ေျပာေပးရတာပဲ )
" အင္း... ကၽြန္ေတာ္ လည္း မၾကာခင္မွာ ရြာျပန္ေတာ့မယ္ "
" ေအာ္ "
" ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဘူးတာေလး ေျပာျပမယ္ "
" ဟုတ္..ေျပာပါ ( တားလို႔လည္း ရမွာမွ မဟုတ္ေတာ့တာ ) "
" ကၽြန္ျဖစ္ ရမွာကုိ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ မခံစားရတဲ့ လူေတြဟာ ကၽြန္ပဲ ျဖစ္ထုိက္တယ္လို႔ ... (အမည္မသိ) စာဆို တစ္ဦးက ေျပာဘူးတယ္ဗ် "
" ေအာ္ "
" ဓမၼက အဓမၼကို ေအာင္ႏိုင္ၿမဲ ျဖစ္သည္ ... ဓမၼ အစစ္ ျဖစ္ဖို႕ေတာ့ လိုပါသည္လို႔လည္း ဖတ္ဘူးတယ္ "
" ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ... အကိုက စာေတာ္ေတာ္ ဖတ္တာပဲ "
" စာကေတာ့ ေတြ႕တာ အကုန္ဖတ္တယ္။ ရသေလာက္ ပညာယူရတာေပါ့။ ဘယ္ေနရာက မဆို ပညာရတယ္ေလ .. "
" ဟုတ္ကဲ့ "
" ကဲဗ်ာ ..စကားလည္း ေကာင္းေနလိုက္တာ။ ခင္ဗ်ားလည္း ဆိုင္ထိုင္လိုက္ဦး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ကဲ့၊ ေကာင္းပါျပီဗ်ာ "
ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာျပီး ထထြက္သြားတဲ့ ထိုပုဂိၢဳလ္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ...
**********
အကိုၾကီး ကိုစိုးထက္က ကိုကလိုေစးထူး ဘေလာ့မွာ ေရးသလိုေလး ေရးေပးပါဆိုလို႔ သူနဲ႔ ေျပာခဲ့တာေလးေတြကို အမွတ္တရ အျဖစ္ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။
မည္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ် ရည္ရြယ္ ေရးသားထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ ပို႔ကိုလည္း ကိုကလိုေစးထူး ရဲ႔ အိုင္ဒီယာအတိုင္း ကူးခ်ပါသည္။
Puzzles
(1)
What's the next letter in the sequence: P O I U Y T R E W ?
Answer
(2)
What occurs twice in a lifetime, but once in a year, twice in a week but never in a day?
Answer
(3)
What's the next letter in the series: O T T F F S S E
Answer
(4)
How can you throw a ball so it will reverse direction and return to you without the ball bouncing against or touching any solid object?
Answer
(5)
What common mechanized transports in New York City (120,000 of them) carry 3 times as many passengers daily as all the cities subways, trains, buses, cars, and taxis combined?
Answer
(6)
Can you arrange these letters into one long word: d o o r n o n e g w l
Answer
(7)
Which came first: the chicken or the egg?
Answer
(8)
John is standing behind Mary, and Mary is standing behind John. How is this possible?
Answer
What's the next letter in the sequence: P O I U Y T R E W ?
Answer
(2)
What occurs twice in a lifetime, but once in a year, twice in a week but never in a day?
Answer
(3)
What's the next letter in the series: O T T F F S S E
Answer
(4)
How can you throw a ball so it will reverse direction and return to you without the ball bouncing against or touching any solid object?
Answer
(5)
What common mechanized transports in New York City (120,000 of them) carry 3 times as many passengers daily as all the cities subways, trains, buses, cars, and taxis combined?
Answer
(6)
Can you arrange these letters into one long word: d o o r n o n e g w l
Answer
(7)
Which came first: the chicken or the egg?
Answer
(8)
John is standing behind Mary, and Mary is standing behind John. How is this possible?
Answer
Blogger Gathering ( Moscow )
ဒီပံုေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ အာလံုးရဲ႔ အမွတ္တရေလးေတြကို စုေပါင္းေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဓမၼစႀကၤာတရားေတာ္ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေနစဥ္
ေဆြးေႏြးပြဲႏွင့္ အမွတ္တရ ခရီး
ဇူလိုင္လ ၁၆ ရက္ေန႔ ၊ ေမာ္စကိုၿမိဳ႕ MSU ( Moscow State University ) ေက်ာင္း ေက်ာင္းသားေဆာင္မွာ အမွတ္တရ ဆံုေတ႔ြျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။(ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့
အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မပါဝင္ခဲ့ရပါ )။အဲဒီ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အႀကံေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက ၿပီး ၊ ၂၀၀၈ ၊ ဧၿပီလ ၄ ရက္ ( သႀကၤန္အက်ေန႔ ) ကအၾကမ္းဖ်င္း ရည္ရြယ္ထားခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ Website တစ္ခုလုပ္မယ့္ ကိစၥကို အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္ ။ Website မွာပါမယ့္ က႑ေတြမွာ တာ၀န္ယူႏိုင္ၾကမယ့္ အပိုင္းေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေန႔ ( ၁၇ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၀၈ ေန႔ )ဟာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အားေလ်ာ္စြာ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုဟာ MSU ေက်ာင္း ဘုရားခန္းမွာ ဓမၼစႀကၤာ တရားေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကၿပီး အခုလို ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအပါင္း ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း (သုခိေနာ၀) ၊
စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း (ေခမိေနာ၀) အေပါင္း ႏွင့္ျပည့္စံုၿပီး ေဘးရန္အေပါင္း က ကင္းေ၀းပါေစ ေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ေန႔လည္ခင္းမွာ ေတာ့ အမွတ္တရ ခရီးအျဖစ္ ( Коломенский Парк) ပန္းၿခံနဲ႔ ဟိုခ်ီမင္း ရင္ျပင္တို႔ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္ ။
ေတြ႔ဆံုပြဲေလးကို ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားအားလံုး သိရွိေစဖို႔ ၀မ္းသာစရာ သတင္းေကာင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲလို ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာရွိၾကတဲ့ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစ လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စု က ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။ Blogger မ်ားအားလံုးနဲ႔ Blog စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ …….
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခု အမွတ္တရဓာတ္ပံုေလးမွာ မပါခဲ့ ပါဘူး။ ကိုရင္ညိမ္းေပါ့။ ရုပ္ေခ်ာတဲ့ သူေတြ ဓာတ္ပံုမရိုက္ရဘူးဆိုေတာ့ အားလံုးကလည္း ဟုတ္တယ္ဆိုျပီး ေထာက္ခံၾကတာနဲ႔ သနားညွာတာစြာနဲ႔ ဝင္မပါလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ဟင့္ေလး ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ ( ဟားဗတ္ခ်စ္သူ ကိုရီးယားကားမွာ ပါတယ္ )
အေၾကာင္းအမိ်ဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မပါဝင္ခဲ့ရပါ )။အဲဒီ ေတြ႔ဆံုပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ အႀကံေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက ၿပီး ၊ ၂၀၀၈ ၊ ဧၿပီလ ၄ ရက္ ( သႀကၤန္အက်ေန႔ ) ကအၾကမ္းဖ်င္း ရည္ရြယ္ထားခဲ့တဲ့ အမွတ္တရ Website တစ္ခုလုပ္မယ့္ ကိစၥကို အတည္ျပဳခဲ့ၾကပါတယ္ ။ Website မွာပါမယ့္ က႑ေတြမွာ တာ၀န္ယူႏိုင္ၾကမယ့္ အပိုင္းေတြကိုလည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ေန႔ ( ၁၇ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၀၈ ေန႔ )ဟာ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ ျဖစ္တဲ့အားေလ်ာ္စြာ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စုဟာ MSU ေက်ာင္း ဘုရားခန္းမွာ ဓမၼစႀကၤာ တရားေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကၿပီး အခုလို ေန႔ထူးေန႔ျမတ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအပါင္း ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္း (သုခိေနာ၀) ၊
စိတ္၏ ခ်မ္းသာျခင္း (ေခမိေနာ၀) အေပါင္း ႏွင့္ျပည့္စံုၿပီး ေဘးရန္အေပါင္း က ကင္းေ၀းပါေစ ေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ေန႔လည္ခင္းမွာ ေတာ့ အမွတ္တရ ခရီးအျဖစ္ ( Коломенский Парк) ပန္းၿခံနဲ႔ ဟိုခ်ီမင္း ရင္ျပင္တို႔ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ ခဲ့ၾကပါတယ္ ။
ေတြ႔ဆံုပြဲေလးကို ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားအားလံုး သိရွိေစဖို႔ ၀မ္းသာစရာ သတင္းေကာင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ေတြ႔ဆံုပြဲလို ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွာရွိၾကတဲ့ Blogger ညီ ၊ အစ္ကို ၊ ေမာင္ ၊ ႏွမ မ်ားလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစ လို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း Blogger တစ္စု က ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ ။ Blogger မ်ားအားလံုးနဲ႔ Blog စာဖတ္သူမ်ားအားလံုး ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ …….
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အခု အမွတ္တရဓာတ္ပံုေလးမွာ မပါခဲ့ ပါဘူး။ ကိုရင္ညိမ္းေပါ့။ ရုပ္ေခ်ာတဲ့ သူေတြ ဓာတ္ပံုမရိုက္ရဘူးဆိုေတာ့ အားလံုးကလည္း ဟုတ္တယ္ဆိုျပီး ေထာက္ခံၾကတာနဲ႔ သနားညွာတာစြာနဲ႔ ဝင္မပါလိုက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုအရမ္းေတြ႔ခ်င္ေနတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ ဟင့္ေလး ေပးလိုက္ပါ့မယ္။ ( ဟားဗတ္ခ်စ္သူ ကိုရီးယားကားမွာ ပါတယ္ )
ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ့ဂါမ်ား
ကိုရင္ညိန္း
လြမ္းလုင္
တင့္ထူးေရႊ
နတ္သွ်င္ေနာင္
အိပ္မက္နက္
ေမာင္ေကာင္းေအာင္
မွ်ားျပာ
ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္
လင္းထြန္း
လြမ္းသုခ
ရတ္မြန္
ေနခ်ိဳေအး
ဝႆန္ဦး
ေမာင္ႏိုင္
မီးျပတုိက္
ဇြတ္ဆိုးေလး
4Ever
ထိေပ့သွ်င္
ကိုစြမ္း
ကိုေအာင္
ညိမ္းညိဳ
ၿဖိဳးငယ္
ေအာင္ဦး
နန္းထိုက္၀င္း
မင္းေ၀
တင္ႏြယ္ေမာင္
သုခရိပ္
မင္းက်န္စစ္
အလြမ္းေရာင္
ေစာမ႑ိဳင္
အညာသားေလး
ေမာင္ငယ္
ေမာင္သုည
လြမ္းေစ (ျမန္မာျပည္)
ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ့ အားလံုးမပါဝင္ႏိုင္ၾကပါ။
ကိုရင္ညိန္း
လြမ္းလုင္
တင့္ထူးေရႊ
နတ္သွ်င္ေနာင္
အိပ္မက္နက္
ေမာင္ေကာင္းေအာင္
မွ်ားျပာ
ေရႊေရာင္ေကာင္းကင္
လင္းထြန္း
လြမ္းသုခ
ရတ္မြန္
ေနခ်ိဳေအး
ဝႆန္ဦး
ေမာင္ႏိုင္
မီးျပတုိက္
ဇြတ္ဆိုးေလး
4Ever
ထိေပ့သွ်င္
ကိုစြမ္း
ကိုေအာင္
ညိမ္းညိဳ
ၿဖိဳးငယ္
ေအာင္ဦး
နန္းထိုက္၀င္း
မင္းေ၀
တင္ႏြယ္ေမာင္
သုခရိပ္
မင္းက်န္စစ္
အလြမ္းေရာင္
ေစာမ႑ိဳင္
အညာသားေလး
ေမာင္ငယ္
ေမာင္သုည
လြမ္းေစ (ျမန္မာျပည္)
ဓာတ္ပံုထဲမွာေတာ့ အားလံုးမပါဝင္ႏိုင္ၾကပါ။
သူ နဲ႔ သူမ
သူ
ဘဝကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ျဖတ္သန္းတယ္။ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြ ၾကံဳလာရတိုင္း အျမန္ဆံုး ေမ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး ေနတတ္တယ္။ သူ႔မွာ မာနေတြ ၊
အတၱေတြ ၊ ပကာသနေတြမရွိဘူး။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္တယ္ ။ အခ်ိန္တိုင္း သူ႕ကို ေတြ႔လိုက္ရင္ ျပံဳးရယ္ေနတာပဲေတြ႔ရတတ္တယ္။
သူမ
အေနအထိုင္ေအးေဆးတယ္။ မိန္းကေလးပီသတယ္ ။ သူတစ္ပါးကိုအရမ္း ကူညီတတ္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြအေပၚမွာ အရမ္းသံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္ ။
သူမ ခ်စ္တဲ့သူေတြကို အရမ္းအေလးထား ဂရုစိုက္သလို သူမကိုလည္း ျပန္ျပီးဂရုစိုက္တာေလးေတြလိုခ်င္တယ္။ သူမခ်စ္တဲ့သူ တစ္ဦးဦးက သူမကို စိတ္ထိခိုက္စရာ၊ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုခု ေျပာလိုက္တယ္ဆို အရမ္းခံစားေနတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ မာနရွိတယ္။
သူနဲ႔သူမ...မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူ က သူမကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားတယ္။ သူမ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို နားေထာင္ေပးတယ္။ သူကလည္း သူ႕ဘဝအေၾကာင္းေတြ အားလံုး သူမကို ေျပာျပတတ္သလို သူမကလည္း ရင္ဖြင့္စရာရွိရင္ သူ႔ကို ေျပာျပေနတတ္ခဲ့တယ္။တစ္စ တစ္စနဲ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္
ရင္ထဲမွာ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ ၾကိဳးေလးေတြကို မသိမသာ ယက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ( ၁၄ ) ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ကန္ေတာ္ၾကီး
ပန္းျခံထဲမွာ စုံၾကမယ္ဆိုလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္ ။က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ခ်စ္သူေတြကိုယ္စီနဲ႔မို႔ တဝါးဝါး
တဟားဟားနဲ႔ ရယ္တဲ့သူကရယ္၊ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ တြတ္ထိုးေနတဲ့ အတြဲက တြတ္ထိုး။တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္သူမရွိေသးတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းစၾကနဲ႔မို႔ သူတို႔
သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေလးက ေပ်ာ္စရာကမာၻေလးတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ခဏေနေတာ့ အတြဲကိုယ္စီ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ေနရာေတြကို ခ်ီတက္သြားၾကတာေၾကာင့္
သူနဲ႔သူမပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး က်န္ေနခဲ့ၾကတယ္။
(သူ) - နင္ အားမက်ဘူးလား။ အတြဲကိုယ္စီနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနလိုက္ၾကတာ။
(သူမ) - အမယ္ .. ငါ့ကိုလာမေမးပါနဲ႔။ နင့္ေမးခြန္းကို နင့္ဘာသာပဲ ျပန္ေျဖပါဦး။
(သူ) - ဟားဟ . ငါက မလိုခ်င္လို႔ မထားတာ။ သေဘာေပါက္။ နင့္လို ထားခ်င္ရက္နဲ႔ မထားႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။
(သူမ) - ငါလည္း အပူအပင္ေတြ မရွာခ်င္လို႔ကို မထားတာ။ နင္သိပါတယ္။ ဆံပင္ေလးတစ္ခ်က္ ရမ္းလိုက္ရင္ ျပိဳဆင္းသြားတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးဆိုတာ။
(သူ) - ေခါင္းမွ မေလွ်ာ္ပဲ။
(သူမ ) - နင္ေနာ္..နင့္လို အရပ္က ဝိုင္းျပီး ေရခ်ိဳးေပးမွ ခ်ိဳးတဲ့သူမ်ား မွတ္ေနလား။
......................
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စေနရင္းကေန သူက သူဖတ္ဘူးတဲ့ တယ္လီပသီ( telepathy ) ဆိုတာ ယံုၾကည္သင့္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဆိုက္ကိုနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ လိုဘမျပည့္တာေတြ၊ ႏူရိုးဆစ္ေရာဂါအေၾကာင္းေတြ သူမကိုေျပာျပ၊ သူမကလည္း အခု ဘယ္သင္တန္းေတြ တက္ျပီးလို႔ ဘယ္သင္တန္း ထပ္တက္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ သူမ ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသား ရီေဝယံ ဖုန္းနံပတ္က ဘယ္ေလာက္ဆိုတာေတြ ေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾက
တယ္။
(သူ) - နင္က အခုလို အနီးကပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ ခ်စ္စရာေလးပဲဟ။
(သူမ) - ဟင္..ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။
(သူ) - အေကာင္းေျပာတာပါ။ နင္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ေနာက္ေန႔ ငါ့ကို မုန္႔လိုက္ေကၽြး။ ( ဟီးဟီး )
(သူမ ) - ေတာ္ျပီ..နင့္ကို မေခၚေတာ့ဘူး။
.......................
အဲညက သူဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ သူမနဲ႔ ဒီေန႔လိုမ်ိဳး အနီးကပ္ စကားေတြအၾကာၾကီးမေျပာဘူးလို႔ထင္တယ္။အိပ္မရတာနဲ႔ သူမဆီ ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္တယ္။
.......................
(သူ) - ဟဲလို ... နင္လား ၊
(သူမ) - နင္မဟုတ္ဘူး ... ငါ ။
(သူ) - အိပ္မရလို႔ နင့္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ ၊ ျပီးေတာ့ နင့္ကိုလည္း အရမ္းသတိရေနလို႔ဟ။ ငါေျပာတဲ့ တယ္လီပသီအရဆို နင္လည္း င့ါကို သတိရေနမယ္
ထင္တယ္။
(သူမ) - ဟင္ ... ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။
.......................
အဲေန႔ညက သူ ...သူမကို ခ်စ္တယ္လို႔ propose လုပ္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကိုသူ အဲေလာက္ျမန္ျမန္ၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး။ေျပာျပီးမွ သူမစိတ္ဆိုးသြားျပီလား။
သူ႔ကို မေခၚေတာ့ဘူးလား ဆိုျပီး စိုးရိမ္လာျပန္ေရာ။ဘယ္လိုက ဘယ္လိုေျပာမိသြားတယ္မသိဘူး။ဒါေပမဲ့ ေျပာေတာ့ေျပာခ်လိုက္ျပီ။ ငါေျပာလိုက္တာ ေစာမ်ားေစာေန
မလား။ ေနာင္လည္း ေျပာမယ့္အတူတူေကာင္းပါတယ္ေလ။ ငါ့အခ်စ္ကို ဘယ္လို ထင္သြားမလဲ။ အေတြးေပါင္းမ်ားစြားနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ေမးခြန္းေတြထုတ္
တစ္ေယာက္တည္း ေျဖ(အေကာင္းဘက္ကိုေတြးျပီး) နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေမာတယ္။
.......................
သူမ တစ္ေယာက္လည္း သူ႔လိုပဲ ေတြးေနခဲ့မိတယ္။ သူ႔ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားလိုက္ရေတာ့ ထူပူသြားျပီး၊ ရွက္မိတယ္။ သူ႔ဆီက အဲဒီလို
စကားေျပာလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့မိဘူးေလ။ သူ...အဲလိုေျပာျဖစ္ေအာင္ သူမကပဲ အေနအထိုင္ မတတ္ခဲ့လို႔လား ဆိုျပီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးရင္း
သူနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ကို ေၾကာက္ေနမိခဲ့တယ္။
.......................
ေနာက္ေန႔သူဖုန္းဆက္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႔ ရိုးရာလက္သံုးစကားျဖစ္တဲ့ စဥ္းစားပါရေစဦးဆိုတ့ဲ စကားပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
.......................
မၾကာပါဘူး။ သူ တဂ်ီဂ်ီ တေဂ်ာင္ေဂ်ာင္နဲ႔ ေစ်းဆစ္လြန္းလို႔ ( သူမကလည္း ခ်စ္ေနျပီကိုး ) ၁ႏွစ္ ေနမွ အေျဖေပးမယ္ကေန ေနာက္၆လ အၾကာမွာပဲ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖျပန္ေပးခဲ့တယ္။အေျဖရတဲ့ ညမွာပဲ ဖုန္းအၾကာၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္းဘယ္တုန္းကတည္းက ေျပာမယ္ဆိုျပီး
ၾကိမ္းဝါးထားတယ္ မသိဘူး။ ဒီေန႔မွ အေျဖရတယ္။ ကေလး ၃ ေယာက္က ယူျပီးေနျပီ။သူမက မေျပာပါနဲ႔ဆိုတာကို မရေတာ့ဘူး။
"ငါတို႔ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဘယ္အရာမဆိုပြင့္လင္းၾကမယ္ေနာ္။ ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးရမယ္။
ေအာ္..ေနာက္ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္ ငါတို႔ေတြ လက္ထပ္ၾကမယ္ေနာ္။ ဒါမွ ေမြးလာတဲ့ သားသမီးေတြကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးႏိုင္မွာဟ။ ငါတို႔ လက္ထပ္တာ ၂၆ပဲထား။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္၂ ႏွစ္ျခားေမြးရင္ ငါတို႔ ၃၂ ႏွစ္မွ အငယ္ဆံုးေလး ေမြးမယ္။ ေနာက္ ၁၅ ႏွစ္ဆိုမွ အငယ္ဆံုးေလးက ၁၀တန္းေအာင္မွာဆိုေတာ့ ငါတို႔က
အသက္၅၀နားကပ္ေနျပီ။ သူတို႔ဘဝေတြ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ေပၚ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့အထိ ငါတို႔က လုပ္ေပးရမွာေလ။ အသက္ေတြၾကီးေနရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး"
သူေျပာခ်င္တာေတြပဲ ဇြတ္ေျပာသြားတယ္။ တစ္ဘက္က သူမ တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ရွက္လို႔ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနသလို၊ သူ႔ရဲ႔ အေလးထားမႈေလးေတြကိုလည္း သေဘာက်ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိရွာဘူး။
........................
သူတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ခ်စ္သူဘဝေလးက အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ သူကလည္း သူမကို အရမ္းဂရုစိုက္တယ္။ ၾကင္နာတယ္။ အဲဒီ ၾကင္နာယုယမႈေလး
ေတြ အေပၚမွာ သူမလည္း ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ သူ ခဏ ခဏ သူမကိုေျပာတယ္ မိန္းမဆိုတာ အားငယ္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ အားငယ္ရမယ္။ မွီခိုစရာရွိရင္ မွီခိုရမယ္။
ဝမ္းနည္းစရာ ရွိလာရင္လည္း မိန္းကေလးဆန္ဆန္ ငိုတတ္ရမယ္တဲ့။ သူက အဲလို မိန္းမဆန္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးမွ ၾကိဳက္တာတဲ့။ သူဘာျဖစ္လို႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ
သူမ သိတာေပါ့ ။ သူမမွာ မာနရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားကို အားမကိုးဘူး။ ဘာမဆို ၾကံ့ၾက့ံခိုင္ႏိုင္လို႔ေလ။ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ျပီးတဲ့
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမ ပိုပိုျပီး အားငယ္လာတယ္။ မွီခိုခ်င္လာတယ္။ ဝမ္းနည္းတတ္လာတယ္။ ဒါေတြဟာ သူေျပာတဲ့ မိန္းမဆန္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္တဲ့လား။ ေသခ်ာမသိေပမဲ့ သူမ ေျပာင္းလဲလာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
........................
သူမကေလ သူ႔ဆီကေန အခ်ိန္တိုင္း ဂရုစိုက္ေန ၾကင္နာေနတာေလးေတြကို လုိခ်င္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူက သူမကို ဂရုမစိုက္ပဲ ျပစ္ထားတယ္လို႔ ထင္ရင္ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတတ္ေရာ။ ျပီးေတာ့ သူမက အရမ္း စိုးရိမ္တတ္ေတာ့၊ သူ...ညေတြမအိပ္ပဲ ဂိမ္းေတြကစားေနတယ္လို႔ ေျပာလာရင္လည္း
သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္ရျပန္တယ္။ အဆိုးဆံုးက သူမခ်စ္တဲ့ သူ႔ကို အရမ္းသဝန္တိုတတ္ျခင္းပဲ။ ျပီးေတာ့ သူမအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ တစ္ခုက ေျပာျပီးသား စကားကို သူ အေလးမထားတတ္ျခင္းေလ။ အဲဒါေတြက သူ႔ စိတ္ထဲမွာ သူမကို ဘယ္ေနရာမွာထားတာလဲ၊ တစ္ကယ္ေရာ သူမဆိုတာ ရွိရဲ႔လားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ
ကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့...သူ႔ကို သူမ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ သူက လြဲျပီးရင္လည္း ဘယ္သူ႔ကို မွ ခ်စ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာလည္း သူမကို သူမ
အေသအခ်ာ သိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူမ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးရမွာေပါ့ေလ။
........................
သူလည္း သူမကို အရမ္းခ်စ္တာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူခ်စ္တဲ့ သူမကို သူဘာလုပ္လုပ္ ျပန္ျပန္ေျပာျပတတ္တယ္။ ဂိမ္းေတြကို ညလံုးေပါက္ကစားတာ၊ ေဆးလိပ္ကို
ျဖတ္လို႔မရေသးတာ၊ သူနဲ႔ ခင္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ စကားေျပာခဲ့တာေတြက အစ သူမကို ျပန္ေျပာျပတတ္ျပီး သူမ မၾကိဳက္ဘူးဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္မလုပ္ေတာ့
့ပါဘူး ဆိုျပီး ကတိေတြေပးမိျပန္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ ကတိအတိုင္းေတာ့ သူမေနခဲ့ပါဘူး ။ အဲဒါ သူမကို မခ်စ္လို႔ မဟုတ္သလို အေလးမထားလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒါက သူ႔ရဲ႔ အက်င့္အတိုင္း လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးေနလိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သလို ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ သူမအေပၚျဖစ္လို႔လည္း သူ႔စိတ္ရင္းအတိုင္း ဆက္ဆံမိခဲ့တာ။
အျခားသူေတြ အေပၚမွာေတာ့ သူ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတိုင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔မွာ အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါ သူ႔ကို အထင္ေသးတဲ့ သူ၊ ဆူပူတဲ့ သူ၊ မယံုၾကည္တဲ့ သူဆိုရင္ အဲဒီသူ ေရွ႕မွာ ပို အရြဲ႔တိုက္ ေနတတ္ျပီး၊ တစ္ဘက္ကေန အဲဒီလူ မသိေအာင္ ၾကိတ္ျပီး ၾကိဳးစားတတ္တာ။ သူ ငယ္ငယ္က စာမက်က္လို႔ မိဘေတြက ဆူတယ္၊ ေျပာတယ္၊ နာေအာင္တစ္မ်ိဳး၊ မခံခ်င္ေအာင္တစ္သြယ္ ေျပာရင္ စာမက်က္ပဲ အိပ္ပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထင္သလို မဟုတ္ပါလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး တစ္ခ်ိန္မွာ ဝင္လာေအာင္ မိဘေတြ အိပ္ျပီဆိုရင္ စာထက်က္တတ္တယ္။
.........................
သူမ ပိုပိုျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ သူ႔ဆီက ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကတိေပးတယ္ေနာ္လို႔ ေျပာခဲ့တုန္းက ၾကည္ႏူးရတာေလးေတြက ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာ
ေသးဘူး။ သူ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ ဖ်က္လိုက္တာပဲေလ။ ေဆးလိပ္ ျပန္ေသာက္ရင္ ေသာက္တယ္။ ဂိမ္းျပန္ကစားရင္ ကစားတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး
နဲ႔ စကားျပန္ေျပာရင္ ေျပာတယ္ ။ ၾကာေတာ့ သူမမွာ ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူး။
..........................
သူမဆီက သူ လံုးဝ ေမ်ာ္လင့္မထားတဲ့ စကားၾကားခဲ့ရတယ္။
( သူမ ) နင္.. ငါ့ကို တစ္ကယ္ေရာ ခ်စ္ခဲ့တာလား။
( သူ ) ဟာ...
သူ႔ ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ "ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ နင့္ဆီက အခုလို စကားမ်ိဳး ေျပာထြက္လာရတာလဲ။ ငါ့ အခ်စ္အေပၚမွာ ထားတဲ့ နင့္ရဲ႔ ယံုၾကည္မႈက အဲေလာက္ပဲလား ဟာ။ လူတစ္ေယာက္ဘဝမွာ တန္ဘိုးအရွိဆံုးက ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈပါ။ အခုေတာ့ သြားျပီေပါ့။ တစ္ျခားသူေတြမဟုတ္ပဲ
နင္ ကိုယ္တိုင္က ငါ့အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ျဖစ္ခဲ့လို႔ အခုလို ေမးလာတယ္ဆိုေတာ့..........သြားျပီေပါ့ ...............ငါ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြ အာလံုး ..............။
နင္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ငါျပန္ေျဖလို႔ ရပါတယ္။ နင့္ကို ငါတစ္ကယ္ပဲ ခ်စ္တာပါလို႔။"
ဒါေပမဲ့..........
သူမ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို သူ႔ဆီကေန ျပင္းထန္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္လာမယ္လို႔ သူမ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္။ "ေျပာလိုက္ပါလားဟာ နင့္ကို
ငါ အရမ္းခ်စ္တာပါလို႔၊ နင္ ဘာျဖစ္လို႔ ဆြံအေနရတာလဲ၊ တစ္ကယ္ပဲ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ခဲ့တာလား "
( သူ ) နင္...ဘာျဖစ္လို႔ အဲလို ေမးခြန္း ေမးရတာလဲ။
( သူမ ) မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ လက္တဲြမယ့္ ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို တစ္ကယ္ခ်စ္ရဲ႔လား၊ ဘယ္ေလာက္ အေလးထားလဲဆိုတာ အေရးၾကီးတယ္ေလ။
ျပီးေတာ့ တစ္ကယ္မခ်စ္ပဲ နဲ႔ သိကၡာတရားေၾကာင့္၊ ေစာင့္စည္းရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ ဟန္ေဆာင္ျပီး လက္တဲြသြားမယ့္ အခ်စ္မ်ိဳးကို အရမ္းမုန္းလို႔ ေမးလိုက္တာပါ။
( သူ ) ေအာ္....
.......................
" ေမေမ "
" ေအာ္ .. သား ေက်ာင္းက ျပန္လာျပီလား။ အကၤ်ီအဝတ္အစားလဲ၊ ျပီးရင္ ဒီေန႔ဘာေတြ သင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမေမ့ကို ေျပာျပေနာ္ "
အခ်ိန္ကာလေတြ ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔ အမွ် အရာအားလံုးလည္း ေျပာင္းလဲသြားၾကတာပါပဲ။ သူမတစ္ေယာက္လည္း အခုဆို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးရယ္၊
သူမအေပၚမွာ ဂရုစိုက္ျပီး၊ အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ့ လက္တဲြေဖာ္တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ေနပါျပီ။
.......................
ကန္ေတာ္ၾကီးပန္းျခံရဲ႔ တစ္ေနရာမွာေတာ့ တည္ျငိမ္ျပီး ရင့္က်က္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာထိုင္ျပီး ျပာလဲ့ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့
တယ္။
" တခဏတာ တိမ္မဲေတြ ဖံုးလြမ္းေနလို႔
ျပာလဲ့ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႔
အလွကို..... မေတြ႔ရေပမဲ့.....
ထာဝရအတြက္ေတာ့ ဖုံးကြယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။
အမွန္တရားတစ္ခုကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္
အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ ေစာင့္ေပးပါ။
အမွန္တရားကို သိလာတဲ့ တစ္ေန႔
မင္း... ေနာင္တရမွာ ဆိုးလို႔ပါ။
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ေပါ့ "
ဘဝကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလး ျဖတ္သန္းတယ္။ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြ ၾကံဳလာရတိုင္း အျမန္ဆံုး ေမ့ပစ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားျပီး ေနတတ္တယ္။ သူ႔မွာ မာနေတြ ၊
အတၱေတြ ၊ ပကာသနေတြမရွိဘူး။ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္တယ္ ။ အခ်ိန္တိုင္း သူ႕ကို ေတြ႔လိုက္ရင္ ျပံဳးရယ္ေနတာပဲေတြ႔ရတတ္တယ္။
သူမ
အေနအထိုင္ေအးေဆးတယ္။ မိန္းကေလးပီသတယ္ ။ သူတစ္ပါးကိုအရမ္း ကူညီတတ္တယ္ ။ သူငယ္ခ်င္း မိဘေတြအေပၚမွာ အရမ္းသံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္ ။
သူမ ခ်စ္တဲ့သူေတြကို အရမ္းအေလးထား ဂရုစိုက္သလို သူမကိုလည္း ျပန္ျပီးဂရုစိုက္တာေလးေတြလိုခ်င္တယ္။ သူမခ်စ္တဲ့သူ တစ္ဦးဦးက သူမကို စိတ္ထိခိုက္စရာ၊ စိတ္မေကာင္းစရာတစ္ခုခု ေျပာလိုက္တယ္ဆို အရမ္းခံစားေနတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ မာနရွိတယ္။
သူနဲ႔သူမ...မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူ က သူမကို ေပ်ာ္ေအာင္ထားတယ္။ သူမ ခံစားခ်က္ေလးေတြကို နားေထာင္ေပးတယ္။ သူကလည္း သူ႕ဘဝအေၾကာင္းေတြ အားလံုး သူမကို ေျပာျပတတ္သလို သူမကလည္း ရင္ဖြင့္စရာရွိရင္ သူ႔ကို ေျပာျပေနတတ္ခဲ့တယ္။တစ္စ တစ္စနဲ႔ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္
ရင္ထဲမွာ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ ၾကိဳးေလးေတြကို မသိမသာ ယက္လုပ္ေနၾကတယ္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ( ၁၄ ) ခ်စ္သူမ်ားေန႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုး ကန္ေတာ္ၾကီး
ပန္းျခံထဲမွာ စုံၾကမယ္ဆိုလို႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္ ။က်န္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးက ခ်စ္သူေတြကိုယ္စီနဲ႔မို႔ တဝါးဝါး
တဟားဟားနဲ႔ ရယ္တဲ့သူကရယ္၊ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႔ တြတ္ထိုးေနတဲ့ အတြဲက တြတ္ထိုး။တစ္ခါတစ္ခါ ခ်စ္သူမရွိေသးတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ဝိုင္းစၾကနဲ႔မို႔ သူတို႔
သူငယ္ခ်င္းအုပ္စုေလးက ေပ်ာ္စရာကမာၻေလးတစ္ခုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ခဏေနေတာ့ အတြဲကိုယ္စီ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ေနရာေတြကို ခ်ီတက္သြားၾကတာေၾကာင့္
သူနဲ႔သူမပဲ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ေလး က်န္ေနခဲ့ၾကတယ္။
(သူ) - နင္ အားမက်ဘူးလား။ အတြဲကိုယ္စီနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနလိုက္ၾကတာ။
(သူမ) - အမယ္ .. ငါ့ကိုလာမေမးပါနဲ႔။ နင့္ေမးခြန္းကို နင့္ဘာသာပဲ ျပန္ေျဖပါဦး။
(သူ) - ဟားဟ . ငါက မလိုခ်င္လို႔ မထားတာ။ သေဘာေပါက္။ နင့္လို ထားခ်င္ရက္နဲ႔ မထားႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။
(သူမ) - ငါလည္း အပူအပင္ေတြ မရွာခ်င္လို႔ကို မထားတာ။ နင္သိပါတယ္။ ဆံပင္ေလးတစ္ခ်က္ ရမ္းလိုက္ရင္ ျပိဳဆင္းသြားတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးဆိုတာ။
(သူ) - ေခါင္းမွ မေလွ်ာ္ပဲ။
(သူမ ) - နင္ေနာ္..နင့္လို အရပ္က ဝိုင္းျပီး ေရခ်ိဳးေပးမွ ခ်ိဳးတဲ့သူမ်ား မွတ္ေနလား။
......................
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စေနရင္းကေန သူက သူဖတ္ဘူးတဲ့ တယ္လီပသီ( telepathy ) ဆိုတာ ယံုၾကည္သင့္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး၊ ဆိုက္ကိုနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ လိုဘမျပည့္တာေတြ၊ ႏူရိုးဆစ္ေရာဂါအေၾကာင္းေတြ သူမကိုေျပာျပ၊ သူမကလည္း အခု ဘယ္သင္တန္းေတြ တက္ျပီးလို႔ ဘယ္သင္တန္း ထပ္တက္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့ အေၾကာင္း၊ သူမ ၾကိဳက္တဲ့ မင္းသား ရီေဝယံ ဖုန္းနံပတ္က ဘယ္ေလာက္ဆိုတာေတြ ေျပာရင္း အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းရင္းနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္အလာကို ေစာင့္ေနၾက
တယ္။
(သူ) - နင္က အခုလို အနီးကပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေတာ့ ခ်စ္စရာေလးပဲဟ။
(သူမ) - ဟင္..ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။
(သူ) - အေကာင္းေျပာတာပါ။ နင္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ေနာ္။ ေနာက္ေန႔ ငါ့ကို မုန္႔လိုက္ေကၽြး။ ( ဟီးဟီး )
(သူမ ) - ေတာ္ျပီ..နင့္ကို မေခၚေတာ့ဘူး။
.......................
အဲညက သူဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ သူမနဲ႔ ဒီေန႔လိုမ်ိဳး အနီးကပ္ စကားေတြအၾကာၾကီးမေျပာဘူးလို႔ထင္တယ္။အိပ္မရတာနဲ႔ သူမဆီ ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္တယ္။
.......................
(သူ) - ဟဲလို ... နင္လား ၊
(သူမ) - နင္မဟုတ္ဘူး ... ငါ ။
(သူ) - အိပ္မရလို႔ နင့္ဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ ၊ ျပီးေတာ့ နင့္ကိုလည္း အရမ္းသတိရေနလို႔ဟ။ ငါေျပာတဲ့ တယ္လီပသီအရဆို နင္လည္း င့ါကို သတိရေနမယ္
ထင္တယ္။
(သူမ) - ဟင္ ... ဘာမွလည္း မဆိုင္ဘူး။
.......................
အဲေန႔ညက သူ ...သူမကို ခ်စ္တယ္လို႔ propose လုပ္ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကိုသူ အဲေလာက္ျမန္ျမန္ၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့မယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး။ေျပာျပီးမွ သူမစိတ္ဆိုးသြားျပီလား။
သူ႔ကို မေခၚေတာ့ဘူးလား ဆိုျပီး စိုးရိမ္လာျပန္ေရာ။ဘယ္လိုက ဘယ္လိုေျပာမိသြားတယ္မသိဘူး။ဒါေပမဲ့ ေျပာေတာ့ေျပာခ်လိုက္ျပီ။ ငါေျပာလိုက္တာ ေစာမ်ားေစာေန
မလား။ ေနာင္လည္း ေျပာမယ့္အတူတူေကာင္းပါတယ္ေလ။ ငါ့အခ်စ္ကို ဘယ္လို ထင္သြားမလဲ။ အေတြးေပါင္းမ်ားစြားနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ေမးခြန္းေတြထုတ္
တစ္ေယာက္တည္း ေျဖ(အေကာင္းဘက္ကိုေတြးျပီး) နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ေမာတယ္။
.......................
သူမ တစ္ေယာက္လည္း သူ႔လိုပဲ ေတြးေနခဲ့မိတယ္။ သူ႔ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားၾကားလိုက္ရေတာ့ ထူပူသြားျပီး၊ ရွက္မိတယ္။ သူ႔ဆီက အဲဒီလို
စကားေျပာလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့မိဘူးေလ။ သူ...အဲလိုေျပာျဖစ္ေအာင္ သူမကပဲ အေနအထိုင္ မတတ္ခဲ့လို႔လား ဆိုျပီးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးရင္း
သူနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ကို ေၾကာက္ေနမိခဲ့တယ္။
.......................
ေနာက္ေန႔သူဖုန္းဆက္ေတာ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႔ ရိုးရာလက္သံုးစကားျဖစ္တဲ့ စဥ္းစားပါရေစဦးဆိုတ့ဲ စကားပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္။
.......................
မၾကာပါဘူး။ သူ တဂ်ီဂ်ီ တေဂ်ာင္ေဂ်ာင္နဲ႔ ေစ်းဆစ္လြန္းလို႔ ( သူမကလည္း ခ်စ္ေနျပီကိုး ) ၁ႏွစ္ ေနမွ အေျဖေပးမယ္ကေန ေနာက္၆လ အၾကာမွာပဲ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖျပန္ေပးခဲ့တယ္။အေျဖရတဲ့ ညမွာပဲ ဖုန္းအၾကာၾကီးေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ သူဆိုတဲ့ေကာင္ကလည္းဘယ္တုန္းကတည္းက ေျပာမယ္ဆိုျပီး
ၾကိမ္းဝါးထားတယ္ မသိဘူး။ ဒီေန႔မွ အေျဖရတယ္။ ကေလး ၃ ေယာက္က ယူျပီးေနျပီ။သူမက မေျပာပါနဲ႔ဆိုတာကို မရေတာ့ဘူး။
"ငါတို႔ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဘယ္အရာမဆိုပြင့္လင္းၾကမယ္ေနာ္။ ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးရမယ္။
ေအာ္..ေနာက္ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္ ငါတို႔ေတြ လက္ထပ္ၾကမယ္ေနာ္။ ဒါမွ ေမြးလာတဲ့ သားသမီးေတြကို ေကာင္းေကာင္းျပဳစုေပးႏိုင္မွာဟ။ ငါတို႔ လက္ထပ္တာ ၂၆ပဲထား။
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္၂ ႏွစ္ျခားေမြးရင္ ငါတို႔ ၃၂ ႏွစ္မွ အငယ္ဆံုးေလး ေမြးမယ္။ ေနာက္ ၁၅ ႏွစ္ဆိုမွ အငယ္ဆံုးေလးက ၁၀တန္းေအာင္မွာဆိုေတာ့ ငါတို႔က
အသက္၅၀နားကပ္ေနျပီ။ သူတို႔ဘဝေတြ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ေပၚ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့အထိ ငါတို႔က လုပ္ေပးရမွာေလ။ အသက္ေတြၾကီးေနရင္ မေကာင္းေတာ့ဘူး"
သူေျပာခ်င္တာေတြပဲ ဇြတ္ေျပာသြားတယ္။ တစ္ဘက္က သူမ တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ရွက္လို႔ မ်က္ႏွာေလးနီရဲေနသလို၊ သူ႔ရဲ႔ အေလးထားမႈေလးေတြကိုလည္း သေဘာက်ေနတယ္ဆိုတာေတာင္ မသိရွာဘူး။
........................
သူတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ ခ်စ္သူဘဝေလးက အရမ္းကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။ သူကလည္း သူမကို အရမ္းဂရုစိုက္တယ္။ ၾကင္နာတယ္။ အဲဒီ ၾကင္နာယုယမႈေလး
ေတြ အေပၚမွာ သူမလည္း ေက်နပ္ခဲ့တယ္။ သူ ခဏ ခဏ သူမကိုေျပာတယ္ မိန္းမဆိုတာ အားငယ္သင့္တဲ့ ေနရာမွာ အားငယ္ရမယ္။ မွီခိုစရာရွိရင္ မွီခိုရမယ္။
ဝမ္းနည္းစရာ ရွိလာရင္လည္း မိန္းကေလးဆန္ဆန္ ငိုတတ္ရမယ္တဲ့။ သူက အဲလို မိန္းမဆန္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ိဳးမွ ၾကိဳက္တာတဲ့။ သူဘာျဖစ္လို႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ
သူမ သိတာေပါ့ ။ သူမမွာ မာနရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ သူမ်ားကို အားမကိုးဘူး။ ဘာမဆို ၾကံ့ၾက့ံခိုင္ႏိုင္လို႔ေလ။ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ျပီးတဲ့
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူမ ပိုပိုျပီး အားငယ္လာတယ္။ မွီခိုခ်င္လာတယ္။ ဝမ္းနည္းတတ္လာတယ္။ ဒါေတြဟာ သူေျပာတဲ့ မိန္းမဆန္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္တဲ့လား။ ေသခ်ာမသိေပမဲ့ သူမ ေျပာင္းလဲလာတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
........................
သူမကေလ သူ႔ဆီကေန အခ်ိန္တိုင္း ဂရုစိုက္ေန ၾကင္နာေနတာေလးေတြကို လုိခ်င္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူက သူမကို ဂရုမစိုက္ပဲ ျပစ္ထားတယ္လို႔ ထင္ရင္ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတတ္ေရာ။ ျပီးေတာ့ သူမက အရမ္း စိုးရိမ္တတ္ေတာ့၊ သူ...ညေတြမအိပ္ပဲ ဂိမ္းေတြကစားေနတယ္လို႔ ေျပာလာရင္လည္း
သူ႔အတြက္ စိုးရိမ္ရျပန္တယ္။ အဆိုးဆံုးက သူမခ်စ္တဲ့ သူ႔ကို အရမ္းသဝန္တိုတတ္ျခင္းပဲ။ ျပီးေတာ့ သူမအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ တစ္ခုက ေျပာျပီးသား စကားကို သူ အေလးမထားတတ္ျခင္းေလ။ အဲဒါေတြက သူ႔ စိတ္ထဲမွာ သူမကို ဘယ္ေနရာမွာထားတာလဲ၊ တစ္ကယ္ေရာ သူမဆိုတာ ရွိရဲ႔လားဆိုတဲ့ အေတြးေတြ
ကို ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့...သူ႔ကို သူမ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္။ သူက လြဲျပီးရင္လည္း ဘယ္သူ႔ကို မွ ခ်စ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာလည္း သူမကို သူမ
အေသအခ်ာ သိပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူမ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးရမွာေပါ့ေလ။
........................
သူလည္း သူမကို အရမ္းခ်စ္တာပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူခ်စ္တဲ့ သူမကို သူဘာလုပ္လုပ္ ျပန္ျပန္ေျပာျပတတ္တယ္။ ဂိမ္းေတြကို ညလံုးေပါက္ကစားတာ၊ ေဆးလိပ္ကို
ျဖတ္လို႔မရေသးတာ၊ သူနဲ႔ ခင္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ စကားေျပာခဲ့တာေတြက အစ သူမကို ျပန္ေျပာျပတတ္ျပီး သူမ မၾကိဳက္ဘူးဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္မလုပ္ေတာ့
့ပါဘူး ဆိုျပီး ကတိေတြေပးမိျပန္ေရာ။ ဒါေပမဲ့ အဲ ကတိအတိုင္းေတာ့ သူမေနခဲ့ပါဘူး ။ အဲဒါ သူမကို မခ်စ္လို႔ မဟုတ္သလို အေလးမထားလို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒါက သူ႔ရဲ႔ အက်င့္အတိုင္း လြတ္လပ္စြာနဲ႔ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးေနလိုတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သလို ခ်စ္သူျဖစ္တဲ့ သူမအေပၚျဖစ္လို႔လည္း သူ႔စိတ္ရင္းအတိုင္း ဆက္ဆံမိခဲ့တာ။
အျခားသူေတြ အေပၚမွာေတာ့ သူ ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတိုင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ မခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔မွာ အက်င့္တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါ သူ႔ကို အထင္ေသးတဲ့ သူ၊ ဆူပူတဲ့ သူ၊ မယံုၾကည္တဲ့ သူဆိုရင္ အဲဒီသူ ေရွ႕မွာ ပို အရြဲ႔တိုက္ ေနတတ္ျပီး၊ တစ္ဘက္ကေန အဲဒီလူ မသိေအာင္ ၾကိတ္ျပီး ၾကိဳးစားတတ္တာ။ သူ ငယ္ငယ္က စာမက်က္လို႔ မိဘေတြက ဆူတယ္၊ ေျပာတယ္၊ နာေအာင္တစ္မ်ိဳး၊ မခံခ်င္ေအာင္တစ္သြယ္ ေျပာရင္ စာမက်က္ပဲ အိပ္ပစ္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ထင္သလို မဟုတ္ပါလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး တစ္ခ်ိန္မွာ ဝင္လာေအာင္ မိဘေတြ အိပ္ျပီဆိုရင္ စာထက်က္တတ္တယ္။
.........................
သူမ ပိုပိုျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ သူ႔ဆီက ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကတိေပးတယ္ေနာ္လို႔ ေျပာခဲ့တုန္းက ၾကည္ႏူးရတာေလးေတြက ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာ
ေသးဘူး။ သူ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခုေတာ့ ဖ်က္လိုက္တာပဲေလ။ ေဆးလိပ္ ျပန္ေသာက္ရင္ ေသာက္တယ္။ ဂိမ္းျပန္ကစားရင္ ကစားတယ္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလး
နဲ႔ စကားျပန္ေျပာရင္ ေျပာတယ္ ။ ၾကာေတာ့ သူမမွာ ဘယ္လိုမွ ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေတာ့ဘူး။
..........................
သူမဆီက သူ လံုးဝ ေမ်ာ္လင့္မထားတဲ့ စကားၾကားခဲ့ရတယ္။
( သူမ ) နင္.. ငါ့ကို တစ္ကယ္ေရာ ခ်စ္ခဲ့တာလား။
( သူ ) ဟာ...
သူ႔ ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ "ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ငါ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ နင့္ဆီက အခုလို စကားမ်ိဳး ေျပာထြက္လာရတာလဲ။ ငါ့ အခ်စ္အေပၚမွာ ထားတဲ့ နင့္ရဲ႔ ယံုၾကည္မႈက အဲေလာက္ပဲလား ဟာ။ လူတစ္ေယာက္ဘဝမွာ တန္ဘိုးအရွိဆံုးက ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရမႈပါ။ အခုေတာ့ သြားျပီေပါ့။ တစ္ျခားသူေတြမဟုတ္ပဲ
နင္ ကိုယ္တိုင္က ငါ့အခ်စ္ကို မယံုၾကည္ျဖစ္ခဲ့လို႔ အခုလို ေမးလာတယ္ဆိုေတာ့..........သြားျပီေပါ့ ...............ငါ ခ်စ္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္ေတြ အာလံုး ..............။
နင္ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို ငါျပန္ေျဖလို႔ ရပါတယ္။ နင့္ကို ငါတစ္ကယ္ပဲ ခ်စ္တာပါလို႔။"
ဒါေပမဲ့..........
သူမ ေမးတဲ့ ေမးခြန္းကို သူ႔ဆီကေန ျပင္းထန္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ ျငင္းခ်က္ထုတ္လာမယ္လို႔ သူမ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီး ေစာင့္ေနခဲ့မိတယ္။ "ေျပာလိုက္ပါလားဟာ နင့္ကို
ငါ အရမ္းခ်စ္တာပါလို႔၊ နင္ ဘာျဖစ္လို႔ ဆြံအေနရတာလဲ၊ တစ္ကယ္ပဲ နင္ငါ့ကို မခ်စ္ခဲ့တာလား "
( သူ ) နင္...ဘာျဖစ္လို႔ အဲလို ေမးခြန္း ေမးရတာလဲ။
( သူမ ) မိန္းကေလး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ လက္တဲြမယ့္ ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကို တစ္ကယ္ခ်စ္ရဲ႔လား၊ ဘယ္ေလာက္ အေလးထားလဲဆိုတာ အေရးၾကီးတယ္ေလ။
ျပီးေတာ့ တစ္ကယ္မခ်စ္ပဲ နဲ႔ သိကၡာတရားေၾကာင့္၊ ေစာင့္စည္းရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြေၾကာင့္ ခ်စ္ ဟန္ေဆာင္ျပီး လက္တဲြသြားမယ့္ အခ်စ္မ်ိဳးကို အရမ္းမုန္းလို႔ ေမးလိုက္တာပါ။
( သူ ) ေအာ္....
.......................
" ေမေမ "
" ေအာ္ .. သား ေက်ာင္းက ျပန္လာျပီလား။ အကၤ်ီအဝတ္အစားလဲ၊ ျပီးရင္ ဒီေန႔ဘာေတြ သင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ေမေမ့ကို ေျပာျပေနာ္ "
အခ်ိန္ကာလေတြ ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔ အမွ် အရာအားလံုးလည္း ေျပာင္းလဲသြားၾကတာပါပဲ။ သူမတစ္ေယာက္လည္း အခုဆို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ သားေလးရယ္၊
သူမအေပၚမွာ ဂရုစိုက္ျပီး၊ အရမ္းခ်စ္တတ္တဲ့ လက္တဲြေဖာ္တစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘဝေလးကို ပိုင္ဆိုင္ေနပါျပီ။
.......................
ကန္ေတာ္ၾကီးပန္းျခံရဲ႔ တစ္ေနရာမွာေတာ့ တည္ျငိမ္ျပီး ရင့္က်က္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာထိုင္ျပီး ျပာလဲ့ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့
တယ္။
" တခဏတာ တိမ္မဲေတြ ဖံုးလြမ္းေနလို႔
ျပာလဲ့ ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးရဲ႔
အလွကို..... မေတြ႔ရေပမဲ့.....
ထာဝရအတြက္ေတာ့ ဖုံးကြယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိပါဘူး။
အမွန္တရားတစ္ခုကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္
အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ ေစာင့္ေပးပါ။
အမွန္တရားကို သိလာတဲ့ တစ္ေန႔
မင္း... ေနာင္တရမွာ ဆိုးလို႔ပါ။
ေကာင္းကင္ၾကီးကို ယံုၾကည္တယ္ဆိုရင္ေပါ့ "
ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိ ( ၂ )
အားလံုးပဲ ေျဖၾကည့္ၾကပါ။ ေပ်ာ္ေစဖို႔သာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းသံုးခု ေမးမယ္ေနာ္။ ဒီေမးခြန္းေတြကို မစဥ္းစားပါနဲ႔။ ျမန္ျမန္နဲ႔ ဆက္တိုက္ေျဖပါ။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ စမ္းခ်င္ေနၾကျပီမလား။
ကဲ စျပီေနာ္။
ေမးခြန္း (၁)
သင္ဟာ အေျပးျပိဳင္ပဲြ တစ္ခုမွာ ၀င္ျပိဳင္ေနတယ္ဆိုပါစို႕။ ဒုတိယလူကို သင္ေက်ာ္တက္လိုက္ရင္ သင္ဘယ္အဆင့္ကို ေရာက္ လာမလဲ။
**********
ကဲအေျဖေပးမယ္ေနာ္။
အားလံုးသိပ္ေတာ္ၾကတာပဲ။ အကုန္မွန္ၾကတယ္။
သင္ဒုတိယေနရာကို ရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒုတိယလူကို ေက်ာ္တက္လိုက္ရင္ ကိုယ္က သူ႔ေနရာ ရသြားျပီေလ။ အဲဒီေတာ့ ဒုတိယေပါ့။ ပထမလို႔ ေျဖတဲ့ လူေတြလည္း စိတ္ဓါတ္မက် ၾကပါနဲ႔။ ဒုတိယေမးခြန္းကိုေျဖၾကည့္ ၾကပါဦး။
ေမးခြန္း (၂)
ခုနကေျပးပဲြမွာပါပဲ။ သင္က ေနာက္ဆံုးလူကို ေက်ာ္တက္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ သင္ဘယ္အဆင့္ ကို ေရာက္လာမလဲ။
**********
အေျဖ။ ။
မွန္ၾကပါတယ္ ေတာ္တယ္ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးလူပါဆိုမွ သူ႔ကို ဘယ္လိုေက်ာ္တက္ၾကမလဲ။ ဟုတ္ဘူူးလား။
ေနာက္ဆံုးက ေရရင္ဒုတိယ လို႔တစ္ေယာက္မွ မေျဖၾကဘူး။ ဘယ္ေျဖၾကပါ့မလဲ မွားေနတာကို။
ကဲ တတိယေမးခြန္းလာျပီေနာ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ စမ္းခ်င္ေနၾကျပီမလား။
ကဲ စျပီေနာ္။
ေမးခြန္း (၁)
သင္ဟာ အေျပးျပိဳင္ပဲြ တစ္ခုမွာ ၀င္ျပိဳင္ေနတယ္ဆိုပါစို႕။ ဒုတိယလူကို သင္ေက်ာ္တက္လိုက္ရင္ သင္ဘယ္အဆင့္ကို ေရာက္ လာမလဲ။
**********
ကဲအေျဖေပးမယ္ေနာ္။
အားလံုးသိပ္ေတာ္ၾကတာပဲ။ အကုန္မွန္ၾကတယ္။
သင္ဒုတိယေနရာကို ရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒုတိယလူကို ေက်ာ္တက္လိုက္ရင္ ကိုယ္က သူ႔ေနရာ ရသြားျပီေလ။ အဲဒီေတာ့ ဒုတိယေပါ့။ ပထမလို႔ ေျဖတဲ့ လူေတြလည္း စိတ္ဓါတ္မက် ၾကပါနဲ႔။ ဒုတိယေမးခြန္းကိုေျဖၾကည့္ ၾကပါဦး။
ေမးခြန္း (၂)
ခုနကေျပးပဲြမွာပါပဲ။ သင္က ေနာက္ဆံုးလူကို ေက်ာ္တက္လိုက္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ သင္ဘယ္အဆင့္ ကို ေရာက္လာမလဲ။
**********
အေျဖ။ ။
မွန္ၾကပါတယ္ ေတာ္တယ္ဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုးလူပါဆိုမွ သူ႔ကို ဘယ္လိုေက်ာ္တက္ၾကမလဲ။ ဟုတ္ဘူူးလား။
ေနာက္ဆံုးက ေရရင္ဒုတိယ လို႔တစ္ေယာက္မွ မေျဖၾကဘူး။ ဘယ္ေျဖၾကပါ့မလဲ မွားေနတာကို။
ကဲ တတိယေမးခြန္းလာျပီေနာ္။
ေမးခြန္း (၃)
အိုက္စံတို႔ အေဖမွာ သားသံုးေယာက္ရွိပါတယ္။
ပထမဆံုးတစ္ေယာက္ နံမည္က ကုိကိုၾကီး
ဒုတိယတစ္ေယာက္က ကိုကိုလတ္ တဲ့။
တတိယ တစ္ေယာက္ ဘယ္သူျဖစ္မလဲဟင္။
**********
အေျဖ။ ။
အားလံုးေတာ္ၾကပါတယ္ဗ်ာ။ မွန္ပါတယ္။
ဘယ္သူမွ ကိုကိုေလးလို႔ မေျဖၾကဘူး။
အေျဖက ေမးခြန္းမွာ ပါျပီးသားပါ။
ကမ္းလွမ္းခ်က္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဝက္ဆိုက္ေလးမွာ ( http://www.myanmarhero.org/ ) အျခားက႑ေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ထည့္သြင္းေပးထားေပမဲ့၊ အားကစား ၊
ကမာၻ႔သတင္းနဲ႔ျမန္မာ့သတင္းက႑ ထည့္သြင္းဖို႔အတြက္ အခက္ခဲျဖစ္ေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမထဲက ျဖစ္ျဖစ္ အျခားသူမ်ားကပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္ ဝမ္းသာစြာၾကိဳဆိုပါေၾကာင္းေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔လည္း မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ အခုလိုေလး ျဖစ္လာေအာင္ ၾကိဳးစားထားရတာ
ေၾကာင့္ စာမူခ ကိုေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္မွာ မေပးစြမ္းႏိုင္ေသးတာ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ေစတနာထားျပီး ပံ့ပိုးကူညီေပးမႈေတြကို အဆင္ၾကိဳဆိုလွ်က္...
ကမာၻ႔သတင္းနဲ႔ျမန္မာ့သတင္းက႑ ထည့္သြင္းဖို႔အတြက္ အခက္ခဲျဖစ္ေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမထဲက ျဖစ္ျဖစ္ အျခားသူမ်ားကပဲ ျဖစ္ျဖစ္
ကူညီေပးမယ္ဆိုရင္ ဝမ္းသာစြာၾကိဳဆိုပါေၾကာင္းေျပာပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔လည္း မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ အခုလိုေလး ျဖစ္လာေအာင္ ၾကိဳးစားထားရတာ
ေၾကာင့္ စာမူခ ကိုေတာ့ အခုေလာေလာဆယ္မွာ မေပးစြမ္းႏိုင္ေသးတာ နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္။ေစတနာထားျပီး ပံ့ပိုးကူညီေပးမႈေတြကို အဆင္ၾကိဳဆိုလွ်က္...
ကိုစြမ္း
ဥာဏ္စမ္း ( 1 )
၁)
ဒီဥာဏ္စမ္းက အေမရိကန္ Harvard တကၠသိုလ္ရဲ႕ ၂၀၀၁ခုႏွစ္မွာ Institute of Science ဂုဏ္ထူးတန္းကိုေမးတဲ့ ေမးခြန္းလိုဆိုထားပါတယ္။
ေမးခြန္းက အကယ္၍
၁= ၅
၂= ၂၅
၃= ၁၂၅
၄= ၆၂၅
၅= ?
လူေတာ္ေတြတက္တဲ့ ဟားဗတ္ရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖၾကည့္ၾကရေအာင္... ကြ်န္မတို႔အားလံုးမွာ ဟားဗတ္ တက္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိၾကပါတယ္။
၁= ၅ ဆိုေတာ့
အေျဖက ၅ = ၁ ပါတဲ့။
***********************************
၂)
ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လံုးကုိ ၁က်ပ္ေပးရတယ္။
ခ်ဳိခ်ဥ္အခံြ ၃ခုကို ခ်ဳိခ်ဥ္တစ္လံုးနဲ႔ လဲႏိုင္တယ္။
၁၅ က်ပ္ဖိုး ၀ယ္တယ္ ဆိုပါစို႔။
စုစုေပါင္း ခ်ဳိခ်ဥ္ဘယ္ႏွစ္လံုး စားရမလဲ.. ?
က) ၀ လံုး
ခ) ၁၅ လံုး
ဂ) ၂၀ လံုး
ဃ) ၂၁ လံုး
င) ၂၂ လံုး
အေျဖက (၂၂)လံုး ျဖစ္ပါတယ္။
၁၅က်ပ္ဖိုး၀ယ္ေတာ့ ခ်ဳိခ်ဥ္က = ၁၅ လံုး
အခြံ၁၅ခုနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ျပန္လဲေတာ့.....= ၅လံုး
ရတဲ့ ၅လံုးထဲက အခြံ၃ခုနဲ႔ ျပန္လဲေတာ့ = ၁လံုး
က်န္တဲ့ အခြံႏွစ္ခုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ အခြံေပါင္းျပီး ျပန္လဲေတာ့ ေနာက္ ၁ လံုးထပ္ရတယ္။ စုစုေပါင္း (၂၂) လံုးရပါတယ္။ ရွိသမွ်အခြံကို လႊင့္မပစ္ဘဲ အကုန္လဲစားလုိက္တာ.. း)
***********************************
၃)
တစ္ခါက ဆရာတစ္ဦးဟာ ဒီလို ဥာဏ္စမ္းထုတ္သတဲ့။
ဆြံအသူ တစ္ေယာက္ဟာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ သံေခ်ာင္း၀ယ္ဖို႔ သြားခဲ့တယ္။ သူက ဆိုင္ရွင္ကို ဘယ္ဖက္လက္ကို သံေခ်ာင္းသ႑ာန္ လုပ္ျပျပီး ညာဖက္လက္ကို သံရိုက္သြင္းေနတဲ့ ပံုစံလုပ္ျပသတဲ့။ ဆိုင္ရွင္က သေဘာေပါက္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး သူ႔ကို သံရိုက္တူ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဆံြအသူက မဟုတ္ေၾကာင္း ေခါင္းခါျပျပီး သံေခ်ာင္းပံု လုပ္ထားတဲ့ လက္ကို ညႊန္ျပသတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ ဆိုင္ရွင္က သူ႕ကို သံေခ်ာင္း ကမ္းေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္မျမင္တစ္ဦး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မ်က္မျမင္က သူ၀ယ္မဲ့ ကတ္ေၾကးကို ဆိုင္ရွင္နားလည္ေအာင္ ဘယ္လို အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ရွင္းျပခဲ့သလဲ..? သင္ဟာ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးဆိုရင္ သင့္အေျဖက ဘာလဲ... ?
စာဖတ္သူေတြက လူညံ့ေတြ မဟုတ္ၾကလို႔ အေျဖက ေျဖေနစရာေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ဖတ္ဖူးတဲ့ ဆိုက္ဒ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔က လက္နဲ႔ တစ္ခုခုကို ညႇပ္ေနတဲ့ ပံုစံလုပ္ျပမွာေပါ့လို႔ ေျဖထားၾကတယ္။ မ်က္မျမင္က မ်က္စိသာ မျမင္တာ ဆံြအသူ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကတ္ေၾကးတစ္လက္ ေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္ရံုပါပဲ။
***********************************
ဒီဥာဏ္စမ္းက အေမရိကန္ Harvard တကၠသိုလ္ရဲ႕ ၂၀၀၁ခုႏွစ္မွာ Institute of Science ဂုဏ္ထူးတန္းကိုေမးတဲ့ ေမးခြန္းလိုဆိုထားပါတယ္။
ေမးခြန္းက အကယ္၍
၁= ၅
၂= ၂၅
၃= ၁၂၅
၄= ၆၂၅
၅= ?
လူေတာ္ေတြတက္တဲ့ ဟားဗတ္ရဲ႕ေမးခြန္းကို ေျဖၾကည့္ၾကရေအာင္... ကြ်န္မတို႔အားလံုးမွာ ဟားဗတ္ တက္ႏိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းရွိၾကပါတယ္။
၁= ၅ ဆိုေတာ့
အေျဖက ၅ = ၁ ပါတဲ့။
***********************************
၂)
ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လံုးကုိ ၁က်ပ္ေပးရတယ္။
ခ်ဳိခ်ဥ္အခံြ ၃ခုကို ခ်ဳိခ်ဥ္တစ္လံုးနဲ႔ လဲႏိုင္တယ္။
၁၅ က်ပ္ဖိုး ၀ယ္တယ္ ဆိုပါစို႔။
စုစုေပါင္း ခ်ဳိခ်ဥ္ဘယ္ႏွစ္လံုး စားရမလဲ.. ?
က) ၀ လံုး
ခ) ၁၅ လံုး
ဂ) ၂၀ လံုး
ဃ) ၂၁ လံုး
င) ၂၂ လံုး
အေျဖက (၂၂)လံုး ျဖစ္ပါတယ္။
၁၅က်ပ္ဖိုး၀ယ္ေတာ့ ခ်ဳိခ်ဥ္က = ၁၅ လံုး
အခြံ၁၅ခုနဲ႔ ခ်ဳိခ်ဥ္ျပန္လဲေတာ့.....= ၅လံုး
ရတဲ့ ၅လံုးထဲက အခြံ၃ခုနဲ႔ ျပန္လဲေတာ့ = ၁လံုး
က်န္တဲ့ အခြံႏွစ္ခုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးရတဲ့ အခြံေပါင္းျပီး ျပန္လဲေတာ့ ေနာက္ ၁ လံုးထပ္ရတယ္။ စုစုေပါင္း (၂၂) လံုးရပါတယ္။ ရွိသမွ်အခြံကို လႊင့္မပစ္ဘဲ အကုန္လဲစားလုိက္တာ.. း)
***********************************
၃)
တစ္ခါက ဆရာတစ္ဦးဟာ ဒီလို ဥာဏ္စမ္းထုတ္သတဲ့။
ဆြံအသူ တစ္ေယာက္ဟာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ သံေခ်ာင္း၀ယ္ဖို႔ သြားခဲ့တယ္။ သူက ဆိုင္ရွင္ကို ဘယ္ဖက္လက္ကို သံေခ်ာင္းသ႑ာန္ လုပ္ျပျပီး ညာဖက္လက္ကို သံရိုက္သြင္းေနတဲ့ ပံုစံလုပ္ျပသတဲ့။ ဆိုင္ရွင္က သေဘာေပါက္တဲ့ ပံုစံနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပျပီး သူ႔ကို သံရိုက္တူ ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ ဆံြအသူက မဟုတ္ေၾကာင္း ေခါင္းခါျပျပီး သံေခ်ာင္းပံု လုပ္ထားတဲ့ လက္ကို ညႊန္ျပသတဲ့။ အဲဒီေတာ့မွ ဆိုင္ရွင္က သူ႕ကို သံေခ်ာင္း ကမ္းေပးလိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မ်က္မျမင္တစ္ဦး ေရာက္လာခဲ့တယ္။ မ်က္မျမင္က သူ၀ယ္မဲ့ ကတ္ေၾကးကို ဆိုင္ရွင္နားလည္ေအာင္ ဘယ္လို အလြယ္ဆံုးနည္းနဲ႔ ရွင္းျပခဲ့သလဲ..? သင္ဟာ အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားတစ္ဦးဆိုရင္ သင့္အေျဖက ဘာလဲ... ?
စာဖတ္သူေတြက လူညံ့ေတြ မဟုတ္ၾကလို႔ အေျဖက ေျဖေနစရာေတာင္ မလိုေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ဖတ္ဖူးတဲ့ ဆိုက္ဒ္ထဲမွာေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႔က လက္နဲ႔ တစ္ခုခုကို ညႇပ္ေနတဲ့ ပံုစံလုပ္ျပမွာေပါ့လို႔ ေျဖထားၾကတယ္။ မ်က္မျမင္က မ်က္စိသာ မျမင္တာ ဆံြအသူ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကတ္ေၾကးတစ္လက္ ေပးပါလို႔ ေျပာလိုက္ရံုပါပဲ။
***********************************
မႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ေမးကြယ္၊ေျဖမယ္ ရဲ႔ အေျဖေလးမ်ား
( ၁ )
( အေျဖ ) ။ ေန႔ခင္းျဖစ္ေနလို႔ပါတဲ့။
( ၂ )
( အေျဖ ) ။ ဘာမွ မဆိုင္ပါ။
( ၃ )
( အေျဖ ) ။ ေကာင္ေလးရဲ႔ အေမပါ။
( ၄ )
( အေျဖ ) ။ ၂၉ ၾကိမ္ပါ။ ၂၈ၾကိမ္ခုန္ရင္ ၂၈ေပေရာက္ေနပါျပီ။ ၂၉ ၾကိမ္ေျမာက္ ခုန္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္း
ေပၚကို ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပန္ေလွ်ာမက်ေတာ့ပါ။
( ၅ )
( အေျဖ ) ။ ငွက္၄ေကာင္ နဲ႔ ကိုင္းပင္၃ပင္။
( ၆ )
( အေျဖ ) ။ ၁၇ ေကာင္ဆိုတာ မ ဂဏန္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ခြဲမရပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အျပင္က တစ္ေကာင္ခဏယူမယ္။
ဒါဆို ၁၈ေကာင္ျဖစ္သြားပါျပီ။ သားၾကီးက ကိုးပံုတစ္ပံုရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၁၈ရဲ႔ ကိုးပံုတစ္ပံု၂ ေကာင္ရပါမယ္။
အလတ္က သံုးပံုတစ္ပံုဆိုတဲ့အတြက္ ၆ေကာင္ပါ။ အငယ္ဆံုးက ႏွစ္ပံုပံုရင္တစ္ပံုဆိုလို႔ ၉ေကာင္ရသြားပါျပီ။ သား၃
ေယာက္ရတဲ့ ျမင္းေတြအားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့ လယ္သမားၾကီးရဲ႔ ျမင္း၁၇ေကာင္ပါပဲ။ ခဏယူထားတဲ့ တစ္ေကာင္ကို
ျပန္ေပးလိုက္ပါ။
သခ်ၤာသေဘာတရားေတြ မေပၚခင္က အခုလိုပဲခဲြေဝခဲ့ၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
သခ်ၤာသေဘာတရားအရ တြက္မယ္ဆိုရင္လည္း1/2,1/3,1/9 တို႔ကို ပိုင္းေျခ18ယူျပီးတြက္ရင္လည္း17/18ပဲရပါတယ္။
( ၇ )
( အေျဖ ) ။ အနက္ေရာင္တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ဘုရင္ၾကီး ဦးေခါင္းအေလးခ်ိန္နဲ႔ညီပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မယံုလို႔ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္လည္း ဘုရင့္ေခါင္းကို ျဖတ္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္ေလ။
( ၈ )
( အေျဖ ) ။ ဆိတ္ကိုပဲ ၾကိဳးခ်ည္ထားတာေလ။ ငုတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးက ခ်ည္မထားေတာ့ အေမာင္ဆိတ္ဟာ အသာေလး
သြားစားႏိုင္ပါတယ္။
( အေျဖ ) ။ ေန႔ခင္းျဖစ္ေနလို႔ပါတဲ့။
( ၂ )
( အေျဖ ) ။ ဘာမွ မဆိုင္ပါ။
( ၃ )
( အေျဖ ) ။ ေကာင္ေလးရဲ႔ အေမပါ။
( ၄ )
( အေျဖ ) ။ ၂၉ ၾကိမ္ပါ။ ၂၈ၾကိမ္ခုန္ရင္ ၂၈ေပေရာက္ေနပါျပီ။ ၂၉ ၾကိမ္ေျမာက္ ခုန္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္း
ေပၚကို ေရာက္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပန္ေလွ်ာမက်ေတာ့ပါ။
( ၅ )
( အေျဖ ) ။ ငွက္၄ေကာင္ နဲ႔ ကိုင္းပင္၃ပင္။
( ၆ )
( အေျဖ ) ။ ၁၇ ေကာင္ဆိုတာ မ ဂဏန္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ခြဲမရပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အျပင္က တစ္ေကာင္ခဏယူမယ္။
ဒါဆို ၁၈ေကာင္ျဖစ္သြားပါျပီ။ သားၾကီးက ကိုးပံုတစ္ပံုရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ၁၈ရဲ႔ ကိုးပံုတစ္ပံု၂ ေကာင္ရပါမယ္။
အလတ္က သံုးပံုတစ္ပံုဆိုတဲ့အတြက္ ၆ေကာင္ပါ။ အငယ္ဆံုးက ႏွစ္ပံုပံုရင္တစ္ပံုဆိုလို႔ ၉ေကာင္ရသြားပါျပီ။ သား၃
ေယာက္ရတဲ့ ျမင္းေတြအားလံုးေပါင္းလိုက္ေတာ့ လယ္သမားၾကီးရဲ႔ ျမင္း၁၇ေကာင္ပါပဲ။ ခဏယူထားတဲ့ တစ္ေကာင္ကို
ျပန္ေပးလိုက္ပါ။
သခ်ၤာသေဘာတရားေတြ မေပၚခင္က အခုလိုပဲခဲြေဝခဲ့ၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
သခ်ၤာသေဘာတရားအရ တြက္မယ္ဆိုရင္လည္း1/2,1/3,1/9 တို႔ကို ပိုင္းေျခ18ယူျပီးတြက္ရင္လည္း17/18ပဲရပါတယ္။
( ၇ )
( အေျဖ ) ။ အနက္ေရာင္တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ ဘုရင္ၾကီး ဦးေခါင္းအေလးခ်ိန္နဲ႔ညီပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။
မယံုလို႔ ခ်ိန္ၾကည့္ရင္လည္း ဘုရင့္ေခါင္းကို ျဖတ္ဖို႔ပဲ ရွိေတာ့တယ္ေလ။
( ၈ )
( အေျဖ ) ။ ဆိတ္ကိုပဲ ၾကိဳးခ်ည္ထားတာေလ။ ငုတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးက ခ်ည္မထားေတာ့ အေမာင္ဆိတ္ဟာ အသာေလး
သြားစားႏိုင္ပါတယ္။
ဖိတ္ေခၚပါသည္
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘေလာ့ထဲကို မဝင္ျဖစ္တာေတာ္ေတာ္ေလးကို ၾကာသြားတယ္။ ဘေလာ့ေလးေတာ့ ဖုန္တက္ယံုတင္ မဟုတ္ဘူး။ ပိုးမွ်င္ေတြပါတြယ္တက္ေနျပီ။
ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ ပို႔အသစ္ေတြမတင္ျဖစ္လည္း တင္မ်ားတင္ျပီလားဆိုတဲ့ ခင္မင္မႈေလးနဲ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ အကို၊အမ၊ညီေလး၊ညီမေလးေတြနဲ႔ သူငယ္
ခ်င္းေတြကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ လက္ေဆာင္
ေလးတစ္ခုလည္း ယူလာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေပါင္းျပီးလုပ္ထားတဲ့ ဝက္ဆိုက္ေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မျဖစ္စေလာက္အခ်ိန္
ေလးမွာ ဘေလာ့ေလာကကို ဝင္ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြအားလံုးရဲ႔ ခ်စ္ခင္စည္းလံုးမႈေလးေတြကိုအရမ္းပဲၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သံေယာဇဥ္
ျဖစ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူရွိေနေစခ်င္တာရယ္၊ တစ္စုတစ္ေဝတည္း ရွိေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ အခု ဝက္ဆိုက္ေလးျဖစ္လာတာနဲ႔ ဝမ္းသာ
အားရ ဖိတ္ေခၚလိုက္ရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဝက္ဆိုက္ေလးမွာ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအေနနဲ႔ ဝင္ေရာက္ျပီး ပို႔ေလးေတြ ေရးသားေပးပါလို႔ ေမတၲာရပ္ခံပါတယ္။ ေရးျပီးသားပို႔ေတြ
ထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာပို႔ေလးေတြကိုလည္း ေပးပို႔ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အလည္လာရင္း ဖတ္မိတဲ့ ပို႔ေလးေတြထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကိုလည္း ကူးယူ
ေဖာ္ျပခြင့္ေပးပါလို႔ တစ္ခါတည္းခြင့္ေတာင္းပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဘေလာ့ဂါအားလံုးရဲ႔ ပို႔ေတြအားလံုးကို ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရႈဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူႏိုင္တာမို႔ မိမိတို႔
ႏွစ္သက္ရာမ်ားကို (mdyhero.myanmarhero.com ) , ( mrheroadmin@gmail.com ) နဲ႔( koswanyso@gmail.com ) သို႔ ပို႔ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ေပး
ပို႔ရာမွာ ေပးပို႔လိုက္ေသာ ပို႔သည္မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေရးသားထားျခင္း မရွိပါက ေရးသားသူ၏ အမည္နာမကို ေဖာ္ျပေပးပါ။ ဘေလာ့လိပ္စာႏွင့္တစ္ကြကေလာင္နာမည္
အျဖစ္အသံုးျပဳလိုေသာ နာမည္ကိုလည္း တဲြဖက္ေရးသားေပးပါ။ ပို႔ေအာက္တြင္ ေရးသားသူ၏ အမည္ႏွင့္တစ္ကြ ဘေလာ့လိပ္စာကို ထည့္သြင္းေၾကာ္ျငာေပးသြား
ပါမည္။ဘေလာ့မေရးသားေသာ သူမ်ားလည္းေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ၊ ဘာသာေရးႏွင့္ပက္သက္ျပီး အျငင္းပြားေစႏိုင္ေသာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ၊ညစ္ညမ္းေသာ ပို႔မ်ားမေပးပို႔ပါရန္ ၾကိဳတင္ ေမတၲာ
ရပ္ခံပါသည္။
ဝတၴဳတို၊ေဆာင္းပါး၊သတင္း၊ဓာတ္ပံု၊ကဗ်ာ၊နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ တားျမစ္ခ်က္တြင္မပါေသာ ပို႔မ်ားအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္တင္ျပသြားပါမည္း။
ဝက္ဆိုက္တင္မဟုတ္ပဲ ဖိုရမ္ကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ားကိုလည္း လိႈက္လဲွစြာၾကိဳဆိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းတို႔မွာလည္း အခုမွ စမ္းတဝါးဝါး စတင္လုပ္ၾကည့္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မျပည့္စံုတာေလးေတြရွိရင္၊ မတတ္တာေလးေတြရွိရင္ သင္ၾကားျပသ
ေပးပါရန္၊ လမ္းညႊန္မႈေလးေတြေပးပါရန္ ႏွင့္ ကူညီေဖးမမႈကို ဝမ္းသာစြာ ကမ္းလွမ္းပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္အေနနဲ႔ ပို႔အသစ္ေတြမတင္ျဖစ္လည္း တင္မ်ားတင္ျပီလားဆိုတဲ့ ခင္မင္မႈေလးနဲ႔ လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ အကို၊အမ၊ညီေလး၊ညီမေလးေတြနဲ႔ သူငယ္
ခ်င္းေတြကို အရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအတြက္ လက္ေဆာင္
ေလးတစ္ခုလည္း ယူလာခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ တျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေပါင္းျပီးလုပ္ထားတဲ့ ဝက္ဆိုက္ေလးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ မျဖစ္စေလာက္အခ်ိန္
ေလးမွာ ဘေလာ့ေလာကကို ဝင္ေရာက္ခဲ့ေပမဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြအားလံုးရဲ႔ ခ်စ္ခင္စည္းလံုးမႈေလးေတြကိုအရမ္းပဲၾကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့မိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သံေယာဇဥ္
ျဖစ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူရွိေနေစခ်င္တာရယ္၊ တစ္စုတစ္ေဝတည္း ရွိေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ အခု ဝက္ဆိုက္ေလးျဖစ္လာတာနဲ႔ ဝမ္းသာ
အားရ ဖိတ္ေခၚလိုက္ရတာပါ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႔ ဝက္ဆိုက္ေလးမွာ ဘေလာ့ဂါညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားအေနနဲ႔ ဝင္ေရာက္ျပီး ပို႔ေလးေတြ ေရးသားေပးပါလို႔ ေမတၲာရပ္ခံပါတယ္။ ေရးျပီးသားပို႔ေတြ
ထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာပို႔ေလးေတြကိုလည္း ေပးပို႔ႏိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အလည္လာရင္း ဖတ္မိတဲ့ ပို႔ေလးေတြထဲက ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာေလးေတြကိုလည္း ကူးယူ
ေဖာ္ျပခြင့္ေပးပါလို႔ တစ္ခါတည္းခြင့္ေတာင္းပါရေစ။ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဘေလာ့ဂါအားလံုးရဲ႔ ပို႔ေတြအားလံုးကို ေမႊေႏွာက္ဖတ္ရႈဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ကူႏိုင္တာမို႔ မိမိတို႔
ႏွစ္သက္ရာမ်ားကို (mdyhero.myanmarhero.com ) , ( mrheroadmin@gmail.com ) နဲ႔( koswanyso@gmail.com ) သို႔ ပို႔ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ေပး
ပို႔ရာမွာ ေပးပို႔လိုက္ေသာ ပို႔သည္မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေရးသားထားျခင္း မရွိပါက ေရးသားသူ၏ အမည္နာမကို ေဖာ္ျပေပးပါ။ ဘေလာ့လိပ္စာႏွင့္တစ္ကြကေလာင္နာမည္
အျဖစ္အသံုးျပဳလိုေသာ နာမည္ကိုလည္း တဲြဖက္ေရးသားေပးပါ။ ပို႔ေအာက္တြင္ ေရးသားသူ၏ အမည္ႏွင့္တစ္ကြ ဘေလာ့လိပ္စာကို ထည့္သြင္းေၾကာ္ျငာေပးသြား
ပါမည္။ဘေလာ့မေရးသားေသာ သူမ်ားလည္းေပးပို႔ႏိုင္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေရးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ၊ ဘာသာေရးႏွင့္ပက္သက္ျပီး အျငင္းပြားေစႏိုင္ေသာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ၊ညစ္ညမ္းေသာ ပို႔မ်ားမေပးပို႔ပါရန္ ၾကိဳတင္ ေမတၲာ
ရပ္ခံပါသည္။
ဝတၴဳတို၊ေဆာင္းပါး၊သတင္း၊ဓာတ္ပံု၊ကဗ်ာ၊နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ တားျမစ္ခ်က္တြင္မပါေသာ ပို႔မ်ားအားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရြးခ်ယ္တင္ျပသြားပါမည္း။
ဝက္ဆိုက္တင္မဟုတ္ပဲ ဖိုရမ္ကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ားကိုလည္း လိႈက္လဲွစြာၾကိဳဆိုပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းတို႔မွာလည္း အခုမွ စမ္းတဝါးဝါး စတင္လုပ္ၾကည့္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မျပည့္စံုတာေလးေတြရွိရင္၊ မတတ္တာေလးေတြရွိရင္ သင္ၾကားျပသ
ေပးပါရန္၊ လမ္းညႊန္မႈေလးေတြေပးပါရန္ ႏွင့္ ကူညီေဖးမမႈကို ဝမ္းသာစြာ ကမ္းလွမ္းပါသည္။
ေလးစားစြာျဖင့္
Mr_Hero
Mr_Hero
ေမးကြယ္၊ေျဖမယ္
( ၁ )
အဲဒီေန႔က လကြယ္ေန႔။ လလည္း မထြက္ဘူး။ ၾကယ္ေတြလည္း တစ္လံုးမွ မထြက္ဘူး။ ဒီၾကားထဲ
လမ္းမီးေတြကလည္း မလာျပန္ဘူး။ အဲအခ်ိန္မွာ ကားတစ္စင္းက ေမာင္းလာ
တယ္။ ကားမီးေတြလည္း ဖြင့္မလာဘူး။ လူတစ္ေယာက္က အဲဒီ ကားေရွ့ကေနျပီး လမ္း
ျဖတ္ကူးသြားတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့..ထူးဆန္းတာက အဲဒီကားက လမ္းျဖတ္ကူးသြားတဲ့ လူကို
မတိုက္မိဘူး။
( ေမးခြန္း ) ။ဘာျဖစ္လို႔ အဲလိုအေျခအေနမွာေတာင္မွ လူကို ဝင္မတိုက္မိတာလဲ???။
( ၂ )
လမ္းတစ္လမ္းေပၚမွာ ဆိုင္ၾကီးတစ္ဆိုင္ရွိတယ္။အဲဒီဆိုင္ထဲကို လူတစ္ေယာက္က ဝင္သြား
ပါေလေရာ။ အဲဒီလူဝင္သြားျပီး ေနာက္၅မိနစ္တိတိလည္းၾကာေရာဆိုင္ထဲကေနျပီး ဝင္သြား
တဲ့လူ ျပန္ထြက္မလာပဲ ေခြးတစ္ေကာင္ျပန္ထြက္လာတယ္တဲ့။
( ေမးခြန္း ) ။အဲဒါ ဘာဆိုင္လဲ???။
( ၃ )
မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ သားအဖ ႏွစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတယ္တဲ့။မေမွ်ာ္လင့္ပဲ လမ္း
တစ္ေနရာမွာ ကားတစ္စင္းက သားျဖစ္တဲ့သူကို ဝင္တိုက္မိသြားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အေဖလုပ္တဲ့
သူနဲ႔ ကားဆရာ တို႔လည္း သားကို ေဆးရံုပို႔ေပးလိုက္ၾကရတာေပါ့။ အေရးေပၚဌာနမွာ ခြဲစိတ္
ရတယ္။ ခဲြစိတ္ျပီးမွ ခဲြစိတ္ဆရာဝန္ၾကီးက လူနာေကာင္ေလးကို ၾကည့္မိျပီး တအ့ံတၾသေျပာ
ခ်လိုက္တယ္။ " ဟာ....မင္းဟာ ငါ့သားပဲ။ ဒါေပမဲ့...မင္းအေဖကလည္း ငါမဟုတ္ဘူးတဲ့ "
( ေမးခြန္း ) ။ အဲဒီဆရာဝန္ၾကီးနဲ႔ ေကာင္ေလး ဘယ္လိုေတာ္စပ္ၾကပါသလဲ။ ခြဲစိတ္ဆရာဝန္
ၾကီးကေကာင္ေလးရဲ႔ ဘာလဲ???။
( ၄ )
တစ္ခါက ေရတြင္းပ်က္ၾကီးထဲမွာဖားေလးတစ္ေကာင္ျပဳတ္က်ေနတယ္တဲ့။ေရတြင္းရဲ႔ အနက္က
ေပ၃၀ ရွိတယ္။ ဖားေလးလည္း တြင္းေပၚကို ျပန္ေရာက္ဖို႔အတြက္ ခုန္ခုန္ တက္တယ္။
သူတစ္ခါခုန္တက္ရင္ ၂ေပ ေရာက္တယ္တဲ့။ဒါေပမဲ့ ၁ေပ က ျပန္ျပန္ေလွ်ာက်ေနတယ္။
အဲလိုနဲ႔ခုန္တက္လာလိုက္တာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဖားေလးဟာ ေရတြင္းႏႈတ္ခမ္းေပၚကိုေရာက္
သြားတယ္ေလ။
( ေမးခြန္း ) ။ အေပၚကို ေရာက္ဖို႔အတြက္ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ခုန္ခဲ့ရလဲ???
( ၅ )
ငွက္တစ္အုပ္ ျပန္သန္းလာရင္းကိုင္းပင္ေတြေပၚမွာနားၾကတယ္။ အဲလိုနားတဲ့အခါကိုင္းပင္တစ္
ပင္ကို ငွက္ႏွစ္ေကာင္နားရင္ ကိုင္းပင္တစ္ပင္က ပိုေနတယ္။ ကိုင္းပင္တစ္ပင္ကို ငွက္တစ္
ေကာင္က်စီ နားျပန္ေတာ့လည္း ငွက္တစ္ေကာင္က ပိုေနျပန္ေရာ။
( ေမးခြန္း ) ။ငွက္ဘယ္ႏွစ္ေကာင္နဲ႔ ကိုင္းပင္ဘယ္ႏွစ္ပင္လဲ???
( ၆ )
လယ္သမားၾကီးတစ္ဦးမွာ ျမင္း( ၁၇ ) ေကာင္ရွိတယ္။ သူ႔မွာသား(၃)ေယာက္ရွိေတာ့..လယ္
သမားၾကီးက သားေတြကို သူ႔မွာရွိတဲ့ ျမင္းေတြခဲြေပးခ်င္တယ္။ သူေပးခ်င္တာကသားအၾကီး
ဆံုးကိုေတာ့ ကိုးပံု တစ္ပံု၊ သားအလတ္က်ေတာ့ သံုးပံုတစ္ပံု နဲ႔ အငယ္ဆံုးသားကိုႏွစ္ပံုပံုရင္
တစ္ပံုေပးခ်င္တယ္။ လယ္သမားၾကီး ခမ်ာခဲြေဝမေပးတတ္လို႔အၾကံခက္ေနတယ္တဲ့။သင္က
လယ္သမားၾကီးကိုကူညီျပီးသူ႔စိတ္တိုင္းက် ခြဲေဝေပးလိုက္ပါ။ ဘယ္လိုခဲြေဝလိုက္တယ္ဆို
တာ
( ေမးခြန္း ၁ )။သားအၾကီးက ျမင္းဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရလဲ။???
( ေမးခြန္း ၂ ) ။သားအလတ္က ျမင္းဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရလဲ။???
( ေမးခြန္း ၃ ) ။သားအငယ္က ျမင္းဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရလဲ။???
( ၇ )
တစ္ခါက အနက္ေရာင္တိုင္းျပည္နဲ႔ အျဖဴေရာင္တိုင္းျပည္ဆိုျပီးရွိတယ္။ အနက္ေရာင္တိုင္း
ျပည္
ေက်ာက္စိမ္းတံုး
ကယ္လို႔ အျဖဴေရာင္
ရ မကုိင္ရပဲ အေလးခ်ိန္
မွန္တယ္ဆိုရင္စစ္မတိုက္
မွားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ အျဖဴ
တယ္။နန္းတြင္းမွာရွိတဲ့ ပညာရွိ
ဘယ္ေလာက္ရွိပါတယ္လို႔ မေျပာျပ
တံုးရဲ႔ အေလးခ်ိန္ကိ္ိုေျပာျပလိုက္တယ္တဲ့။ သမီးေတာ္ေလးက ေက်ာက္စိမ္ူတံုးအေလးခ်ိန္
ကို ဘယ္လိုေျပာလိုက္လို႔အနက္ေရာင္ တိုင္းျပည္က သူေတြဟာ ေက်ာက္စိမ္းတံုးၾကီးကို
ထားျပီး သူတို႔တိုင္းျပည္သူတို႔ျပန္သြားၾက
(ေမးခြန္း)။ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးဟာေက်ာက္စိမ္းတံုးအေလးခ်ိန္ကိုို
ဘယ္ေလာက္ရွိ
တယ္
( ၈ )
သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိတယ္။ သစ္ပင္ရဲ႔ ေအာက္မွာငုတ္တိုင္တစ္တိုင္စိုက္ထားတယ္။ငုတ္တိုင္
ရဲ႔ ေရွ့ ေပ(၁၀၀) အကြာမွာျမက္ခင္းၾကီးတစ္ခုရွိတယ္။သစ္ပင္ရဲ႔ေအာက္မွာဆိတ္တစ္ေကာင္
ကို ၾကိဳးခ်ည္ထားတယ္တဲ့။ ၾကိဳးအရွည္ကေတာ့ေပ ( ၅၀ ) ပဲရွိတယ္။ အဲဒီ ၾကိဳးခ်ည္ထားတဲ့
ဆိတ္ဟာ သူ႔ေရွ့မွာရွိတဲ့ ျမက္ေတြကို ဘယ္လိုသြားစားမလဲ။???
ငယ္ငယ္က ေမးခဲ့ဘူးသမွ်ထဲက မွတ္မိသမွ်ေလးေတြကို ျပန္လည္ ေဝမွ်ေပးလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လိုပဲ ဥာဏ္စမ္းေလးေတြကို စိတ္ဝင္စားၾကမဲ့ သူေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ပါတယ္။
အဓိပါၸယ္ရွိတာ၊ မရွိတာထက္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြျဖစ္ေပၚေစဖို႔အတြက္ပါပဲ။အေျဖေလးေတြကို
c-box ေလးမွာ ေျဖသြားႏိုင္ပါတယ္။ အားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။အေျဖေတြကိုေတာ့
ေနာက္ေန႔မွ ေျပာျပသြားပါ့မယ္။ တစ္ခါတည္း ေျပာလိုက္ရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ နည္းသြားမွာ
စိုးလို႔ပါ။အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
http://koswan.blogspot.com/feeds/7841663872999439132/comments/default
ကိုေလးျဖဴ ဘယ္တုန္းက မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တာလဲ?
ကိုေလးျဖဴ ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူေတြလဲ?
ေရႊျပည္ေအး အေဆာင္မွာ တစ္ကယ္ပဲသရဲရွိတာလား?
သစၥာေဆာင္ေရွ႔မွာပဲ သီခ်င္းဆိုၾကတာလား?
မိန္းကေလးအေဆာင္ေတြေရွ႔မွာ ဂစ္တာတီးတဲ့ အဖဲြ႔ေတြခ်င္း ဘယ္လိုနားလည္မႈေလးေတြ ရွိၾကသလဲ?
အဆိုေတာ္ ဝိုင္ဝိုင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္လား?
ဟယ္ရီလင္းရဲ႔ ဟယ္ရီလင္း အေခြမွာ ကိုေလးျဖဴ ပါဝင္ကူညီခဲ့လား?
ကိုေလးျဖဴတို႔ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက အခု ေျခာက္ၾကိဳးကေဝလို႔ ေခၚေနၾကတဲ့ ခ်စ္စမ္းေမာင္နဲ႔ သိေနၾကျပီလား?
ကိုေလးျဖဴရဲ႔ အခု အိမ္ေထာင္ဖက္က ေက်ာင္းသားဘဝက ခ်စ္သူပဲလား?
အေဆာင္မွာ ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္လိုေနၾကသလဲ?
ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိလိုက္တဲ့၊ မမွီလိုက္တဲ့ ေခတ္က ေက်ာင္းသားဘဝေလးေတြ ၊ လြမ္းေမာစရာေလးေတြ ၊ေပ်ာ္စရာေလးေတြကို သိခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပၚဦးသစ္ ရဲ႔ ကို ဖတ္ၾကည္လုိက္ေတာ့ဗ်ာ။
ကိုေလးျဖဴ ရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူေတြလဲ?
ေရႊျပည္ေအး အေဆာင္မွာ တစ္ကယ္ပဲသရဲရွိတာလား?
သစၥာေဆာင္ေရွ႔မွာပဲ သီခ်င္းဆိုၾကတာလား?
မိန္းကေလးအေဆာင္ေတြေရွ႔မွာ ဂစ္တာတီးတဲ့ အဖဲြ႔ေတြခ်င္း ဘယ္လိုနားလည္မႈေလးေတြ ရွိၾကသလဲ?
အဆိုေတာ္ ဝိုင္ဝိုင္းနဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္လား?
ဟယ္ရီလင္းရဲ႔ ဟယ္ရီလင္း အေခြမွာ ကိုေလးျဖဴ ပါဝင္ကူညီခဲ့လား?
ကိုေလးျဖဴတို႔ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက အခု ေျခာက္ၾကိဳးကေဝလို႔ ေခၚေနၾကတဲ့ ခ်စ္စမ္းေမာင္နဲ႔ သိေနၾကျပီလား?
ကိုေလးျဖဴရဲ႔ အခု အိမ္ေထာင္ဖက္က ေက်ာင္းသားဘဝက ခ်စ္သူပဲလား?
အေဆာင္မွာ ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဘယ္လိုေနၾကသလဲ?
ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိလိုက္တဲ့၊ မမွီလိုက္တဲ့ ေခတ္က ေက်ာင္းသားဘဝေလးေတြ ၊ လြမ္းေမာစရာေလးေတြ ၊ေပ်ာ္စရာေလးေတြကို သိခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေပၚဦးသစ္ ရဲ႔
You received this email because you are subscribed to the real_time feed for http://koswan.blogspot.com/feeds/posts/default. To change your subscription settings, please log into RSSFWD.